Βρισκόμαστε στα μέσα του πρώτου καλοκαιρινού μήνα και έχουμε περάσει κιόλας το πρώτο τριήμερο αργίας , το οποίο σημαίνει ότι εκτός άλλων μια μερίδα Ελλήνων πολιτών, έχει βρεθεί ή θα βρεθεί σε πλοίο με προορισμό κάποιο νησί! Το κεφάλαιο ‘’ ο Έλληνας στο πλοίο’’, είναι ένας τεράστιος θησαυρός γνώσεων γύρω από την κουλτούρα , την παιδεία και την ιδιοσυγκρασία αυτού του λαού, ο οποίος όταν βγαίνει από το σπίτι του , πρέπει ένα ολόκληρο κράτος να μπαίνει σε επιφυλακή! Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα στους καταπέλτες των πλοίων στην Ελλάδα, είναι περίπου σαν σκηνή ταινίας όπου ‘’ πρόσφυγες’’ εγκαταλείπουν άρον άρον ένα τόπο στον οποίο έχει συμβεί κάτι κακό, ή ένα έκτακτο σοβαρό γεγονός. Το να προλάβεις το πλοίο, σ’ αυτή τη χώρα είναι ένα αδιανόητο και δυσβάσταχτο άγχος το οποίο καθρεφτίζεται στο βλέμμα του επιβάτη και κυρίως στον ήχο της φωνής του. Σπάνια συναντάς ανθρώπους ήρεμους που πάνε χαλαρά με το εισιτήριο στο χέρι να μπουν σε πλοίο. Οι περισσότεροι είναι λες και επιβιβάζονται σε λέμβο σωτηρίας για το άγνωστό…
Καταρχήν πρωταγωνιστεί η Ελληνική οικογένεια! Θα θυμηθούν γονείς και παιδιά , όλα τους τα οικογενειακά ζητήματα στην ουρά πάνω στην είσοδο του πλοίου και μπορεί να τσακωθούν για το τίποτε την ώρα που περιμένουν να μπουν εκατοντάδες άνθρωποι. Τα παιδιά κάνουν λες και μπαίνουν στο Κολούμπια να τους πάει στο φεγγάρι και οι ηλικιωμένοι έχουν μια απόγνωση στο βλέμμα για το που θα καθίσουν και αν έχει κοντά τουαλέτα! Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τη άνοδο στις σκάλες του πλοίου, όπου εάν είναι ηλεκτρικές, σημειώνονται σκηνές απείρου κάλλους μεταξύ μπαμπά, μαμάς ,γιαγιάς και παιδιών κατά την άνοδο. Και ύστερα γίνεται η έφοδος στο σαλόνι ή στους εξωτερικούς χώρους του πλοίου! Η εκστρατεία για την Τροία δεν ήταν τίποτε μπροστά σε αυτό που ακολουθεί…
‘’Μαμά εδώ’’ φωνάζουν τα παιδιά, και τρέχουν οι υπόλοιποι να προλάβουν καθώς ο καναπές στο σαλόνι του πλοίου είναι κάτι σαν λάφυρο πολέμου! ‘’Όχι εκεί Θανασάκη είμαστε ακριβώς κάτω από το αιρκοντίσιον, θα ξυλιάσουμε λέει η μαμά’’! Και έχει δίκιο γιατί τα κλιματιστικά των πλοίων είναι σκέτοι καταψύκτες! Δεν ξέρω γιατί στην Ελληνική ακτοπλοΐα ο επιβάτης πρέπει να διατηρείται στην κατάψυξη! Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα! Κάπως έτσι καταρχήν γίνεται η κατάληψη των θέσεων. Και μετά αρχίζουν τα κυρίως ωραία! Ακούγεται συνήθως η φωνή απ’ τα μεγάφωνα που λέει το εξής απίθανο: ‘’Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες να μην τοποθετούν τσάντες και αποσκευές πάνω στα καθίσματα ώστε να υπάρχει χώρος για όλους’’! Όταν πιάσεις τον καναπέ στο σαλόνι του πλοίου νιώθεις ότι κατέλαβες ολόκληρο δυάρι! Θες την άνεση σου και κυρίως δεν θες τον οποιοδήποτε δίπλα σου! Με εικοσιπέντε ευρώ εισιτήριο ,θέλεις 50 τετραγωνικά για να ταξιδέψεις στην Ελλάδα με πλοίο! Κι όταν ξεκινήσει και σαλπάρει, ύστερα αρχίζει η μάχη του μπαρ! Ουρές ολόκληρες να πάρουν κάτι να πίνουν και να φάνε! Άνθρωποι που την ίδια ώρα στο σπίτι τους την έβγαζαν με ένα καφέ, μες στο πλοίο θέλουν να φάνε τον άμπακο! Κρουασάν με γέμιση, τυρόπιτες , σάντουιτς , χυμοί , μπισκότα , τσιπς , γαριδάκια, γίνονται ένα στο στομάχι! Απίστευτο τι τρώει ο Έλληνας μέσα στα πλοία! Λες και θα σωθεί το φαί μόλις φτάσει το πλοίο στον προορισμό του. Αυτονόητο είναι ότι όλοι αυτοί συναντούνται μετά στην ουρά για την τουαλέτα! Οι υπόλοιποι πέφτουν ξεροί κυριολεκτικά λες και το είχαν καημό να μπουν σε ένα πλοίο να κοιμηθούν και δέκα το λιγότερο πιτσιρίκια γυρνούν γύρω γύρω στο πλοίο φωνάζοντας! Κάπως έτσι αυτό το πλοίο μετά από ώρες πιάνει λιμάνι… Και εκεί θέλουν να κατέβουν όλοι μαζί την ίδια στιγμή. Μεταξύ εξόδου, χώρου αποσκευών και γκαράζ πλοίου γίνεται κάτι σαν την απόβαση στην Νορμανδία!
Μια εικόνα χίλιες λέξεις! Ο Έλληνας στο πλοίο το καλοκαίρι! Ανοιχτό βιβλίο! Να τον γνωρίσεις, να τον ψυχολογήσεις , να καταλάβεις τη μοναδικότητα αυτού του λαού ! Να γκρινιάζεις, να τον σιχτιρίζεις και να τον αγαπήσεις ακόμη πιο πολύ… Αρκεί να είναι υγιής και ελεύθερος … Αυτός είναι ο Έλληνας!
