Του Δήμου Βερύκιου
Κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να ξεσπιτώνεις μια εθνότητα -όσο μικρή και εάν είναι αυτή- από μια Ιερή Πόλη όπως είναι η Ιερουσαλήμ που αποτελεί το κέντρο λατρείας τριών μονοθεϊστικών θρησκειών.
Όσοι έχουν την τύχη να επισκεφτούν τους Αγίους Τόπους, να περιηγηθούν στους λόφους της Ιερουσαλήμ και να περπατήσουν στα σοκάκια της Ιερής Πόλης κατανοούν την ιδιαιτερότητα αυτού του ευλογημένου τόπου. Κάθε σημείο και ένα κομμάτι της μακραίωνης ιστορίας. Βορειοανατολικά το όρος Σκόπος, όπου πολιορκητές της Ιερουσαλήμ, όπως ο Τίτος, ο μελλοντικός Ρωμαίος αυτοκράτορας, ή ο Αμπού Ουμπάιτα συγκέντρωναν τις δυνάμεις τους για να πολιορκήσουν την Ιερή Πόλη.
Εκεί που τώρα ορθώνεται το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, ένα ζωντανό μνημείο τόσο για τις φιλελεύθερες ελπίδες της δεκαετίας του 1920 όσο και για τις άγριες μάχες του 1948 και του 1967…
Ο λόφος με τα υπέρκομψα αρχοντικά που χτίστηκαν πριν από έναν αιώνα από τις εύπορες οικογένειες της Ιερουσαλήμ και με το ξενοδοχείο American Colony, τους Τάφους των Βασιλέων και τον Καθεδρικό Ναό και το Σχολείο του Αγίου Γεωργίου το εκπαιδευτήριο της παλιάς παλαιστινιακής ελίτ.
Να και η οδός Salahuddin, η κύρια εμπορική αρτηρία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ που οδηγεί πέραν από την ήσυχη Ecole Biblique στην Πύλη της Δαμασκού. Στέκεσαι στην πύλη και κοιτάς προς τα αριστερά. Μερικά μέτρα πιο κάτω βλέπεις τον παλιό ρωμαϊκό δρόμο, περνάς από την πύλη και χάνεσαι στα souqs και τα στρογγυλά σοκάκια της Παλιάς Πόλης… Μπροστά σου ορθώνονται πανέμορφες εκκλησίες Αρμενικές, Συριακές, Ορθόδοξες και Σταυροφόρες (Ayyubid, Mamluk, Ottoman khans, madrasas) αλλά και τζαμιά. Στο διάβα σου συναντάς παρέες μουσουλμάνων κληρικών, Εβραίων Χάρεντιμ, μοναχών και ιερέων, στη Via Doloros προσκυνητές κατευθύνονται προς την Αλ-Άκσα.
Κάτω από τις υπέροχες πέτρινες καμάρες διακρίνεις τα σημάδια που άφησαν οι μεσαιωνικοί κτίστες, περήφανοι για την τέχνη τους και – όπως οι κατασκευαστές όλων των εποχών – πρόθυμοι να ενημερώνουν τις επόμενες γενιές με τα σημάδια που αφήνουν.
Σταδιακά χωρίς να το καταλάβεις περνάς από την Μουσουλμανική στην Εβραϊκή, την Αρμένικη και την χριστιανική συνοικία…
Και καθώς βρίσκεσαι στην Πύλη Jaffa, διευρυμένη για την υποδοχή του Kaiser Wilhelm II το 1898, πέφτεις πάνω σ´ έναν άλλο αμφισβητούμενο κοινόχρηστο χώρο, το συγκρότημα Mamilla, χτισμένο πρόσφατα από τους Ισραηλινούς μέσα στον χώρο μιας βυζαντινής εκκλησίας, ενός μεσαιωνικού νεκροταφείου και ενός μαυσωλείου Mamluk.
Μουσουλμάνοι, Εβραίοι και Χριστιανοί, Ισραηλινοί, Παλαιστίνιοι, Αρμένιοι, Έλληνες Ορθόδοξοι και πολλοί άλλοι πιστεύουν ότι κατέχουν μέρος της ψυχής της πόλης.
Αυτό οδηγεί σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις. Πιο πρόσφατα, η σπίθα που έβαλε τη φωτιά της δεύτερης Ιντιφάντα ήταν η φλεγμονώδης επίσκεψη του Άριελ Σαρόν στο Χαράμ Αλ Σαρίφ.
