ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Τα αλματώδη άλματα της τεχνολογίας απασχολούν τον «Ν» συνέχεια κατά τα χρόνια των δεκαετιών του 60 και του 70. Στο φύλλο που κυκλοφορεί στις 2 Οκτωβρίου του 1972 ξετυλίγεται το κουβάρι μιας νέας μεγάλης κόντρας. Των «υπολογιστών της τσέπης», τα «κομπιουτεράκια» για να γίνουμε πιο κατανοητοί.
Από την Αμερική με «υπολογισμένη αγάπη» και τιμές… τζιζ
Ο συντάκτης του «Ν» αναλύει τη ραγδαία εξάπλωση του φαινομένου: «Αι προθήκαι των καταστημάτων μικρών ηλεκτρικών συσκευών ήρχισαν και εδώ να πλουτίζωνται με νέο προιόν. Ηλεκτρονικαί υπολογιστικάς μηχανάς της τσέπης. Αι τιμαί των εις πρώτιν αρκετά… όξυνοι πίπτουν τελευτάιως, όσον εμφανίζονται νεώτεροι τύποι. Αλλά ο οξύτατος ανταγωνισμός τιμών, ο οποίος έχει εκσπάσει εις την αμερικάνικην αγοράν μεταξύ των πολλαπαλασιασθέντων εντός βραχύτατου χρόνου κατασκευστών, τείνει κυριολεκτικώς να προκαλέση επάναστασιν»
Το Μανχάταν και οι μάνατζερς
O «Ν» της εποχής σε μια περίοδο εξωστρέφειας ρίχνει φως στο ανταγωνιστικό παρασκήνιο στη Νέα Υόρκη: «Αι υπολογιστικαί μηχαναί της τσέπης εισήχυησαν εις την αμερικάνικην αγοράν (και άλλας αγοράς της Δύσεως) μόλις προ 15 μηνών ως είδος «παιγνιδιού» των μάματζερς. Αλλά δεν παρήλθε πολύς χρόνος και εξέπληττον τους εφευρέτες και κατασκευαστές των, με την έλξιν, την οποίαν ασκούν είς πλήθος κατηγοριών καταναλωτών μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται πολλοί με άκρως περορισμένας «μαθηματικάς ανάγκας. Παράδειγμα αποτελούν οι παικται του μπριτζ που χρησιμοποιούν τώρα ολοένα ευρύτερα για να κάμουν τις αθροίσεις εις κάθε παρτίδα που παίζουν. Αρχικώς τα ηλεκτρονικά ούτα «παιχνιδάκια» προσεφέροντο υπό μόνον των Καταστημάτων μηχανών γραφείου. Αλλά συντόμως έκαμαν παντού την εμφανισί των εις τα «μεγάλα καταστήματα», εις καταστήματα φωτογραφικών ειδών, καταστήματα δώρων και ενθυμίων κλπ. Οι κατασκευασταί των εις τας Ηνωμένας Πολιτείας υπερβαίνουν τώρα τους πενήκοντα».
Μια μικρή ιστορία-παρένθεση
Το 1958 ο Τζακ Κίλμπυ (Jack Kilby), της εταιρείας Texas Instruments κατάφερε να δημιουργήσει κάτι που θα άλλαζε τον κόσμο των ηλεκτρονικών για πάντα,κατασκεύασε το πρώτο Ολοκληρωμένο Κύκλωμα συνδυάζοντας τρανζίστορς, πυκνωτές, αντιστάτες και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα όλα τοποθετημένα στο ίδιο κομμάτι από πυρίτιο. Το δημιούργημα του Κίλμπυ επέτρεψε στους επιστήμονες να κατασκευάσουν υπολογιστές τόσο μικρούς ώστε να μπορούμε ακόμη και να τους μεταφέρουμε. Χρησιμοποιείται, επίσης, σε μια πληθώρα άλλων εφαρμογών, όπως τηλεπικοινωνίες, πολυμέσα, ακόμη και παιχνίδια.
Οι χρήσεις που «ξαφνιάζουν»
«Οι ηλεκτρονικοί υπολογισταί τσέπης απεδείχθησαν όλως απροσδοκήτως κατάλληλοι δια χρήσεις τας οποίας ουδέις ηδύνατο να υποψιασθή και ήδη εξελίσσονται εις είδος πρώτης ανάγκης. Ιδού χαρακτηριστικαί περιπτώσεις χρήσεως που απαριθμεί η αμερικάνικη επιθεωρησις «Τάιμ».
• Ένας φρουτοπαραγωγός του Μαιάμι έχει αχώριστον συντροφιάν του τη μικροσκοπική μηχανήν του δια να υπολογίζη πόσα μήλα του και πόσα πορτοκάλια του ωριμάζουν κάθε ημέραν.
• Ένας χαρτογράφος εις την Μαιρυλάνδην ηγόρασε μια συσκευήν δια να υπολογίζη τας κλίμακας εις τους χάρτας του.
• Ένας πιλότος εις την Φλωρίδα έχει πάντοτε μαζί του κατά τας πτήσεις ένα υπολογιστή δια να υπολογίζη τους χρόνους πτήσεως
• Ένας οδηγός ταξί εις το Σικάγον υπερηφανέυεεται οτί είναι ο πρώτος που εχρησιμοποίησε υπολογιστήν τσέπης δια να καταμετρά το κόστος των διαδρομών εις βενζίνην, ορυκτέλαιον, φθοράν ελαστικών και κόστος επισκευών.
Αλλά οι θεαματικοί πρόοδοι των μικροσκοπικών υπολογιστικών μηχανών αρχίζουν από τότε που τας ανακάλυψε το ευρύτερον αμερικανικόν καταναλωτικόν κοινόν. Το 1971 η αμερικάνική αγορά απερρ’οφησε ήμισυ εκατομμύριον τεμάχια και δια το 1973 προβλέπεται ότι θα διατεθούν πλέον των 3.000.000 τεμαχίων»
Και στη μέση… η Ιαπωνία
Το δημοσίευμα του «Ν» καταλήγει με την κόντρα συμφερόντων μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας: «Εν τω μεταξύ, έκαμαν ως αναμένετο,την εμφανισίν των ως κατασκευασταί και οι ιαπωνικαί βιομηχανίαι. Περιλαμβανομένων των γνωστών παγκοσμίως Κάννον, Σόνυ, Χιτάει και Πανασόνυ, ανταγωνίζονται σκληρώς τας αμερικανικάς βιομηχανίας προσφέρουσαι νέα μοντέλα τψν. Εν τη προσπάθεια τους, όπως μονοπωλήσουν μέγα μέρος της αγοράς οι ιαπωνικάι βιομηχανίαι, προσφλερουν το προιόν των εις λιαν χαμηλάς τιμάς, αδιαφορούσαι επί του παρόντος δια τα κέρδη και ελπίζουσαι ότι εις το τέλος θα κερδίσουν από τον μεγάλο αριθμό πωλήσεων».
