Eπιμέλεια: Μιχάλης Παπαγεωργίου
Το κείμενο-διαμαρτυρία που δημοσιεύτηκε στο «Νεολόγο» των Πατρών στις 30 Δεκεμβρίου του 1951, δεν είναι ακριβώς είδηση. Είναι ένα κάλεσμα απέναντι σε όλα αυτά που κρατούσαν τη Πάτρα κολλημένη στις λάσπες σύμφωνα με την ανώνυμη χρονογράφο που επιμένει να βλέπει τα πράγματα υπό γυναικεία σκοπιά και ενσυναίσθηση με τίτλο που δίνει σύνθημα: «ΌΛΑΙ ΜΑΖΥ ΔΙΑ ΤΑΣ ΠΑΤΡΑΣ»
Λυρισμός και παράπονο
Το ξεκίνημα είναι ένα δυνατό παράπονο. «Καημένη πτωχή μας Πάτρα! Συ, η πατρίς της Δανιηλίδος με τους 600 δούλους της και τα απέραντα εργοστάσια της, συ η πατρίς που εξέθρεψε τους μεγαλύτερους πολιτικούς της Ελλάδος, γιατί φαίνεσαι τόσο περίλυπη και γονατίζεις καθημερινά σα μια μανούλα που έχασε τα παιδιά της; Η πικρά αλήθεια είναι αφ’ οτου είχε τη κακή μοίρα να βομβαρδισθής πρώτα εσύ από τον ύπουλο εχθρόν σου έχασες τα καλύτερα παιδιά σου που διεσκορπίσθησαν τήδε κακείσε και βοηθούσης και της πλήρους αστοργίας του Κράτους, δεν ξαναγύρισαν πια σε σένα. Και από τότε αρχίζει και η πλήρης κατάρρευσή σου.»
Συγκριτικό τεστ
«Πρέπει να μάθουμε πρώτα απ’ όλα και να διδάξουμε και στα παιδιά μας να εκτιμούμε το τόπο μας που πάσχει από μαρασμό και έλλειψη πρωτοβουλίας. Εζήσατε ποτέ και ιδίως τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα για να συγκρίνετε τι παμμέγιστα προσόντα έχει, εν συγκρίσει η τόσο ωραία Πάτρα μας; Σήμερα όλοι ξέρουμε δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα απ όλες τις πόλεις και δυστυχώς περισσότερον απ’ όλα τα χωριά της Ελλάδος. Η έλλειψη στέγης, η τρομακτική ακρίβεια τροφίμων παντός είδους, αφήνω δε τη κάκιστη ποιότητα του ύδατος που πίνει κανείς και είναι σα να τοποθετή ένα λιθάρι ή στο ήπαρ ή στα νεφρά. Ή μήπως θέλετε να δοκιμάσετε το φρυκτόν μαρτύριον υπό τον καυστικότατον Αττικόν ήλιον με 45 υπό σκιάν να περιμένετε ουρά έως τις 4 το απόγευμα να πάρετε σειρά στα μπάνια;»
Πατρολαγνεία
Η ακάματη νοσταλγός συνεχίζει το Πατρινό κρας τεστ: «Η Πάτρα μετά την Νάπολιν της Ιταλίας έχει την ωραιοτέραν δύσιν όπως λέει στο βιβλίο του ο Ντηλ. Η υπέροχη ρυμοτομία της, αι πολυτελεστάται και παμμέγισται εκκλησίαι, το καταπράσινον των κήπων της, η αφθονία των κρεάτων και των φρεσκότατων ψαριών της. Και έπειτα ο πλούτος των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της εν συγκρίσει με τας Αθήνας και ιδίως τα ευγενέστατα αισθήματα των μεγάλων δωρητών της που χαρακτηρίζει τη πόλη.»
Μάρκετινγκ με γυναικείο άρωμα
Το κάλεσμα έχει αποφασιστική κατάληξη: «Από σήμερα σεις πρώτη και σ’ οποιοδήποτε στρώμα και αν ανήκετε εάν το θελήσετε η Πάτρα μας θα ξαναζήση. Θα γίνει μεγάλη. Δεν θα κλείνουν και θα χρεωκοπούν τα εν κατόπιν του άλλου τα μαγαζιά της. Συμφωνήστε όλες από κοινού, αντί να χάνετε 50 και 100χιλ. στο πράσινο τραπέζι να γίνετε- όπως τόσον διακρίνσθε άλλοστε- εξαίρετες νοικοκυρές και στοργικές μανούλες, κάθε μέρα με σύστημα, να επισκέπτεσθε τα μαγαζιά, όλες μα όλες, και μόνον 10 χιλιάδες εάν χαλάτε την ημέρα αγοράζοντας ότι χρειάζεται στα παιδιά σας και στο σπίτι σας, η Πάτρα μας και τα μαγαζιά της θα ξαναζήσουν, δεν θα πεθάνουν και θα βρήτε ότι έχει 200-300 καταστήματα διαμάντια ανεκτίμητα και από εμάς εξαρτάται, όλες μαζύ από κοινού, με πείσμα και με σύστημα να δώσωμεν από κοινού την μεγάλην μάχην για να σωθή ο τόπος μας από το κατρακύλισμα που πήρε και που μοιράιως θάχη αντανάκλαση και στα παιδιά μας. Και μη λησμονάτε το εξής παράδειγμα: όταν κάποτε στη Φλωρεντία ερώτησαν ένα κάτοικο της πόλης πως κατόρθωσεν ώστε μετά την παρέλασην τόσων αιώνων να είναι μια πόλις που λατρεύει όλη η Οικούμενη και να έχει τη ιδιαίτεραν προτίμησιν και διαμονή από τους βασιλείς της γης απάντησε: “Nα σας πω. Μη ξεχνάτε ότι οι κάτοικοι του τόπου μας ήσαν και είναι τόσο υπερήφανοι για τον τόπον τους και τόσο τον λατρεύουν, ώστε κάθε ένας από εμάς έχει ορκιστή να κάμη ότι μπορεί καλλίτερο για τον τόπο του, ώστε η Φλωρεντία να μείνη μνημειώδης εις το πέρασμα των αιώνων, όπως και παρέμεινε.” Αλλά εμείς τι εκάναμε για τον τόπο μας; Και όμως δε μας λείπει ούτε η υπερηφάνεια ούτε η αρχοντιά, ούτε το φιλότιμο. Εμπρός λοιπόν για τη μεγάλη, την αναίμακτη μάχη του τόπου μας».