Oι σπίθες παρέμεναν ανάμενες
Κατά την τελευταία εικοσαετία είχε δημιουργηθεί η αυταπάτη ότι οι Παλαιστίνιοι είχαν χάσει το ραντεβού με την ιστορία και ότι μοιρολατρικά είχαν αποδεχτεί τον ρόλο των πολιτών β´ κατηγορίας μέσα στον τόπο τους.
Να όμως που οι σπίθες παρέμεναν ανάμενες μέσα στις καρδιές των Παλαιστινίων και άναψαν την φωτιά με την βίαιη ισραηλινή αστυνομική δράση, τις εβραϊκές εθνικιστικές παρελάσεις των ακροδεξιών στην Παλιά Πόλη την Ημέρα της Ιερουσαλήμ και κυρίως με την προοπτική νέων παλαιστινιακών εξώσεων στο Σέιχ Τζαρά, που ενθαρρύνονται από Ισραηλινούς προβοκάτορες…
Οι Παλαιστίνιοι καταπιέζονται από το Ισραηλινό κράτος.
• Δεν μπορούν να πάρουν άδειες οικοδόμησης στην Ιερουσαλήμ ούτε να ανακτήσουν κατασχεθείσα περιουσία, ενώ οι Ισραηλινοί Εβραίοι μπορούν να κάνουν και τα δύο.
• Οι νεαροί Παλαιστίνιοι Μουσουλμάνοι αγανακτούν στη Γέφυρα της Δαμασκού κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού. Νιώθουν όμηροι , πολίτες Β´ κατηγορίας στην καρδιά της πιο σημαντικής γι αυτούς Πόλης.
Η Χαμάς καλύπτει το κενό
Ωστόσο για τους Παλαιστινίους το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η απουσία ελπίδας. Οι Παλαιστίνιοι αισθάνονται μόνοι και εγκαταλειμμένοι.
Η Παλαιστινιακή Αρχή με τους «δημογεροντίες» της Φατάχ φαίνεται να μην μπορεί να εκπροσωπεί πλέον τα συμφέροντα των νέων Παλαιστινίων. Οι εκλογές, οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρουν κάποια ανακούφιση, ακυρώθηκαν τον περασμένο μήνα με αδιαφανή και αστεία δικαιολογία.
Έρχεται λοιπόν η Χαμάς να καλύψει το κενό που υπάρχει στις καρδιές των Παλαιστινίων. Επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την απελπισία τους και να πυροδοτήσει την κατάσταση εμφανιζόμενη ως ο μοναδικός αποτελεσματικός υπερασπιστής της Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα με διεθνείς δημοσκοπήσεις η δημοτικότητα της Χαμάς στη Γάζα είναι σταθερά χαμηλότερη από ό, τι στη Δυτική Όχθη. Στην Γάζα που οι Παλαιστίνιοι βιώνουν την σιδηρά πυγμή της διακυβέρνησης γυρίζουν την πλάτη στην Χαμάς….
Επομένως η Χαμάς έχει τους δικούς της εσωτερικούς λόγους για να προκαλέσει μια σύγκρουση με το Ισραήλ , ελπίζοντας ότι έτσι να εκτοπίσει την Φατάχ απο την Παλαιστινιακή Αρχή που εμφανίζεται ως «προστάτης» όλων των Παλαιστίνιων.
Επιπλέον η Χαμάς ποντάρει στην επιδείνωση της χρόνιας πολιτικής αβεβαιότητας στο Ισραήλ….
Το Παλαιστινιακό στην κορυφή των πανανθρώπινων αξιών
Όποιος πίστευε ότι το μέλλον των Παλαιστινίων δεν έχει πλέον σημασία έχει διαψευστεί.
Μπορεί το παλαιστινιακό να μην ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ωστόσο τα ζητήματα που συγκροτούν το Παλαιστινιακό παραμένουν στην κορυφή των πανανθρώπινων αξιών για ισονομία και ισοπολιτεία. Η δουλειά, η ασφάλεια, η αξιοπρέπεια, η μάχη ενάντια στον εξτρεμισμό, η οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού και δίκαιου κράτους παραμένουν γραμμένα στην Σημαία του Παλαιστινιακού Αγώνα και ξυπνούν το συναίσθημα κινητοποιώντας την κοινή γνώμη.
