Του Γιώργου Κοντογιάννη
Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο το γεγονός ότι η διαμόρφωση της κοινής γνώμης στην Ελλάδα από την τηλεόραση είναι σε υψηλό βαθμό καθοριστική για τη συμπεριφορά μας και τις συνήθειες της καθημερινής ζωής. Αλλά και τούτο που έγινε το πρώτο Σαββατοκύριακο της απελευθέρωσης από τα μέτρα για τον κορονοϊο ήταν χωρίς προηγούμενο. Μια ανείπωτη χαρά εξωθούσε κυρίως τους κατοίκους του γειτονικού κράτους της Αθήνας να ξεμπουκάρουν με κάθε μέσο στους δρόμους , τη θάλασσα και τον αέρα υποβοηθούμενοι από εικόνες παραλιών καταγάλανων νερών, ειδυλλιακών νησιών και άλλων καλοκαιρινών προκλήσεων. Θα το έκαναν που θα το έκαναν δηλαδή οι καταπιεσμένοι από την καραντίνα τόσων μηνών, ας τους ξεσηκώσουμε πιο πολύ και όσο πιο μαζικά γίνεται. Ασφαλώς για να γεμίσουμε πλοία , ξενοδοχεία , εστιατόρια και να δείξουμε ότι είμαστε χώρα ασφαλώς καλοκαιρινού προορισμού…
Κι αφού πήραν όλοι σβάρνα τα χωρία , παρλιακά θέρετρα , εξοχικά άλλα και κοντινά νησιά και προορισμούς έχοντας τους συναδέλφους Αθηναϊκών καναλιών με την κάμερα και το μικρόφωνο παρέα στα διόδια και τους καταπέλτες των πλοίων και κινήθηκαν μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο περίπου δύο εκατομμύρια Έλληνες γύρω γύρω τι έγινε; Ανησυχούν λέει οι λοιμοξιωλόγοι για το συνωστισμό που παρατηρήθηκε και εφιστούν την προσοχή γιατί όχι μόνο είναι εδώ ο ιός, αλλά έχουμε και μετάλλαξη ελληνική και μάλιστα Αθηναϊκή Σώωωπα! Και το γεγονός επίσης ότι 400 σχολεία σε όλη την χώρα έκλεισαν λόγω κρουσμάτων κορονοϊου επανέφερε τα self test δύο φορές την εβδομάδα αντί μίας , όσο για τους ελέγχους θα γίνουν τώρα πιο αυστηρά και πιο εντατικοί παντού….
Μοιάζει με το παιχνίδι τζένκα που ενώ σου έχει βγει η ψυχή να στήσεις τα τουβλάκια όταν τραβήξεις ένα τότε καταρρέει όλο το παιχνίδι. Φαίνεται λοιπόν ότι κάτι μας λείπει και δεν καταφέρνουμε μια ισορροπία σ’ όλα αυτά που έτυχε να ζούμε εδώ και μήνες .Είναι λυπηρό που ένα από τα χαρακτηριστικά μας μειονεκτήματα σ’ αυτή τη χώρα είναι η ελλείπεις έως και μηδενική σχέση μας με την έννοια μέτρο. Είμαστε του ύψους ή του βάθους. Ενδιάμεση στάση δεν έχει. Λες και δεν έχουμε ζήσει ποτέ τίποτε, δεν έχουμε πάει ποτέ πουθενά, δεν έχουμε φάει και δεν έχουμε πιει τίποτε. Από την άλλη οι διαχειριστές της πολιτικής της επιστήμης και των αποφάσεων θα έπρεπε να γνωρίζουν και να υπολογίζουν αυτή μας την αδυναμία , η οποία σίγουρα μετά από τόσα περιορισμό ελευθεριών θα γινόταν εκρηκτική. Αν δεν το πρόβλεψαν πάει να πει ότι κάτι δεν πάει καλά με την πολιτική αλλά και την επιστημονική αντίληψη. Αν όμως το πρόβλεψαν και το άφησαν ανεξέλεγκτο χάρη άλλων πιέσεων όπως η οικονομία , τότε ας είχαν ασφαλιστικές δικλείδες τέτοιες που να μην χρειάζεται η εκ των υστέρων επίκληση του φόβου. Όλο αυτό μοιάζει με ένα απέραντο ‘’ λάλω μου λαλούτσω μου ‘’ όπου όποιος καταλάβει , κατάλαβε , όποιος γλιτώσει γλίτωσε και όποιος προλάβει πρόλαβε …. Ευτυχώς που προχωρούν οι εμβολιασμοί στην οργάνωση των οποίων τουλάχιστον παίρνουμε άριστα.
Αναζητείτε λοιπόν το αθόρυβο μέτρο της κρίσης το οποίο σου επιτρέπει να έχεις ατομική ευθύνη. Οι υπόλοιποι αρκούνται να τους θυμίζουν ή να τους ρυθμίζουν την καθημερινή ζωή τα κανάλια και το φεισμπούκ. Ειλικρινά ο μόνος φόβος μου είναι τι θα αποδείξει η απρόβλεπτη ζωή που προοιωνίζεται για όλους μας καλά να είμαστε. Αν θα επικρατήσει το μέτρο η αγώνας ταχύτητας στο χρόνο και τις εξελίξεις. Γιατί μέχρι να πετύχουμε την ανοσία την αγέλης μπορεί να φανεί πιο επικίνδυνη η ανοησία της αγέλης. Και όλα αυτά με έναν ιό. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν έρθουν και οι εξωγήινοι!!
