Με κοιτούν με μάτι αγριωπό, ιδίως αυτά που είναι χαμηλά στη στοίβα και το τέλος τους είναι προδιαγεγραμμένο. Πόσο ζηλεύω αυτούς που διαβάζουν τα κλασικά ξανά και ξανά παρακάμπτοντας την αρχή του εκδοτικού αιώνα. Πόσο φθονώ τους ολιγαρκείς που χορταίνουν με τα ελάχιστα ή και αυτούς που μόνο η ποίηση τους γεμίζει σαν πηγάδι αθάνατου νερού. Εμείς τα αρρωστάκια όλο μαζεύουμε και μαζεύουμε. Προχθές έβαλα τα γέλια δυνατά γιατί λέει έψαχνα τα βιβλία των διακοπών. Λες και οι υπόλοιπες 330 μέρες δεν έχουν σκόνη σε εξώφυλλα και σελιδοδείκτες των εκδόσεων «Άγρα». Τα βουνά των σελίδων μεγαλώνουν σαν μύκητας και σε ένα παράλληλο συμπάν σαν αυτά στα βιβλία του Μπόρχες ή του Σωτάκη, θα πέσουν να με πλακώσουν. Αλλά θα βγω σαν τον πολεμιστή του Κουροσάβα στο Ran, θα πάρω ανάσα και θα ξανακάνω βουτιά. Ας είναι ηρωικός και διαβαστερός ο χαμός.
Μιχ. Παπ.
