Του Θανάση Κούστα
Μέρες Καρναβαλιού και η Πάτρα γιορτάζει. Κι εγώ θέλω να αναφερθώ σε ένα Δήμαρχο που αγάπησε πραγματικά το Καρναβάλι, το αγκάλιασε, το οδήγησε σε νέους δρόμους με την συνεργασία συμπολιτών μας και άφησε την σφραγίδα του με την παρουσία του και τις παρεμβάσεις του.
Ήταν το 1986 όταν ανέλαβε Δήμαρχος και πήρε ένα θεσμό που τον ανέδειξε σε κορυφαίο στην χώρα μας.
Εγώ τα έζησα, καθώς το 1989 ήταν κοντά ένας χρόνος, από την ημέρα που είχα γυρίσει οριστικά στην Πάτρα. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν μακριά της, μου έλειπε πολύ αλλά πιο πολύ μου έλειπαν ο ορίζοντας προς την Δύση και το Καρναβάλι. Λόγω που μέναμε στο κέντρο της πόλης, όταν ήμουν μικρός, είχα πολλές και ζωντανές εικόνες. Κι έτσι το 1989, συμμετείχαμε για πρώτη φορά και στον «Κρυμμένο θησαυρό» και στις παρελάσεις με την παρέα του πληρώματος 62 της Ρουμπίνης Φακάλου αλλά και στον χορό που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο με θέμα «Αν δεν είσαι αυτός που είσαι τι θα ήθελες να είσαι».
Όμως όταν πήραμε μια πρόσκληση για έναν χορό που θα γινόταν στις 6 Μαρτίου με τίτλο «Τον παλιόν εκείνον τον καιρόν» φάνηκε ότι ήταν κάτι διαφορετικό. Αυτός ο χορός από την πρόσκληση απέπνεε μια αστική ευπρέπεια και λεπτό γούστο σε συνδυασμό με καρναβαλική φινέτσα και την υπέγραφε ο Δήμαρχος Ανδρέας Καράβολας.
Κι έτσι έμαθα για τον ετήσιο χορό του Καρναβαλιού που οργάνωνε ο Δήμαρχος της Πάτρας στο θαυμάσιο θέατρο «Απόλλων» με την επιμέλεια, ακόμη και στην τελευταία λεπτομέρεια, της συζύγου του Πόπης, που φρόντιζε, μαζί με τους συνεργάτες της για την φινετσάτη ατμόσφαιρα αλλά και την ξεχωριστή καρναβαλική διασκέδαση. Ο χορός ήταν θεματικός αναφερόταν δηλαδή στην παλιά εποχή την λεγόμενη «Belle Epoque» της Πάτρας, που σημαίνει πως θα έπρεπε οι αμφιέσεις μας να είναι, «επίσημες» μεν της αντίστοιχης περιόδου δε. Οι προσκλήσεις γίνονταν ανάρπαστες και έρχονταν και πολλοί προσκεκλημένοι από την Αθήνα, μόνο για τον χορό αυτό.
Σμόκιν η φράκο δεν είχα, μέχρι τότε δεν μας είχε χρειασθεί. Έπρεπε όμως να βρω, γιατί ήθελα από την πλευρά μου να τιμήσω και την πρόσκληση και τους οικοδεσπότες, με καρναβαλική διάθεση βέβαια. Και τότε σκέφτηκα τον Αρμένη τον Μουράτ. Στο Μοναστηράκι, επί της Ηφαίστου, ακριβώς απέναντι από το «Γιουσουρούμ» της πλατείας Αβυσσηνίας, είχε ο Μουράτ, σε έναν όροφο το εμπόρευμά του. Σμόκιν, φράκα και στολές αξιωματικών που μάζευε από τους παλιατζήδες που άδειαζαν σπίτια στις γειτονιές πριν κατεδαφιστούν για να γίνουν πολυκατοικίες. Κι έτσι εμφανίστηκα στον χορό με επίσημο ένδυμα, το οποίο φόραγα συνεχώς για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια σε κάθε περίπτωση.
