Του Διονύση Ζακυνθινού
Ούτε φέτος θα απολαύσουμε το Καρναβάλι μας, αλλά εδώ που τα λέμε, για χάρη του, βγάλαμε γλώσσα στην πανδημία. Και στολίσαμε, και βάλαμε μουσική, και προσπαθήσαμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μεγάλη γιορτή μας, έστω διαδικτυακά
Όσο για την πρωτοβουλία του Δήμου να ενισχύσει το ρεπερτόριο των δικών μας, καρναβαλικών, τραγουδιών, κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Την επικροτούμε, θεωρώντας ότι πρέπει να έχει συνέχεια.
Γκρινιάζουμε συχνά για τα κακώς κείμενα μας, αλλά δεν βλάπτει καμιά φορά να παινεύουμε και το σπίτι μας. Ναι, έχουμε ένα ξεχωριστό Καρναβάλι που είναι μια κατηγορία από μόνο του και δικαιολογημένα έχει αποκτήσει τη φήμη του καλύτερου πανελλαδικά.
Ασφαλώς και άλλες πόλεις διοργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις. Δεν έχουμε εμείς την αποκλειστικότητα, ωστόσο κατέχουμε τα πρωτεία.
Είναι περίπου σαν το ποδόσφαιρο. Χιλιάδες είναι οι ομάδες του ανά τον κόσμο, αλλά δεν μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά. Οι διαφορές τους έγκεινται στην ποιότητα, στην ανταγωνιστικότητα, στην αναγνωρισιμότητα, στη δημοτικότητα, εν τέλει στο μέγεθος. Ποδόσφαιρο παίζουν η Μπάγερν και η Μπαρτσελόνα, ποδόσφαιρο παίζουν και οι δικές μας ομάδες, ποδόσφαιρο παίζουν και στα γήπεδα χωριών. Επιστρέφοντας στην παράδοση, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι κάθε μέρος διακρίνεται, κάπου, για τη δική του.
Για παράδειγμα, η Κέρκυρα έχει μια αξιοσημείωτη παράδοση στη μουσική. Δεν πρέπει να υπάρχει οικογένεια στο νησί των Φαιάκων που μέλη της να μην συμμετέχουν σε μια Φιλαρμονική. Για τους Κερκυραίους είναι αυτονόητη η γνώση ενός μουσικού οργάνου, όπως για εμάς θεωρείται δεδομένο ότι (σε κανονικές συνθήκες) θα βγούμε στο Καρναβάλι μας και θα συμμετάσχουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σ’ αυτό.
Παρεμπιπτόντως, έχουμε κι εμείς μια Μπάντα, αλλά η σύνθεση της και το καθεστώς απασχόλησης μουσικών της έχουν προσλάβει κατά καιρούς διαστάσεις Ανατολικού Ζητήματος. Πάντως, εκτός άλλων, η αλήθεια είναι ότι, υπό την προαναφερόμενη έννοια, γενικώς, «δεν το έχουμε» με τη μουσική.
Πόσοι Πατρινοί ξέρουν να παίζουν ένα μουσικό όργανο; Λίγοι, αναλογικά με τον πληθυσμό της τρίτης σε μέγεθος πόλης της χώρας. Όπως εικάζουμε βάσιμα ότι και οι Κερκυραίοι καρναβαλιστές είναι ελάχιστοι. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι η παράδοση που κάνει τη διαφορά.
Με την ευκαιρία, ας καταθέσουμε και μια πρόταση. Τι θα λέγατε εάν τον επόμενο χρόνο, στην κορύφωση του Πατρινού Καρναβαλιού, προσκαλούσαμε την «Παλαιά» Φιλαρμονική της Κέρκυρας ή την αντίστοιχη του «Καποδίστρια»;
Εκτός από ένα επιπλέον χρώμα στην καρναβαλική παρέλαση, θα είχαμε και την κορυφαία συνάντηση διαφορετικών, εμβληματικών, παραδόσεων. Τροφή για σκέψη, με το καλό για το Καρναβάλι του 2022, και βέβαια με τη βάσιμη προσδοκία ότι αυτό θα διεξαχθεί κανονικά.
(εφ. Νεολόγος)
