178 χρόνια από το θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη – Είχε αρβανίτικη καταγωγή ο «Γέρος του Μοριά;»

Στις 4 Φεβρουαρίου ( 16 Φεβρουαρίου με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο ) του 1843, άφησε την τελευταία του πνοή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο θρυλικός “Γέρος του Μοριά”, ο πλέον σημαντικός οπλαρχηγός του 1821 και ηγετική φυσιογνωμία του Αγώνα, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Αυτές τις μέρες, συμπληρώνονται 178 χρόνια από τον θάνατο του. Βέβαια, σε διάφορα ιστορικά άρθρα μας, έχουμε αναφερθεί εκτενώς στη δράση του σε πολλές μάχες, στις οποία είχε δείξει δείγματα της στρατιωτικής ιδιοφυΐας του. Αν και για τη δράση του στη διάρκεια της Επανάστασης, υπάρχουν πολλές πληροφορίες, δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό η ζωή και η δράση του πριν το 1821 και η καταγωγή του. Ποιοι ήταν οι πρόγονοι του Θ. Κολοκοτρώνη;
Έτσι, στο διαδίκτυο, διαβάζουμε άρθρα και σχόλια για αρβανίτικη καταγωγή του “Γέρου του Μοριά”. Υπάρχει βέβαια μια τάση από τους γείτονες Αλβανούς, να οικειοποιούνται Έλληνες και Ελληνίδες, από τον Δία, τον Αχιλλέα και τον Πύρρο, μέχρι ήρωες και ηρωίδες του 1821.
Στο σημερινό μας άρθρο, θ ’ασχοληθούμε με τους προγόνους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, καθώς και τα χρόνια από την γέννηση του ( 1770 ), ως τη μετάβασή του στα Επτάνησα ( 1805 αρχικά, 1807 οριστικά ). Και θα ξεκαθαρίσουμε, ελπίζουμε, το αν ο Κολοκοτρώνης είχε αρβανίτικες “ρίζες”.

