Η εμβληματική σειρά που άλλαξε την τηλεόραση ριζικά και την πέρασε σε ένα σύννεφο με χρυσό θρόνο, έγινε 25 χρόνων. Προτού ηχήσουν οι σάλπιγγες του πανδαμάτορα χρόνου και επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος ας παραδεχτώ πως είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει στη ζωή μου. Ποτέ άλλοτε πριν από αυτό το κομψοτέχνημα η «μικρή» οθόνη δεν είχε προσφέρει ιλίγγους που προσέφεραν τα γραπτά του Τσέχοφ -ένας άνθρωπος κοιτά βουβός τις πάπιες στη πισίνα του- ή οι ταινίες των Κοέν- δύο τύποι σε ένα χιονισμένο δάσος ζητούν κάθαρση ή τιμωρία αρκεί να ζεσταθούν-. Υπάρχει ένας βασικός λόγος που αυτή η σειρά δεν θα μπορούσε να παιχτεί σήμερα και λέγεται ελευθερία δημιουργίας. Όλα σήμερα περνάνε από φίλτρα και κρησάρες ορθότητας και αφύπνισης που παραδίδουν προϊόντα τολμηρά αλλά ασφαλή. Οι Σοπράνος πέταξαν χωρίς δίχτυ ασφάλειας και έγραψαν ιστορία γιατί από κάτω έχασκε το ανοιχτό μας στόμα.
Μιχ. Παπ.