Χωρίς πολιτική διευθέτηση που θα δίνει στους Παλαιστινίους πραγματικό έλεγχο στο πεπρωμένο τους, η σύγκρουση δεν θα τελειώσει ποτέ.
Θα συνεχίσει να προκαλεί τεράστια ανθρώπινα δεινά…
Θα συνεχίσει να προκαλεί κύματα σπλαχνικής συμπάθειας και αλληλεγγύης στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο…
Θα πολώσει ευρύτερα την παγκόσμια κοινότητα.
Θα αποσπάσει την προσοχή από τα άλλα ζητήματα που έχουν αντικειμενικό ενδιαφέρον περισσότερο για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Δύση γενικά όπως είναι το Ιράν, η Κίνα, η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα, η κλιματική αλλαγή, το μέλλον της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης…
Τι μπορεί να γίνει
Το ερώτημα είναι: Τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει αυτό να συμβαίνει στην Γάζα ;
Η απάντηση είναι απλή. Απαιτείται σωστή διαδικασία που να επιτρέπει στους νόμιμους εκπροσώπους τόσο του Ισραήλ όσο και της Παλαιστίνης να διαπραγματευτούν το τέλος μιας αιώνιας σύγκρουσης και τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους που μπορεί να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των μελλοντικών πολιτών του χωρίς συμβιβασμούς ή να θέσει σε κίνδυνο τους πολίτες του Ισραήλ.
Οι ΗΠΑ οφείλουν να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή, το ίδιο και η ΕΕ, ενώ χρειάζεται να αναγνωριστεί το ειδικό βάρος της Αιγύπτου και της Ιορδανίας.
Τα κράτη του Κόλπου που υπογράφουν Σύμφωνα Ειρήνης με το Ισραήλ (Αβραάμ) οφείλουν να είναι ικανά να διαμορφώνουν και να εγγυώνται την στήριξη και την φιλοδοξία των απλών Παλαιστινίων παρά να τους ζητείται να τους απαρνούνται.
Μονόδρομος η αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους…
Οι αφορμές των νέων συγκρούσεων
Το Ισραήλ, υπό την ταραγμένη και ασταθή κυβέρνηση Μπέντζαμιν Νετανιάχου ανακοινώνει άλλο ένα σχέδιο εκδίωξης Παλαιστινίων από την συνοικία Σεΐχ Τζαρά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, ταυτόχρονα η Ισραηλινή αστυνομία εισβάλει στο Τζαμί Αλ Άκσα κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο ιερές νύχτες ολόκληρου του έτους.
Είναι οι δυο αφορμές για να ξεσπάσουν συγκρούσεις στην Ιερουσαλήμ. Μόνο που αυτή τη φορά οι συγκρούσεις είναι διαφορετικές από τις προηγούμενες…
Οι Παλαιστίνιοι δείχνουν να μην είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αισθάνονται ότι δεν χρειάζονται διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς αλλά οριστικές λύσεις. Θεωρούν ότι τα τελευταία 30 χρόνια, οι διαπραγματεύσεις το μόνο που τους επέφερε ήταν η διατήρηση της κατοχής.
Οι Παλαιστίνιοι κουβαλάνε πόνο και παράπονο, νιώθουν ολομόναχοι, εγκαταλελειμμένοι και ότι δεν έχουν κανέναν να νοιαστεί γι αυτούς. Οι Παλαιστίνιοι δεν βασίζονται πλέον στους Άραβες που πρόσφατα συνθηκολόγησαν με το Ισραήλ (Συμφωνία Αβραάμ) και δεν εμπιστεύονται κανέναν διαμεσολαβητή.
Ακόμη και με τους Αιγύπτιους είναι δύσπιστοι οι οποίοι εκδήλωσαν ήδη την πρόθεση τους να αναλάβουν διαμεσολαβητικό ρόλο για την εκτόνωση της έντασης.
Οι Παλαιστίνιοι και ιδίως η Χαμάς θεωρούν ότι οι γενικές συνθήκες ευνοούν για δράση τους!