Τριανταφυλλάκος : ένας μακρινός πρόγονος του Κολοκοτρώνη

Τις πρώτες δεκαετίες του 16ου αιώνα, ο αυτοκράτορας Κάρολος της Γερμανίας που ήταν και βασιλιάς της Ισπανίας και ο βασιλιάς της Γαλλίας Φραγκίσκος, συγκρούονταν για το ποιος θα έχει την κυριαρχία στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα. Ο Γενοβέζος ναύαρχος Αντρέα Ντόρια που ήταν πειρατής στα νιάτα του και είχε υπηρετήσει ως μισθοφόρος του Πάπα και των βασιλιάδων της Ισπανίας και της Γαλλίας, βρισκόταν πλέον στην υπηρεσία του Κάρολου της Γερμανίας και είχε αποφασιστική συμβολή στην επικράτηση επί του Φραγκίσκου.
Μάλιστα, ο Ντόρια κυρίευσε σχεδόν ολόκληρη την Ιταλία και απελευθέρωσε την Κορώνη, την Καλαμάτα, την Πάτρα, το Ρίο και το Αντίρριο.
Το Ρουπάκι ( =είδος βελανιδιάς ), ήταν ένα χωριό μεταξύ Καλαμάτας και Κορώνης, πολύ κοντά στο Λεοντάρι ( ορεινός οικισμός, 43χλμ ΝΔ της Τρίπολης ). Ενθουσιασμένοι οι κάτοικοι του, καμιά πενηνταριά τσοπάνηδες, από τις επιτυχίες του Ντόρια, επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων και τάχθηκαν με το μέρος του Γενοβέζου ναυάρχου. Βλέποντας ο Φραγκίσκος της Γαλλίας τις επιτυχίες του Ντόρια, ζήτησε τη βοήθεια του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, ο οποίος πρόθυμα δέχθηκε να την προσφέρει. Αρχηγός του στόλου των Οθωμανών ήταν ο περιβόητος Μπαρμπαρόσα ( Hiriz Hayreddin Pasha Barbarossa, barbarossa< κόκκινη γενειάδα ), παλιός πειρατής. Γεννημένος στη Λέσβο, ίσως από Έλληνες γονείς. Στις 28/9/1538, στη ναυμαχία της Πρέβεζας, ο Μπαρμπαρόσα νίκησε τον Ντόρια. Έτσι, οι Οθωμανοί έγιναν ξανά κύριοι όλων των περιοχών που είχε καταλάβει ο Γενοβέζος.
Επιστρέφοντας στον Μοριά, οι Τούρκοι αποφάσισαν να τιμωρήσουν όσους Έλληνες είχαν ταχθεί με το μέρος του Ντόρια. Ανάμεσα τους και τους Ρουπακιώτες. Οι κάτοικοι του Ρουπακίου, πρόλαβαν όμως να εγκαταλείψουν το χωριό και διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη. Οι γενίτσαροι, έβαλαν παντού φωτιά, κατέσκαψαν τον τόπο και γκρέμισαν όλα τα σπίτια. Έτσι, τίποτα δεν θύμιζε πλέον ότι το Ρουπάκι ήταν κάποτε χωριό.
Το Ρουπάκι, ήταν το χωριό των προγόνων του Κολοκοτρώνη. Ένας από τους πρώτους που εγκατέλειψαν το χωριό, ήταν ένα παλικάρι που λεγόταν Τριανταφυλλάκος. Το όνομα του ήταν Τριαντάφυλλος και το επώνυμο του δεν είναι γνωστό. Πριν από 500 περίπου χρόνια, δεν υπήρχαν κοινοτικά κιτάπια και κατάστιχα.
Ο Τριανταφυλλάκος, έφυγε από το Ρουπάκι και πήγε στο χωριό Λιμποβίσι. Έγινε ψυχογιός του δημογέροντα του χωριού, ο οποίος τον έκανε γαμπρό του, παντρεύοντας τον με την μοναχοκόρη και τον όρισε γενικό κληρονόμο του, καθώς δεν είχε άλλα παιδιά.
Στο Λιμποβίσι, ο Τριανταφυλλάκος πήρε το παρατσούκλι Τσεργίνης(ή Τζεργίνης), το οποίο στη συνέχεια έγινε επώνυμό του. Η λέξη Τσεργίνης, προέρχεται από το τούρκικο sergin = διωγμένος, διασκορπισμένος και έτσι ονομάζονταν όσοι έφευγαν από τον τόπο τους για να γλιτώσουν.
Ο Τριανταφυλλάκος, ως Τσεργίνης πλέον, απέκτησε έναν γιο, τον Δημητράκη, που ήταν πολύ δυνατός και γενναίος. Πριν καλά καλά συμπληρώσει τα 18 του, έκλεψε μια κοπέλα από το γειτονικό χωριό Αρκουδόρεμα, δημιουργώντας βεντέτα ανάμεσα στην οικογένεια του και εκείνη της νύφης. Παράλληλα, τα έβαζε σχεδόν καθημερινά με τους Τούρκους και τους Αρβανίτες. Οι τελευταίοι, μια μέρα τον συνέλαβαν και του πέρασαν αλυσίδες στα πόδια. Για να τον ρεζιλέψουν, του πρότειναν να πηδήξει αυτός με τις αλυσίδες στα πόδια και αυτοί ελεύθεροι και αν τους ξεπερνούσε θα τον άφηναν ελεύθερο. Πραγματικά, ο Δημητράκης τους ξεπέρασε και οι Αρβανίτες τον άφησαν ελεύθερο.
Είναι άγνωστο πόσα παιδιά είχε ο Δημητράκης, ωστόσο γνωρίζουμε ότι απέκτησε τρία εγγόνια : τον Χρόνη, τον Λάμπρο και τον Δήμο. Εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Λιμποβίσι και ασχολήθηκαν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Ωστόσο, κάποιοι καβγάδες για τα βοσκοτόπια, έφεραν φονικά. Τα τρία αδέλφια έφυγαν για 12 χρόνια και εγκαταστάθηκαν στη Ρούμελη. Επιστρέφοντας στο χωριό του, ο Λάμπρος, που δεν είχε ακόμα παντρευτεί, καθώς πήγαινε ν’ αγοράσει πρόβατα στην Γκούρα, πνίγηκε στη λίμνη της Φενεού. Ο Χρόνης, παντρεύτηκε σε άλλο χωριό και απέκτησε πολλά παιδιά και εγγόνια, που ονομάστηκαν Χροναίοι.