Όχι δεν είναι ένα ακόμα κρεσέντο αναφορικότητας, ούτε μια επανεπίσκεψη στα θέματα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Όχι, δεν θα ακούσεις πολλές φορές το «εγώ» και το «εμένα» κι ας με συμπεριλαμβάνει απόλυτα.
Από την άλλη, λογαριασμός δε δίδεται εις ουδένα.
Γιατί είναι πράγματι τόσο εκθαμβωτικά λαμπερός ο κόσμος της νεότητας, όσο τα μάτια τους δεν μπορούν να αντιληφθούν.
Όσοι είναι τυχεροί αντιλαμβάνονται ακροθιγώς τη σπουδαιότητά του, αλλά και εκείνοι έχουν μια γεύση, υστερικά ωραία μεν, άγνωστη δε!
Είναι βλέπεις η γενετική προετοιμασία του είδους τέτοια που θα σου επιτρέψει να βιώσεις την τελειότητα, ώστε να είσαι έτοιμος να επεκτείνεις το κοπάδι και να διαιωνίσεις το είδος.
Και αφού τελειώσουμε τα της βιολογίας, ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα.
Μα θα μου πεις, η βιολογία, το θεμέλιο όλων, δεν είναι πραγματική;
Η Βιολογία, φίλε μου μια χαρά κάνει τη δουλειά της.
Εμείς και η κοινωνία μας έχουμε δημιουργήσει μοντέλα ερήμην, όχι μόνο της βιολογίας, αλλά και της λογικής.
Αλλά, ας γυρίσουμε στο ζενίθ των δυνατοτήτων μας, εκεί γύρω στα 25 πάνω κάτω.
Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος ακριβώς για αυτή την δεκαετία από τα 25 μέχρι τα 35.
Πως πας σε ένα θεματικό πάρκο και έχει ένα μέτρο για να μην περνάνε οι μικρότεροι και οι μεγαλύτεροι;
Έτσι και ο κόσμος μας.
Μην κοιτάτε που υπάρχουν διαφοροποιημένες υποκατηγορίες.
Στάχτη στα μάτια μας είναι!
Κάποιοι είναι στην άκρη του δωματίου, κάποιοι έχουν ήδη βγει και κοιτάνε από το παράθυρο, ενώ για κάποιους δεν μιλάμε πια.
Και μην βιαστείς να μου πεις ότι μιλάμε για κοινωνίες προσανατολισμένες στο καπιταλιστικό μοντέλο, όπου η ικανότητα κατανάλωσης προσδιορίζει και την αξία σου, γιατί θα σου πω ότι μέσα από ένα προϊόν του καπιταλισμού διαβάζεις αυτές τις σκέψεις.
Ασφαλώς και έχεις επιλογές, αλλά εκεί, φίλε μου, δεν έχει σήμα…
Λέγαμε λοιπόν ότι στον θαυμαστό κόσμο της νιότης είναι προσανατολισμένα τα πάντα.
Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους, στις ανάγκες τους, που επιμένουν, στις τάσεις τους, που αλλάζουν βροχηδόν, στα νέα λαμπερά αντικείμενα και τις νέες ιδέες αυτοκαταστροφής.
Ακόμα και τα παλιά πράγματα και ακούσματα, ξε-αραχνιάζουν ανάλογα με τα δικά τους κέφια!
Βόλτες, διαδρομές, σπορ, μουσικές, φαγητά, γειτονιές, σεξουαλικές πρακτικές, τρόποι εργασίας…
Όλα γι αυτούς.
Ακόμα και η κατανομή του χρόνου αλλάζει ανάλογα με τα κέφια και τις επιδιώξεις τους.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι κάτι νέο…
Πάντα έτσι γίνονταν, πάντα έτσι θα γίνεται.
Θυμάμαι μια διαφήμιση εταιρίας ρούχων που έλεγε: Γραμμή «Ρομπότ» για την δεκαετία του ΄80.
Και να οι βάτες, να τα κουρέματα, να οι στενές γραβατούλες και τα σακακάκια. Και εγώ και οι λοιποί συγγενείς, να καμαρώνουμε στα πριβέ στα ψηλά της UTOPIA , κοιτώντας με περιφρόνηση τα διάφορα «ταγάρια».
Κάπως έτσι πάει.
Εμείς εκθρονίσαμε κάποιους άλλους, άλλοι ρίξανε στα τάρταρα εμάς κοκ
Και μη σε ξεγελάνε οι απλοϊκές και, εν πολλοίς, υποτιμητικές προσαρμογές τάχα για τους μεγαλύτερους. Τα τηλέφωνα με μεγάλα πλήκτρα και επανεκδόσεις διαφόρων «Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι»
Πέρα από το εμπορικό ενδιαφέρον τους για την τσέπη σου, τίποτε άλλο δεν σε αφορά.
Είσαι, είναι, είμαι, είμαστε σαν τα κινητά που δεν παίρνουν πλέον τις τελευταίες αναβαθμίσεις λειτουργικού, άρα σύντομα δεν θα μπορούν να δουλεύουν οι εφαρμογές τους και λίγο αργότερα, θα είμαστε οριακά συμβατοί με τον κόσμο μας.