Το νέο «απαρτχάιντ»
Το Ισραήλ είναι πολιτικά και εσωτερικά αδύναμο. Η ισραηλινή κοινωνία είναι πιο πολωμένη και διχασμένη από ποτέ, όπως φαίνεται από τις τέσσερις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Οι Παλαιστίνιοι ποντάρουν στην διεθνή πίεση υποχρεώνοντας το Ισραήλ να συμβιβαστεί και να συμφιλιωθεί με την ιστορική αλήθεια ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να καταπιέζει ανθρώπους με ισχυρή εθνική συνείδηση όπως είναι οι Παλαιστίνιοι. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι το Ισραήλ καταπατώντας την παλαιστινιακή γη και μεταφέροντας εποίκους σ αυτήν δεν αποτρέπει αλλά υποδαυλίζει τις συγκρούσεις.
Το Ισραήλ επιβάλλει μια de facto κατάσταση στην Μέση Ανατολή που παραπέμπει στην Νότια Αφρική και το απαρτχάιντ.
Η B’ Tselem, μια ισραηλινή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον περασμένο Ιανουάριο δημοσίευσε μια έκθεση που επέκρινε το Ισραήλ ότι είναι κράτος απαρτχάιντ. Το Human Rights Watch έκανε το ίδιο τον περασμένο μήνα. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να διατηρεί τον διαχωρισμό υπό συνθήκες νέου απαρτχάιντ.
Διεθνώς για το Ισραήλ γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υπερασπιστεί τη θέση του. Παρά τις ρουκέτες της Χαμάς που οι περισσότερες πέφτουν στον «γάμο του Κουτρούλη», ο κόσμος εξετάζει τώρα τη βασική αιτία της βίας και δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι για το Ισραήλ οι εντάσεις στην περιοχή είναι «επάγγελμα».
Ακόμη και στις ΗΠΑ, που το εβραϊκό λόμπι είναι πανίσχυρο, η υποστήριξη προς το Ισραήλ φαίνεται ασταθής. Για πρώτη φορά βλέπουμε μέλη του Κογκρέσου, κυρίως Δημοκρατικούς, να επικρίνουν το Ισραήλ, ενώ μέχρι πρότινος ήταν δεδομένη η υποστήριξη του Ισραήλ σε όλα τα μέτωπα. Ο Ned Price εκπροσωπος του Στέιτ Ντηπάρτμεντ έδειξε σύγχυση την περασμένη βδομάδα όταν ένας δημοσιογράφος τον ρωτούσε επανειλημμένα εάν οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα αυτοάμυνας.
Γίνεται σαφές ότι θα ήταν καλύτερο για το Ισραήλ να κοιτάξει το μέλλον παρά να προσπαθήσει να υπερασπιστεί μια αδικαιολόγητη θέση. Ωστόσο ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του Ισραήλ και των παιδιών του;
Το Ισραηλ για να διατηρήσει όσα μπόρεσε να χτίσει τα τελευταία 73 χρόνια, θα πρέπει να κάνει έναν αξιοπρεπή διακανονισμό με τον γείτονά του για τον τερματισμό της κατοχής.
Οι Παλαιστίνιοι χρειάζονται μια τελική απόφαση από τους Ισραηλινούς, μια αποφασιστική αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους και τερματισμό της κατοχής.
Το Ισραήλ ανησυχεί για την ασφάλεια, αλλά η διατήρηση 4,6 εκατομμυρίων Παλαιστινίων κάτω από τον αντίχειρα δεν θα εξαφανίσει αυτές τις ανησυχίες. Αντίθετα, η κατοχή αποτελεί σημείο εκκίνησης βίας κατά των πολιτών του Ισραήλ.
Το Ισραήλ μπορεί να σώσει τα παιδιά του και να εξασφαλίζει ένα ειρηνικό μέλλον γι αυτά εάν λάβει σωστές και τολμηρές αποφάσεις σήμερα
Πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από την ένταση στην Μέση Ανατολή
Ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής αναζητώντας τα βαθύτερα αιτία που οδήγησαν στην τρέχουσα έξαρση των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων διαπιστώνει ότι πίσω από την φρικαλεότητα και την αιματοχυσία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων που επί δεκαετίες αποτυγχάνουν να ζουν αρμονικά στην ευλογημένη – και από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες- ιερή άκρη της Μέσης Ανατολής , πίσω από τα εντυπωσιακά πλάνα με τις καταστροφές που προκαλούν οι πύραυλοι ακριβείας του ισραηλινού οπλοστασίου, υπάρχουν και κοινά σημεία, καθώς σκάνδαλα ξεσπούν ταυτόχρονα και στις δυο πλευρές ενεργοποιώντας το ηφαίστειο που σιγοβράζει.
