Στις 7 Φεβρουαρίου του 1963, ένα ισχυρό τσουνάμι χτύπησε την ευρύτερη περιοχή του Αιγίου. Το τσουνάμι του 1963 έπληξε την περιοχή της Αιγιάλειας στον Κορινθιακό κόλπο, σάρωσε την παραλιακή ζώνη επί αρκετά χιλιόμετρα αρχίζοντας 3 χλμ δυτικά από το Αίγιο , έως την περιοχή του Νέου Ερινεού αφήνοντας πίσω του τουλάχιστον δύο (κατ’ άλλους τέσσερις) νεκρούς, 12 σοβαρά τραυματισμένους, ενώ προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές, και σκόρπισε πανικό.
Δημοσιεύματα της εποχής καταγράφουν ότι, στις 21:25 οι κάτοικοι των παράλιων περιοχών του Κορινθιακού, άκουσαν υπόκωφη βοή που τους έβγαλε από τα σπίτια τους και έντρομοι είδαν τη θάλασσα να απομακρύνεται από την ακτή κι έπειτα από λίγα λεπτά να επανέρχεται. Κύματα ύψους 6 μέτρων – κάποιοι κάτοικοι είχαν μιλήσει ακόμα και για 20 μέτρα – έπληξαν τις ακτές, παρασύροντας ό,τι βρισκόταν στο δρόμο τους. Το κύμα έπληξε τα Σελιανίτικα, τον Λόγγο, την Άκολη, το Λαμπίρι και τον Νέο Ερινεό. Ο όγκος του νερού πέρασε πάνω από την παλαιά εθνική οδό Αιγίου-Πατρών!
Καράβια βγήκαν στη στεριά…
Βάρκες και καΐκια «ταξίδεψαν» δεκάδες μέτρα από την ακτή και πολλά από αυτά τα είδαν, με τρόμο οι κάτοικοι, να βρίσκονται προσαραγμένα πάνω σε σκεπές των σπιτιών! Οι παραλίες γέμισαν ψάρια, πολλοί είχαν πει τότε ότι βρήκαν ψάρια στο κατώφλι του σπιτιού τους ενώ, ημέρες μετά το τσουνάμι, χταπόδια είχαν βρεθεί πάνω σε δέντρα, εκατοντάδες μέτρα μακριά από τα παράλια!
Οι επιστήμονες συνεπέραναν ότι το τσουνάμι οφειλόταν σε κατολίσθηση, που έγινε στον πυθμένα του δυτικού Κορινθιακού, (στις εκβολές του ποταμού Μεγανείτη) κάτω από τον οποίο περνάει το μεγάλο σεισμικό ρήγμα που προκάλεσε και τον μεγάλο σεισμό του Αιγίου της 15ης Ιουνίου του 1995. Η περιοχή του Αιγίου είχε πληγεί από παλιρροϊκά κύματα και πολύ παλαιότερα, όπως τον Μάιο του 1748 με κύματα που – όπως έχει καταγραφεί από περιηγητές της εποχής – έφθαναν ύψος κοντά στα 10 μέτρα.
