Ο κυριότερος λόγος που επανέρχομαι στο περιβόητο ζήτημα της νομιμοποίησης υιοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια και ότι άλλο προτίθεται να περιέχει το σχετικό νομοσχέδιο, είναι γιατί παρατηρώ δύο δυσεξήγητες συμπεριφορές από πλευράς κυβέρνησης που προκαλούν απορίες. Έγινε ο ντόρος με τις αντιρρήσεις μερίδας βουλευτών, προηγήθηκε η αρνητική ψήφος του Αντώνη Σαμαρά στο «νομοσχέδιο Καιρίδη» περί μεταναστών και λογικά βγήκε η ανακοίνωση απ’ το Μέγαρο Μαξίμου ότι το θέμα προσωρινά παγώνει. Προφανώς για να κάμψουν αντιρρήσεις ή να μετρηθούν στοιχεία στην κοινή γνώμη. Όλα καλά μέχρι εδώ. Η αντιπολίτευση έκανε τη δουλειά της κατηγορώντας τον Μητσοτάκη ότι είναι όμηρος της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ και ο κόσμος που ασχολείται με το δημόσιο βίο, κατάλαβε ότι πάμε για μετά τις Ευρωεκλογές. Ξαφνικά ο πρωθυπουργός το παίρνει πάνω του και το ανακινεί εμφανίζοντας και ένα απροσδιόριστο επί της ουσίας χρονοδιάγραμμα και μάλιστα δήλωσε πως θα εξηγήσει πρώτα τι ακριβώς θέλει να κάνει η κυβέρνηση και ύστερα θα γίνει διαβούλευση, ώστε να υπάρχει πολύς χρόνος για να έρθει στη βουλή. Μετά έρχονται δημοσιεύματα που λένε μέχρι και λεπτομέρειες που θα περιέχει αυτό το σχέδιο νόμου και γίνεται πάλι πρώτο θέμα. Και σήμερα δημοσιεύεται μια ακόμη φημολογούμενη αλλαγή πλεύσης που λέει ότι θα κατατεθεί σύντομα άλλα θα ψηφιστεί αργότερα χωρίς να προσδιορίζεται ούτε το σύντομα, ούτε το αργότερα.
Τις ώρες που γράφεται αυτό το κείμενο διέρρευσε η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός μιλώντας στο κρατικό κανάλι στα μέσα της εβδομάδας θα αναφερθεί εκτενώς στο θέμα και θα δώσει διευκρινίσεις. Εγώ καταλαβαίνω ένα πράγμα. Ότι στην κυβέρνηση επικρατεί η αντίληψη: «βρε πως βρήκαμε τον μπελά μας μ’ αυτό το ζήτημα! Να το βγάλουμε από πάνω μας με τρόπο και με το λιγότερο κόστος έτσι που μπλέξαμε»!
Το μόνο καλό που έκανε όλο αυτό το κλίμα της αρνητικής ψήφου του Σαμαρά και των αντιδράσεων για το νομοσχέδιο περί ομόφυλων ζευγαριών, είναι ότι ξύπνησε την κυβέρνηση από τη θαλπωρή της σιγουριάς και της χωρίς αντίπαλο πορείας. Τώρα όλοι στη Ν.Δ. ξέρουν ότι μπορούν να συμβούν τα πάντα ακόμη και ένα «πολιτικό ατύχημα» από άσχετο θέμα όπως αυτό, που δεν αποτελεί άλλωστε και ζήτημα πρώτης γραμμής στη διακυβέρνηση της χώρας. Συνεπώς «πάμε να περάσει από τη βουλή το συντομότερο δυνατό με τους λιγότερους κραδασμούς να ξεμπερδεύουμε»! Αυτή μάλλον είναι η νέα τακτική της κυβέρνησης γύρω από το θέμα αυτό και από τα λεγόμενα κυβερνητικών παραγόντων και πρωθυπουργού δεν θα υπάρχει εντολή κομματικής πειθαρχίας στην ψηφοφορία για τους βουλευτές, αλλά μόνο για τους Υπουργούς και Υφυπουργούς! Αυτό έχει βέβαια το ρίσκο να χαίρεται και η αντιπολίτευση ότι δημιουργείται «ρήγμα» στην κυβερνητική πλειοψηφία και πως αν δεν ήταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν θα ψηφιζόταν. Υπάρχουν φυσικά και οι μελέτες των δημοσκοπήσεων και το γενικότερο κλίμα που κάνουν την κυβερνητική παράταξη να προσχωρεί στη λογική:» πάμε τώρα να το περάσουμε και ότι γίνει, αρκεί να βγει σύντομα από πάνω μας». Και τελικά μέχρι τις 9 Ιουνίου που είναι οι Ευρωεκλογές μπορεί και να έχει ξεχαστεί…
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι υπάρχει στο συγκεκριμένο ζήτημα έλλειψη πολιτικής διορατικότητας. Μόνη της η κυβέρνηση πήγε «να ξυστεί στην γκλίτσα του τσοπάνη» που λέει και η παροιμία. Καλές οι προχωρημενιές αλλά θέλει τρόπο και μέσο για να τις επιβάλεις. Μερικές φορές μάλιστα δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για να τις επιβάλεις, όταν δεν είναι ζητήματα πρώτης προτεραιότητας! Και όταν δεν αποτελούν συνδετικό κρίκο με τον κορμό της εκλογικής σου βάσης…. Κυριάκο! Τόσο απλά…
