ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο κύκλος του αίματος είναι αέναος και διαχρονικός. Στυγερά εγκλήματα γεμίζουν σελίδες επί σελίδων αλλά το διακύβευμα κρύβεται κυρίως στις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις της εποχής που αφορά το σημερινό δημοσίευμα. 1η Απριλίου 1936 και μια δολοφονία κρύβεται στις πίσω σελίδες του «Ν» ίσως και για λόγους χρονικούς σχετικά με την κυκλοφορία του φύλλου.
Η παγερή ανταπόκριση
«Στυγερά δολοφονία διεπράχθη σήμερον την πρωίαν ημίσειαν ώραν έξωθι της κωμοπολεώς μας, με θύμα έναν γηραιόν οικογενειάρχην. Την 7.40’ περίπου πρωινήν ο 60τούτης Σωτήριος Μπακρώζης εξεκίνησεν από το χωρίον του Μανατέικα, ολίγον απέχον της Αχαΐας με φορτωμένον το ζώον του γάλα και εβάδιζε προς το χωρίον Νιφορέικα με τον σκοπόν να δώση τούτο εις το εκεί τυροκομείον του κ.Παλαιολόγου. Όταν περί την 8ην έφθασε πλησίον της σιδηροδρομικής γραμμής επυροβολήθη παρ’αγνώστου εξ αποστάσεως εγγυτάτης και βληθείς εις την καρδίαν έπεσε πάραυτα νεκρός. Εις μικράν απόστασιν από του τόπου του εγκλήματος ήρχετο εις πλανόδιος καραμελάς, όστις εις το άκουσμα του πυροβολισμού έτρεξε και είδε τον Μπακρώζην νεκρόν. Επειδή όμως δεν είδε κανένα άλλον εκεί πλησίον, υπέθεσε προς στιγμήν ότι επρόκειτο περί αυτοκτονίας και βάδισε προς το χωριό δια ν’ αναγγείλη το συμβάν.»
H αμείωτη πλοκή
«Λόγω δε του ότι το μέρος της συναντήσεως ευρίσκετο εις πολύ υψηλότερον σημείον από του τόπου της δολοφονίας, οι δυο άνδρες παρατηρούντες προς τα κάτω είδαν να εξέρχεται μετά μεγάλων προφυλάξεων από το γεφυράκι που ήτο υπό την εκεί πλησίον διερχόμενην σιδηροδρομική γραμμήν, μια γυναίκα κρατούσα όπλον γκρα. Όταν το προς στιγμήν εκληφθέν ως γυναίκα άτομον είχε προχωρήσει περί τα 10 βήματα, εγένετο αντιληπτόν τότε ότι επρόκειτο περί μεταμφιεσμένου ανδρός προ του φόβου όμως μη τους πυροβολήση οι δύο ανωτέρω δεν ετόλμησαν ως είπον εις την ανάκρισιν να τον παρακολουθήσουν. Το ιδίον ισχιρίσθη και εις αγροφύλαξ, όστις συνάντησε τον άγνωστον δράστην εις ελαχίστην απόστασιν από του εγκλήματος. Ούτω ο δολοφόνος τελείως ανενόχλητος με την γυναίκειαν του αμφίεσιν,ετράπη προς άγνωστον διεύθυνσιν χωρίς να αποκαλυφθή εισέτι η ανακάλυψίς του.»
Έρευνες και μοιραία τραύματα
«Εις τον τόπον του στυγερού εγκλήματος έσπευσεν η αστυνομική αρχή μετά του αστυάτρου κ. Κατσούλια. Το πτώμα του Μπακρώζη ευρέθη εις θέσιν «πρηνηδόν» εις απόστασιν δε 7 μέτρων ευρίσκετο το στόμιον του γεφυριού το οποίον ευρίσκετο ακριβώς απέναντι του δρόμου και το οποίο είχε διασκευασθή εις κρύπτην εντός της οποίας εκαιροφυλάκτει ο δράστης. Εντός της κρύπτης αυτής ανευρέθη ο κάλυξ της σφαίρας και εν ρινόμακτρον. Ο αστύατρος κ. Κατσούλιας εξετάσας το πτώμα απεφάνθη ότι εμβλήθη εκ των έμπροσθεν. Η σφαίρα εισελθούσας εις το δεξιόν μέρος του στήθους διέτρησε την καρδίαν και εξελθούσα εκ του αριστερού μέρους, έθραυσε την αριστεράν χείραν του θύματος, του οποίου επέφερε τον θάνατον ακαριαίως. Οι διεξάγοντες τας ανακρίσεις Ειρηνοδίκης κ. Χατζαρούλιας και ανθ/χος κ. Παπαδημητρίου είναι πεπεισμένοι ότι δεν θ’αργήση να βρεθεί ο δολοφόνος.»
Σύνδεση με το σήμερα
«Το νέον αυτό απαίσιον έγκλημα προκάλεσε ζωηράν συγκίνησιν μεταξύ των κατοίκων της περιφερείας, συγχρόνως δε και ερεθισμόν διότι μαρτυρεί περί της επικινδύνου εντάσεως της εγκληματικότητας κατά τον τελευταίον καιρόν. Δια τούτο δε παρίσταται ανάγκη να ληφθούν ως τάχιστα δραστήρια μέτρα προς περιστολήν του κακού.»
Το πιο διάσημο έγκλημα της δεκαετίας
To έγκλημα της Φούλας και της Κάστρου στου Χαροκόπου το 1931 στην Αθήνα, δεν ήταν ένα συνηθισμένο έγκλημα. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που τελικά το έκαναν τραγούδι, όσο παράξενο και αν ακούγεται. Η ομορφιά της Φούλας, (της κόρης), το πάθος και η αγριότητα της μάνας (της Τέμις Κάστρου) και ο ιδιόμορφος χαρακτήρας του θύματος (του Αθανασόπουλου), συνθέτουν μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο που σημάδεψε την προπολεμική Ελλάδα. Οι πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν πια. Το τραγούδι έπαψε να ακούγεται. Όμως ακόμα και σήμερα, η δολοφονία και ο τεμαχισμός του πτώματος του εργολάβου της εποχής από την σύζυγο, την πεθερά, την υπηρέτρια και τον ανηψιό της πεθεράς, θεωρείται ως ένα έγκλημα με μυθιστορηματική ιστορία. Τότε, και για πολλά χρόνια, μέχρι να έρθουν άλλες ακόμα και πιο ανατριχιαστικές ιστορίες στο φως, το θεωρούσαν «έγκλημα του αιώνα».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
