Επιμέλεια: Φάνης Βγενόπουλος
Το Σάββατο 12 Ιουνίου 1899 το Κακουργιοδικείο της Πάτρας εκδίδει την απόφασή του για την υπόθεση που έχει εξετάσει και αφορά στην κατηγορία ενός άνδρα «επί φαρμακεία» μιας ολόκληρης οικογένειας με τον οποία συνδεόταν. Η είδηση είχε απασχολήσει τον «Νεολόγο» των Πατρών, ο οποίος στο φύλο της προηγουμένης και ενόψει της έκδοσης της απόφασης, αναφέρει το ιστορικό της υπόθεσης.
Το ρεπορτάζ στο φύλλο της 11ης Ιουνίου 1899 του «Νεολόγου» των Πατρών έχει τίτλο «Δίκη επί φαρμακεία» και όπως διαβάζουμε η δίκη «προκάλεσε πολύ το ενδιαφέρον δια το φοβερόν του εγκλήματος και τας δεινάς εκείνου συνέπειας» και αυτό διότι: «Ολόκληρος η οικογένεια Τερζ. μικρού δειν προσεφέρετο θύμα εις τον βωμόν της κακουργίας του φοβερού εγκληματίου, αν μη η θεία πρόνοια ως εκ θαύματος διέσωζεν αυτήν της δολοφόνου ενέργειας του αυτουργού».
Το κίνητρο του θύτη
Η υπόθεση αφορά την προσπάθεια ενός άνδρα (Ανδρέα Στελ.), ο οποίος είχε ενοικιάσει ένα αμπέλι από τον ιδιοκτήτη του (Τερζ), να δηλητηριάσει όχι μόνο τον άνδρα που είχε το αμπέλι, αλλά και όλη την οικογένειά του. Οι λόγοι της απόφασης αναφέρονται στο ρεπορτάζ του «Νεολόγου» των Πατρών: «Ο κατηγορούμενος Στελ. είχε μισθώσει παρά του Τερζ. μίαν σταφιδάμπελον, ην εκείνος επετρόπευεν, κατάχρεως δε ως εσκέφθη να υπαιξερέση τον σταφιδόκαρπον, εκβάλλων εκ του μέσου τους φυλάσσοντας ιδοκτήτας. Έχων δε και άλλας αφορμάς εκδικήσεως απεφάσισε ν’ απαλλαγή της οχληράς του Τερζόπουλου φυλακής…».
Τους έριξε δηλητήριο
Για να απαλλαγεί, λοιπόν, ο Στελ. από τον Τερζ. αποφάσισε να τον δηλητηριάσει, αλλά όχι μόνο αυτόν, αλλά όλη την οικογένειά του! Ιδού πως περιγράφει ο «Νεολόγος» των Πατρών τα γεγονότα: «Εσπέρα τινά προ του δείπνου ανήλθεν επί της οικίας έρριψεν μεγάλην δόσιν δηλητηρίου επί του φαγητού και του οίνου και απήλθε παρακολουθών μακρόθεν το αποτέλεσμα της ενέργειάς του».
Οι πόνοι
Ο «Νεολόγος» συνεχίζει την εξιστόρηση των όσων συνέβησαν εκείνο το βράδυ στο σπίτι του Τερζ. γράφοντας τα εξής: «Άμα τω δείπνω, όπερ εντελώς αμέριμνος έλαβε η οικογένεια Τερζ., περί το μεσονύκτιον, κατά την λειτουργίαν της πέψεως, δεινοί πόνοι και έμετος κατέλαβον τον τε Τερζ. και την σύζυγόν του, ο έμετος δε ούτος ακριβώς υπήρξεν η σωτηρία των».
Τα πειστήρια
Με την οικογένεια να σφαδάζει από τους πόνους του δηλητηρίου που είχε, εν αγνοία της, καταναλώσει, η αδελφή του άνδρα βρίσκει τα πειστήρια του εγκλήματος. Όπως περιγράφει ο «Νεολόγος» των Πατρών:
«Οι Τερζ. ουδέν άχρι της στιγμής εκείνης υποπτεόμενοι, απέδωσαν τα κοψίματα και τον έμετον εις φυσιολογικούς συνήθεις λόγους, ότε η αδελφή του Τερζόπουλου συλλέγουσα τα επιτραπέζια σκεύη, παρετήρησε πέριξ ενός ποτηρίου οίνου κόνιν τινά κίτρινην, εκ τούτου λαβούσα περιέργειαν, εκάλεσε τον πάσχοντα αδελφόν της, μεθ’ ου μετά περιεργείας περιειργάζοντο την κόνιν, ότε αίφνης παρατηρούσιν εντός του ποτηρίου του περιέχοντος τον οίνον περίεργον υποστάθμην, τότε αμέσως φοβαρά υπόνοια έρχεται εις τον νουν των περί εγκλήματος».
