Επιμέλεια : Μιχάλης Παπαγεωργίου
Στην ταινία «Πιάσε με αν μπορείς» του Στίβεν Σπίλμπεργκ είδαμε κομμάτια ζωής ενός από τους πιο ξακουστούς απατεώνες, του Φρανκ Άμπαγκνεϊλ, ο οποίος ισχυριζόταν ότι πριν από τα 19 του χρόνια, έκανε με επιτυχία απάτες εκατομμυρίων δολαρίων υποδυόμενος έναν πιλότο της Pan Am, έναν γιατρό στην Τζόρτζια και έναν εισαγγελέα στην ενορία της Λουιζιάνα. Και όμως στην Ελλάδα είχαμε και εμείς τον Ιωάννη Μανίκα που η ζωή του πρέπει να γίνει ταινία.
Ο Ψευτοειρηνοδίκης
Το Σάββατο 28 Απριλίου του 1956 ο «Ν» κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα στον ήρωα της ιστορίας, μιας που στην Πάτρα έδρασε ως «προπονητής ποδοσφαίρου»! «Ο διαβόητος ψευτοειρηνοποιός της Μυτιλήνης, ο συλληφθείς ήδη υπό των εκεί αστυνομικών αρχών δι’απάτας, ών ουκ έστιν αριθμός έχει δράσει, ως αποκαλύπτεται τώρα και εις την πόλιν μας. Το δικαιότερον θα ήτο να λεχθή- ως άλλωστε θα αποδειχθή και κατά την πάροδο των ανακρίσεων- ότι ο Ιωάννης Μανίκας, ετών περίπου 30-30 και άγνωστον πούθε κρατάει η σκούφια του, είχε καταρτίσει πλήρες πρόγραμμα «επιδρομών» κατά πόλεις ή εις τας οποίας παραμονή του υπήρξε πάντα προσοδοφόρος. Δεν έχει εξακριβωθεί, εν τούτοις, αν ο Μανίκας έθεσε εις χρήσιν μόνο εις Μυτιλήνην τον τίτλον του «ειρηνοδίκου» διότι εδώ στη Πάτρα όπως και σε άλλες πόλεις, ενεφανίζετο ως «διπλωματούχος»… ποδοσφαιρικών ομάδων, επιτυχών. Ο απατεών είχε μειλίχιον το ύφος, ευγενείς τους τρόπους, έκανε τον μισοκακόμοιρο και ως χαρακτηριστικώς αναφέρεται, το…πετραχείλι μόνον του έλειπε δια να παίρνη κανείς αντίδωρον από το χέρι του. Μάλιστα οι ποδοσφαιρισταί τον έιχαν αποκαλέσει «Άγιον Φανούριον» τον ήξεραν όλοι. Με την διαφορά εμερίμνησε να γίνη εγκαίρως άφαντος»
Ο μετρ της απάτης
«Εις Πάτρας ο «προπονητής» ενεφανίσθη την 15ην Νοεμβρίου παρελθόντος έτους. Επικαλούμενος ανύπαρκτους τίτλους «μαιτρ» και κατορθώματα όσον αφορά την πρόοδον διάφορων επαρχιακών ομάδων, των οποίων έλεγεν, ότι είχε διατελέσει προπονητής, πέραν δε τούτου και επειδή όντως είχε θεαθή παρακολουθών μαθήματα εις την «Σχολήν Προπονητών Αθηνών» προσελήφθη ως προπονητής της ομάδας της «Θυέλλης» αντί μηνιαίου μισθού 2.300 δραχμών. Ο «Προπονητής» υπέσχετο, ότι σύντομα οι παίκται «θα πιάνουν πουλιά στον αέρα» συντελούσης δε και της καλοκαγάθου παρουσιασεώς του, η παρουσία του εθεωρήθη ότι προοιώνιζε την μετατροπή των γηπέδων εις τεμένη του αθλητισμού, όπου ο μωσαϊκός νόμος του «Κλωτσιάς αντί κλωτσιάς» να ανήκε πλέον εις το παρελθόν.
Πολυτεχνίτης και πανούργος
«Ως προπονητής προσελήφθη το πρώτον υπό της ομάδας «Ολυμπιακός» Κατερίνης απ’ όπου ίσως και κατάγεται. Αργότερον ευρέθη εις τον Βόλον ως προπονητής του «Εθνικού» (;) απ’όπου και εξεδιώχθη ως εισάγων «κενά δαιμόνια» εις το ποδόσφαιρον, εν συνεχεία εις τα Ιωάννινα, προπονητής του Αβέρωφ εις Άρταν του Παναμβρακικού κλπ. Δεν εγνώσθη αν υπάρχη εν προκειμένω εξάιρεσις του κανόνος, ότι πουθενά δεν παρέμεινε πλέον του μηνός. Πάντως εδώ υπήρξε τυχηρότερος, όχι μόνον διότι παρέμεινεν, επί τρίμηνον περίπου, αλλά και διότι κατόρθωσε να προσληφθή ως προπονητής και του «Ολυμπιακού» Αιγίου, τους παίκτας του οποίου «επρυπόνει» μιαν φοράν την εβδομάδαν αντί συνολικής κατά μήνα αποζημιώσεως 800 δραχμών. Με τους καλοκάγαθους τρόπους του και δοθέντος ότι εμαίνετο, ότι είχε ριχτή στη δουλειά – στις προπονήσεις δεν πέτυχε βέβαια να πιάνουν οι παίκται των δύο σωματείων «πουλιά στον αέρα» απέκτησεν όμως πολλούς φίλους και ένα υπολογίσιμον συμβόλαιον έξη μηνών. Εις ορισμένους εκ των φίλων του αφηγείτο πολλές ιστορίες, αληθινές ή ψεύτικες για την οικογενειά του και για τις «σπουδές του» επέμενε δε πάντοτε ότι έχει πτυχίον δικηγόρου και ότι επεδίωκε να διορισθή ειρηνοδίκης, αλλά δεν το κατόρθωνε γιατί ήταν τάχα αριστερός και δεν του έδιναν πιστοποιητικό φρονημάτων.»
Η ιστορία ενός από τους πιο εξωφρενικά καταφερτζήδες «απατεώνες» θα συνεχιστεί στο επόμενο φύλλο.
στις πλαστογραφήσεις επιταγών, ο οποίος σε ηλικία μόλις 21 ετών άσκησε τα επαγγέλματα του πιλότου, του γιατρού και του δικηγόρου!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