Επί Καράβολα το Καρναβάλι άνοιξε νέους δρόμους προσθέτοντας νέους δρόμους στις παντομίμες με τα θεατρικά, τα εικαστικά, τις αδελφοποιήσεις με τις Ευρωπαϊκές Καρναβαλικές πόλεις αλλά και με τους Καρναβαλιστές που συγκροτούσαν την Καρναβαλική επιτροπή εκείνη την περίοδο και άφησαν την σφραγίδα τους. Και βέβαια τους Αντιδημάρχους όπως ο Σκαλτσάς και ο Πεφάνης. Στηρίζοντας παράλληλα και αναδεικνύοντας πολλές καινοτομίες στο Καρναβάλι όπως η Σαββατιάτικη ποδαράτη παρέλαση με τίτλο «Αυτοφωτιστείτε». Συμμετείχα την πρώτη χρονιά που συγκεντρώθηκαν τα πληρώματα στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, κατεβήκαμε με δάδες και λοιπές φωτιστικές κατασκευές και από τις σκάλες Γιογκαράκη – Γεροκωστοπούλου καταλήξαμε στην πλατεία Γεωργίου.
Η τηλεοπτική κάλυψη μετέδωσε σε όλη την χώρα ένα πρωτόγνωρο δρώμενο που έκανε μεγάλη αίσθηση. Όταν πρότεινα να κάνουμε μια μικρή παρέλαση την τελευταία Παρασκευή που δεν γινόταν τίποτα και οι επισκέπτες έβλεπαν μια πόλη στην καθημερινότητα, το αποδέχτηκε. Και με τον Αντιδήμαρχο Δημήτρη Πεφάνη οργανώσαμε την παρέλαση με τίτλο ‘BELLE EPOQUE” στην διαδρομή Γούναρη – Κορίνθου. Και ο Δήμαρχος Ανδρέας Καράβολας σαν γνήσιος Καρναβαλιστής, στην παρέλαση αυτή του 1993, μας περίμενε στην γωνία Γούναρη – Κορίνθου και ανέβηκε στο μπροστινό όχημα – αντίκα και μας συνόδευσε μέχρι τέλους της παρελάσεως, θέμα που επεσήμανε και ο Άλκης Στέας στην μετάδοση που έκανε απ’ ευθείας η ΕΡΤ.
Και δεν ήταν μόνο αυτά….. πολλά δρώμενα όπως τα ειδώματα, η ζωγραφική στον δρόμο, εκθέσεις γελοιογραφίας με θέμα το Καρναβάλι…. Και τα πληρώματα μέσα σε ένα κλίμα θαλπωρής και ενδιαφέροντος καινοτομούσαν, έκαναν σπουδαίες κατασκευές, προσέθεταν ποιοτικά χαρακτηριστικά, ανέβαζαν συνεχώς την ποιότητα.
Τότε παρουσιάστηκαν πολλές καινοτομίες στο παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού που στον σχεδιασμό τους είχε και ο ίδιος ενεργό ρόλο. Οι καρναβαλιστές των πληρωμάτων έχουν μάθει κάθε σημείο της πόλης και την ιστορία της, τους δρόμους, τα κτίρια, τις σκάλες, τα αγάλματα, τους παλαιούς πολιτικούς, λογοτέχνες, συγγραφείς, καλλιτέχνες κ.α.
Επί Δημαρχίας Καράβολα επιτεύχθηκε η μεγαλύτερη το δυνατόν προβολή στα Αθηναϊκά ΜΜΕ και θυμάμαι πως όταν το 1988 πήγαμε κάποιες ομάδες να παρελάσουμε σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας για προβολή του Πατρινού Καρναβαλιού, ήταν μαζί μας στην παρέλαση.
Συνεργάστηκε στενά και ανέδειξε το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών κατασκευαστών καρναβαλικών αρμάτων όπως ο Τζίμης Σουλιώτης, ο Τάσος Τσαϊλάκης, ο Πέτρος Βρυώνης κ.α. που έφεραν νέες τεχνικές και παρουσίασαν εντυπωσιακούς Καρνάβαλους και όχι μόνο. Το 1988 δημιούργησε το Καρναβαλικό εργαστήρι του Δήμου στις εγκαταστάσεις πρώην χαρτοποιίας Λαδόπουλου που το 1995 μεταφέρθηκε στο Πετρωτό, σε έναν τεράστιο οργανωμένο χώρο που λειτουργεί σε άριστες συνθήκες. Το 1988 δε ιδρύθηκε σχολή από τον Δήμο Πατρέων και τον ΟΑΕΔ για την εκπαίδευση και προετοιμασία τεχνιτών που θα απασχολούνταν στο Καρναβαλικό εργαστήρι.
Είμαι δε απολύτως σίγουρος πως αν ήταν σήμερα Δήμαρχος, τα πληρώματα που κάνουν κατασκευές και παράγουν το ποιοτικό Καρναβάλι θα είχαν τον δικό τους χώρο όπως ήταν στις αποθήκες του ΑΣΟ, πριν εκδιωχθούν.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