Η ταχέως επιδεινούμενη κατάσταση στην Ιερουσαλήμ και την Γάζα, το αδιέξοδο στην ειρηνευτική διαδικασία και η ταλάντευση στο εύθραυστο status quo, επηρεάζει την αστάθεια των τριών πολιτικών συστημάτων που εμπλέκονται σε αυτήν τη σύγκρουση -Ισραήλ , Παλαιστινιακή Αρχή που είναι υπεύθυνη για τη Δυτική Όχθη και η κυβέρνηση της Χαμάς στη Γάζα.
Οι πολιτικές δυνάμεις και στις τρεις πλευρές εμφανίζουν τεράστιες αδυναμίες ως προς την λειτουργία τους, καθώς οι ηγεσίες τους πάσχουν από έλλειμμα νομιμότητας και ανά πάσα στιγμή βρίσκεται στα πρόθυρα της αποτυχίας.
Η Διεθνής κοινότητα συνήθως όταν ξεσπά μια ένταση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων επικεντρώνεται το ενδιαφέρον της στα γεγονότα που προκάλεσαν την ένταση και όταν η κατάσταση ηρεμήσει παύει το ενδιαφέρον για την επόμενη μέρα και για το νέο καθεστώς status quo που δημιουργήθηκε ανάμεσα στις δυο πλευρές.
Διαλύεται ο μύθος
Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Μέση Ανατολή διαλύουν τον μύθο της σταθερότητας στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.
Αυτός ο μύθος ήταν εξαιρετικά χρήσιμος για το Ισραήλ, αλλά αποδείχτηκε επικίνδυνος καθώς οδηγούσε την Διεθνή Κοινότητα και πρωτίστως τον Αραβικό κόσμο στην εσφαλμένη αντίληψη ότι είναι δεδομένη για το Ισραήλ η εδραίωση κατοχής της Δυτικής Όχθης, της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και του σκληρού αποκλεισμού της Γάζας και η μείωση του καθεστώτος Παλαιστινίων-Ισραηλινών!
Το Ισραήλ έδινε την αίσθηση ότι είχε μπορέσει χωρίς κόστος να επιβάλει ένα status quo εντός της χώρας με τους Παλαιστινίους ως πολίτες β´ κατηγορίας.
Στην πιο δύσκολη κατάσταση βρίσκεται ο λαός της Γάζας, που παραμένει παγιδευμένος ανάμεσα σ´ έναν σκληρό ισραηλινό αποκλεισμό και μια καταπιεστική κυβέρνηση της Χαμάς, που πρέπει τώρα να υπομείνει έναν βομβαρδισμό μεγάλης έκτασης που σπέρνει τον θάνατο και την καταστροφή αφήνοντας ελάχιστη ελπίδα ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί ποτέ .
Ένας συνδυασμός αυθαίρετων πολιτικών και μέτρων από τις ισραηλινές αρχές και το δικαστικό σύστημα μετέτρεψε μια ασταθή κατάσταση σ ένα ηφαίστειο που η λάβα του κατακλύζει όλα τα σημεία τριβής μεταξύ Εβραίων και Αράβων στους Αγίους Τόπους. Η αλυσίδα των βίαιων γεγονότων που ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ έχει επεκταθεί και εξαπλωθεί στη Γάζα και σε άλλες περιοχές του Ισραήλ, πρόκειται για μια ένταση ισοδύναμης με εκείνη του 2014.
Η Διεθνής κοινότητα τις τελευταίες μέρες εστίασε την προσοχή της στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.
Οι Ισραηλινοί υπεύθυνοι αγνόησαν ότι αν κάτι θα μπορούσε να δώσει στη Χαμάς το έναυσμα των επιθέσεων θα ήταν η δημιουργία εντάσεων και συγκρούσεων στην Ιερουσαλήμ, και ειδικότερα όταν η Ισραηλινή αστυνομία και ο Στρατός εισέρχονταν στο Al-Aqsa, ιερό τόπο των Μουσουλμάνων.
Ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας»
Εάν υπάρχει ένα πράγμα που ενώνει όλους τους Παλαιστίνιους και προκαλεί έντονα συναισθήματα, είναι η Ιερουσαλήμ. Επομένως κάθε φορά που ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας», όλα τα άλλα διχαστικά και αμφιλεγόμενα ζητήματα μεταξύ Εβραίων και Αράβων βγαίνουν στην επιφάνεια με πλήρη αγριότητα.
Προφανώς, οι ταραχές στην Ιερουσαλήμ αποτέλεσαν ευκαιρία και λόγο ύπαρξης για την Χαμάς σε σχέση τόσο με το Ισραήλ όσο και με την Παλαιστινιακή Αρχή υπό την ηγεσία της Φατάχ. Αυτομάτως η Χαμάς αντέδρασε στρατιωτικά κατα Ισραηλινών στόχων ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να προκαλέσει καταστροφή στον λαό της Γάζας.
Παρ ‘όλα αυτά, η Χαμάς με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να αναδείξει και το στρατηγικό αδιέξοδο του Ισραήλ! Μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε να δημιουργήσει μια νέα εξίσωση που συνδέει τα μέτωπα της Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Επιπλέον άλλο ένα μέτωπο βίαιων συγκρούσεων μεταξύ Εβραίων και Αράβων εντός του Ισραήλ προστίθεται στην εξίσωση.
Το Ισραήλ καλείται να εξηγήσει στην Διεθνή Κοινότητα χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει τα δυσανάλογα αντίποινα που εξαπέλυσε κατά του άμαχου πληθυσμού των Παλαιστινίων.
Η Χαμάς γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν επρόκειτο να κερδίσει τη στρατιωτική μάχη με το Ισραήλ, ωστόσο πόνταρε να κερδίσει την ψυχολογική μάχη και φαίνεται ότι το πέτυχε.
Το Ισραήλ προφανώς έχει υποτιμήσει τόσο τις δυνατότητες όσο και τις προθέσεις αυτής της μαχητικής ισλαμιστικής ομάδας. Γιατί η Χαμάς, μαζί με την Ισλαμική Τζιχάντ, να τους δόθηκε η ευκαιρία να θεωρηθούν ως υπερασπιστές της Ιερουσαλήμ και να είναι οι τελευταίοι που έμειναν για να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα ενάντια στο Ισραήλ.
Από την πλευρά του Ισραήλ, οι πυραυλικές επιθέσεις που δέχτηκε από την Χαμάς αλλά τα σκληρά αντίποινα που ακολούθησαν, είναι βέβαιον ότι θα επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ, τόσο στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό συνασπισμού όσο και σε γενικές εκλογές που θα γίνουν σύντομα σε περίπτωση αποτυχίας αυτών των συνομιλιών.
Σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές στο Ισραήλ, αυτή την στιγμή, απαιτείται εκεχειρία παρ´ ότι η χώρα συνεχίζει να χτυπά τη Γάζα και να μαζεύει τα στρατεύματά του στα σύνορα, και ενώ εκατοντάδες ρουκέτες εξακολουθούν να εκτοξεύονται από την Γάζα προς στο Ισραήλ…
Αλλά μέχρι στιγμής η διεθνής κοινότητα δεν κατάφερε να ασκήσει την επιρροή της για να σταματήσει τις εχθροπραξίες. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν μπορούσε να καταλήξει σε κοινό ψήφισμα που θα έστελνε ένα γενικόλογο μήνυμα σε όλους τους εμπλεκόμενους, με σε αβέβαιους όρους και παρά μόνο με την έκκληση να σταματήσει αμέσως η βία.
Είναι σαφές ότι καμία πλευρά δεν έχει πραγματικό συμφέρον να παρατείνει αυτόν τον ατελείωτο κύκλο θανάτου και καταστροφής στην Μέση Ανατολή , αλλά οι δύο πλευρές χρειάζονται εξωτερική βοήθεια για να σταματήσουν.
Όπως και στο παρελθόν, ενδέχεται να εξαρτηθεί από μια περιφερειακή δύναμη να μεσολαβήσει κατάπαυση του πυρός. Η Αίγυπτος, με την ενεργή υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και άλλων χωρών του Κόλπου, κατάφερε να το κάνει αυτό στο παρελθόν και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς ότι δεν μπορεί να το ξανακάνει.
(εφημερίδα Νεολόγος)