Σε μια εποχή ψηφιακή, εσύ δεν έχεις NFC.
Είναι αλήθεια λοιπόν;
Έρχεται η ώρα που δεν θα μπορούμε να συντονιστούμε με την συχνότητα που θα εκπέμπει ο κόσμος.
Όχι, δεν έρχεται.
Είναι ήδη εδώ και έχει τρίβει τους λεπτοδείκτες της.
Και όχι εκείνους τους ψηφιακούς στις αναλογικές απομιμήσεις των σμαρτ συσκευών χεριού.
Αλλά τις άλλες, τους ατσάλινους λεπτοδείκτες, ρολογιών που κρατούσαν 200 χρόνια.
Ωραία, όλα αυτά αλλά καταλήγουν κάπου, ή απλά, έχουμε μια παράθεση αυτονόητων κοινοτοπιών;
Αρχικά, δεν είναι όλα αυτονόητα, αλλά και αν ήταν, πάλι δεν είναι νομοτελειακή η τυφλή συμπόρευσή μας, υπό τους ήχους του τυμπάνου της γαλέρας.
Όλα έχουν να κάνουν με δυο πράγματα: την συνειδητοποίηση του πεπερασμένου μας και την απόφαση του ξαλαφρώματος.
Και, σε ένα βαθμό, πάνε μαζί τούτα, μια και το ένα σε οδηγεί στο άλλο.
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι συνεχώς ον-λαιν, για παράδειγμα. Και ούτε είσαι υποχρεωμένος να ακολουθείς κάθε προτεινόμενη τάση.
Οφείλεις να έχεις την σοφία, ώστε να έχεις ξεπεράσει κάθε τάση και να έχεις διαμορφώσει την δική σου, μοναδική, εκδοχή.
Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διατρέχει οριζόντια την ζωή σου.
Από τα ρούχα, τα ακούσματα τις συνήθειες, τα διαβάσματα, τις φιλίες, τα χούγια.
Δεν είπε κανείς να γίνεις πεισματάρης αρνητής κάθε διαφορετικού, αλλά χωρίς διαμορφωμένη και σταθερή άποψη δεν παρουσιάζεις κανένα ενδιαφέρον.
Γιατί για παράδειγμα, εσύ ξέρεις ότι το καλύτερο σόλο κιθάρας του Comfortably Numb είναι από το Live in Pompeii του David Gilmour, γιατί το έχεις ακούσει, το έχεις απολαύσει.
Όπως ξέρεις ποια ώρα θα ανατείλει κάθε δεκαπενταύγουστο η πανσέληνος στον Καστό, γιατί την έχεις ζήσει και την έχεις φχαριστηθεί!
Αλλά, ακόμα και τα ελαττώματά σου, πρέπει να είναι εκεί, στο ξέφωτο, προς γνώση και συμμόρφωση.
Και να σου πω και κάτι εκ πείρας: πολύ πιο ενδιαφέρων και ελκυστικός είσαι όταν αποτελείς σταθερή πηγή απόψεων, γνώσεων, εμπειριών και ιδεών, παρά όταν παπαγαλίζεις πράγματα που δεν σε αφορούν.
Και αυτό μας οδηγεί στη δεύτερη απόφαση: όχι δεν χρειάζεσαι ΤΙΚ ΤΟΚ!
Εννοώντας, ότι δεν χρειάζεται να κυνηγάς και να φορτώνεις τον εαυτό σου και το μυαλό σου με κάθε νέο πράγμα, αλλά και με κάθε τι που έχεις αποκτήσει χωρίς πραγματικά να το έχεις ανάγκη.
Πόσα ρούχα θα φορέσεις, πόσα παπούτσια, πόσες συσκευές θα συντηρείς;
Πόσες ανύπαρκτες ανάγκες θα ποτίζεις, θα σκαλίζεις και θα ξεβοτανίζεις καθημερινά;
Πάρε το κλαδευτήρι και ξεσκαρτάρισε τα πάντα, όσο είναι καιρός.
Αυτές τις μέρες θα ξεκινήσω, ένα χρόνο μετά, να ξεσκαρτάρω με σεβασμό τα πράγματα της μάνας μου.
Πίστεψέ με θα είναι ένα τιτάνιο και πολύ επώδυνο έργο, που θα ήθελα να μην έπρεπε να κάνω.
Σκοπεύω να αφήσω πίσω μου λιγοστά ρούχα, μερικά βιβλία και δίσκους και κάποια ενθυμήματα.
Είδες; Τελικά δεν απέφυγα τα προσωπικά παραδείγματα!
Αλλά το έκανα ακριβώς για να δώσω ένταση στον ισχυρισμό μου
Στον θαυμαστό κόσμο της νεότητας δεν έχεις θέση ως ανταγωνιστής.
Ως παρατηρητής, σίγουρα.
Ως χρήσιμη πηγή, μπορεί
Ως πρότυπο, μην ελπίζεις…
Άραξε λοιπόν στα πολύτιμα κυβικά σου και όσο μπορείς, απόλαυσε τη θέα!
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