«Α μπα αφέντη»
Μετά την εύρεση των υπολειμμάτων του δηλητηρίου στο κρασί, ο Τερζ. καλεί τον Στελ. για εξηγήσεις. Ωστόσο, ο δράστης προσποιείται ότι δεν γνωρίζει τίποτα. Ιδού πως περιγράφει ο «Νεολόγος» το διάλογο των δύο ανδρών: «Αμέσως καλούσι τον Στελάτον εις τον μετά προσποιητής ψυχραιμίας παρατηρούσι το φαινόμενον του ποτηρίου. «Α μπα αφέντη» απαντά εκείνος. Εγώ το φαρμάκι τώχω κάτω και σπεύσας φέρει χαρτίον πλήρες ποντικοφάρμακου, όμοιου καθ’ όλα κατά το χρώμα εκείνου, όπερ ευρέθη περίξ του ποτηρίου».
Προδόθηκε μόνος του
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, η κίνηση του Στελ. να παραδώσει το ποντικοφάρμακο, οδήγησε τις Αρχές να τον κρίνουν ως κύριο ύποπτο της απόπειρας ανθρωποκτονίας της οικογένειας του Τερζ.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ: «Εδώ ακριβώς θαυμάζει τις το μεγαλείον της θείας Δικαιοσύνης, ήτις τον απετύφλωσεν επί τοσούτον, ώστε μόνος να παραδώση εις χείρας της ανθρωπίνης Δικαιοσύνης, τον μίτον της όλης αυτής φοβεράς ενεργείας. Μετά το γεγονός τούτο αι υπόνοιαι των παθόντων εις πεποίθησιν μορφωθείσαι, προκάλεσεν την επέμβασιν της Αρχής ήτις συλλέξασα επιμελώς και εξετάσσα χημικώς τα εμέσματα επείσθη περί της ενοχής του κατηγορουμένου, παρέπεμψε δ’ αυτόν ενώπιον του Κακουργιοδικείου επί φαρμακεία».
Η δίκη
Ο κατηγορούμενος παραπέμπεται στο δικαστήριο, ωστόσο έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Η οικογένεια Τερζ. δεν έχει πεθάνει από το δηλητήριο που τους έριξε, καθώς όπως διαβάσαμε παραπάνω «ο έμετος δε ούτος ακριβώς υπήρξεν η σωτηρία των», καθώς απέβαλλαν από τον οργανισμό τους το δηλητήριο.
Όπως διαβάζουμε στο φύλο της 13ης Ιουνίου 1899, ο κατηγορούμενος δήλωσε αθώος, ωστόσο δεν έπεισε τους δικαστές και τους ενόρκους: «Την κατηγορίαν – γράφει ο «Νεολόγος» – υπεστήριξεν ο Εισαγγελεύς κ. Δεκαριστός μετά των συνηγόρων πολιτικής αγωγής κ.κ. Δ. Συρογιάννη και Ανδρ. Γεωργακοπούλου, αποκρουομένην υπό του συνηγόρου του κατηγορουμένου κ. Μαρέτη υποστηρίζοντος την πλήρη αθωότητα του κατηγορουμένου».
Η ποινή
Το Δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Στελ., ωστόσο όπως διαβάζουμε η ποινή του ήταν επιεικής: «Εκ της αποδεικτικής διαδικασίας απεδείχθη η ενοχή του κατηγορουμένου τούθ’ όπερ παρεδέχθησαν και οι κ.κ. ένορκοι δια της ετυμηγορίας των κηρύξαντες ένοχον τον κατηγορούμενον. Εξ έκρας όμως επιεικείας παρεδέχθησαν ότι δεν υπήρχεν ανθρωποκτόνος σκοπός εφ’ ω και το Δικαστήριον επέβαλεν αυτώ ποινήν δέκα ετών ειρκτήν».
