H ανάρτησή του γνωστού Πατρινού Οδυσσέα Ξεριζωτή, στην ομάδα του facebook Patras Memories – Αναμνήσεις απ’ την παλιά Πάτρα, μας τράβηξε το ενδιαφέρον:
Όταν περνα το αστικό λεωφορείο Νο 2 αναγράφει Ταραμπούρα μας ακούγεται Γιαπωνέζικα για τους Πατρινούς .Η συνοικία Ταραμπούρα βρίσκεται νότιο διαμέρισμα της πόλης των Πατρών στην έξοδό της προς Τρίπολη . Η ονομασία της περιοχής είναι ανθρωπωνυμικό και προέρχεται από το παρατσούκλι κάποιου «Δημητρίου Αραβαντινού» που έμενε στην περιοχή, διατηρούσε καφενείο και είχε τα κτήματά του εκεί . Το παρατσούκλι του ήταν «Ταραμπούρας» . Το 1980 στην περιοχή κτίστηκαν εργατικές κατοικίες .Η περιοχή πριν την επανάσταση του 21 αποτελείτο από χωράφια που πλημμύριζαν συχνά από τον ποταμό Γλαύκο. Διοικητικά ανήκε στα Ζαρουχλέικα και ήταν το σύνορο της Κοινότητας Ζαρουχλαιίκων με το Μπεγουλάκι, έως το 1930 που η τότε Κοινότητα Ζαρουχλέικων καταργήθηκε και εντάχθηκε στο Δήμο Πατρέων .
Η περιοχή τότε ήταν εξοχή και ανήκε στον Δημήτριο Αραβαντινό, ο οποίος διατηρούσε εκεί χάνι, αργότερα καφενείο. Το χάνι βρισκόταν μετά τη γέφυρα του ποταμού πάνω σε σταυροδρόμι των δρόμων προς Ζαρουχλέικα και Πάτρα . Στη θέση αυτή ήταν μέχρι το 2009 το τέρμα της αστικής γραμμής λεωφορείων γραμμής 2, ενώ η διασταύρωση υπάρχει ακόμα. Το χάνι λειτουργούσε και σαν εξοχικό κέντρο, ενώ ο Αραβαντινός έσφαζε ζώα και πουλούσε το κρέας σε επισκέπτες ή και κατοίκους των γειτονικών χωριών .Αναφέρεται ότι στην συνοικία αυτή, μετά την επανάσταση, ήταν εγκατεστημένα διόδια για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους από την πόλη της Πάτρας .Το προσωνύμιο Ταραμπούρας διατήρησε και ο Χρήστος Αραβαντινός, γιος του Δημητρίου Αραβαντινού, που διαδέχτηκε τον πατέρα του στο καφενείο, καθώς και ο γιος αυτού Κωνσταντίνος, ο οποίος απεβίωσε το Μάιο του 2018.
