Η «Απολυμένη» του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου και Γιώργη Κοντοπόδη έρχεται στην Πάτρα στο Θέατρο Act την Παρασκευή 26 Απριλίου και τη Δευτέρα 20 Μαΐου, για δυο παραστάσεις. Στο ρόλο της Μαριέτας, η Βάσω Γουλιελμάκη, υποδύεται μια κοσμικογράφο σε μεγάλο περιοδικό. Η στήλη της θεωρείται κορυφαία στο είδος της. Πλούσιοι και διάσημοι κάνουν το παν για να δημοσιεύσει φωτογραφία τους. Η ζωή της είναι γεμάτη λάμψη, πάρτι και ταξίδια. Μια μέρα απολύεται, όλες οι “πόρτες” κλείνουν, το τηλέφωνο σιωπά, οι επώνυμες φίλες «εξαφανίζονται».
Καθώς η μοναξιά και η πείνα την κυκλώνουν, συνειδητοποιεί πως, πριν απολυθεί από τη δουλειά της, ήταν “απολυμένη” από τον ίδιο της τον εαυτό, από την ίδια της τη ζωή που τη διέσχισε σαν υπνοβάτρια χωρίς να γνωρίζει ποια είναι, τι θέλει, τι πραγματικά έχει ανάγκη. Ένα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, με την εξαιρετική ερμηνεία της Βάσως Γουλιελμάκη.
Εσείς έχετε βιώσει ποτέ στη ζωή σας «απολυμένη»; Δε μιλώ μόνο σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο… Ταυτίζεστε με το ρόλο;
Όλοι οι θεατές είτε πρόκειται για άνδρες, είτε για γυναίκες, μέσα σε αυτούς κι εγώ ως θεατής, που πρώτα το διάβασα και στη συνέχεια το αγάπησα αυτό το έργο, μου φάνηκε τόσο οικείο και τόσο κοντινό μου! Δεν έχει σημασία αν εγώ δεν έχω βιώσει τη μοναξιά της Μαριέτας ή την πείνα της σε τέτοιο βαθμό, υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που το έχουν βιώσει. Και λίγο όμως να έχεις αγγίξει την «απόλυση» από πολλά πράγματα μπορείς πολύ εύκολα να ταυτιστείς. Βγαίνεις από την παράσταση και αναρωτιέσαι πολλά πράγματα! Βλέπεις την πραγματική ανάγκη του καθένα μας στη ζωή, τι κυνηγάμε και τι πραγματικά θα έπρεπε να κυνηγάμε!
Τι πραγματεύεται η παράσταση;
Είναι μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, καθώς βλέπουμε την εσωτερική διαδρομή της Μαριέτας, η οποία μέσα από τις δοκιμασίες που περνάει βλέπει και τις αλήθειες που τόσο καιρό δεν τις είχε ανακαλύψει…
Πρόκειται για έναν μονόλογο. Τι σας τρομάζει και τι σας ιντριγκάρει σε αυτό το ρόλο;
Με τρομάζει το γεγονός ότι είναι ένας ηθοποιός μόνος του επί σκηνής τόσες ώρες, χωρίς βοήθεια. Όταν το έβλεπα απ’ έξω θεωρούσα ότι είναι ένας τρομερός άθλος, όταν όμως το καλοσκεφτείς ένας ηθοποιός πάντα μόνος του είναι επί σκηνής, ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε μια παράσταση με 40 άτομα… Στο τέλος της παράσταση καταλαβαίνεις ότι μόνος σου στέκεσαι στα ποδάρια σου επί σκηνής, κι αν κάνεις το λάθος εσύ θα το χρεωθείς κι εσύ θα βρεις και τη λύση. Όλη αυτή η ελευθερία που έχεις σε έναν μονόλογο δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο, ανεβαίνοντας μόνος στη σκηνή καταρρίπτεις όλους σου τους φόβους!
Με τα χρόνια έχετε γίνει περισσότερο επιλεκτική;
Ήμουν πάντα επιλεκτική και συνεχίζω να είμαι. Ευτυχώς δε μου έχουν γίνει προτάσεις εκτός από αυτά που θέλω να παίζω. Έχω δώσει το στίγμα μου και ξέρω ότι πάντα θα χτυπήσει το τηλέφωνο για ωραίες προτάσεις.
Σας λείπει κάτι από την τηλεόραση;
Δε μου λείπει κάτι ουσιαστικά κι αυτό γιατί έχει προχωρήσει η μυθοπλασία πάρα πολύ και γίνονται πολύ ωραία σίριαλ. Πλέον είναι σε μια άνθιση τα τηλεοπτικά. Μπορεί φέτος οι κωμωδίες να ήταν λιγότερες σε σχέση με άλλες χρονιές αλλά γενικά έχει πολύ αξιόλογα σίριαλ.
Κάνετε γυρίσματα για μια υπέροχη κωμωδία των Ρέππα- Παπαθανασίου που θα ξεκινήσει τη νέα τηλεοπτική σεζόν. Μπορείτε να μας πείτε κάτι παραπάνω; Με τους συγκεκριμένους έχετε πλέον σχέση ζωής…
Είναι ένα σίριαλ που θα βγει στους τηλεοπτικούς δέκτες από τη συχνότητα του Alpha, μια κωμωδία που πιστεύω θα αφήσει για μια ακόμη φορά ιστορία. Δε μπορώ να πω πολλά για τον δικό μου ρόλο, αλλά θα είμαι εκεί κι αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που για άλλη μια φορά με έχουν επιλέξει άνθρωποι που εκτιμώ πάρα πολύ και σέβομαι.
Σας αρέσει να γράφετε, να παίζετε, να σκηνοθετείτε… Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
Είναι όλα πολύ συμβατά μεταξύ τους κι είναι απόλυτα συνδεδεμένα με την καλλιτεχνική μου φύση. Τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι ηθοποιοί σκηνοθετούμε τον εαυτό μας, άσχετα αν έχουμε έναν πολύ καλό σκηνοθέτη στο πλευρό μας, πάντα έχουμε να προτείνουμε πράγματα στην πρόβα. Το να σκηνοθετώ ήταν πάντα μέσα στις δυνατότητές μου και στην καθημερινότητα μου, όπως και από τότε που με θυμάμαι ο γραπτός μου λόγος ήταν πολύ πιο έντονος! Δε μου φαίνεται κάτι δύσκολο το να συνδυαστούν, θα το χαρακτήριζα πολύ καλλιτεχνικό με τη φύση που έχω…
Γιατί να έρθει το κοινό της Πάτρας να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση; Τι θα λέγατε;
Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο, του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, τον οποίο το κοινό τον έχει αγαπήσει μέσα από πολλά έργα και πολλούς μονολόγους. Ένας μονόλογος με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μας, λόγω του ότι οι προσωπικές, οι επαγγελματικές μας σχέσεις περνούν από διάφορες συμπληγάδες. Είναι μια πολύ ωραία παράσταση στην οποία και γελάς και συγκινήσαι με έντονα συναισθήματα, περνάς καλά. Οι περισσότεροι που έχουν έρθει θέλουν να ξαναέρθουν, δε χορταίνουν την παράσταση και θέλουν λίγο ακόμη! Αφήνει πολλά μηνύματα κι επίσης ακόμη και για τον ηθοποιό, για εμένα, είναι ένα δέλεαρ, διότι υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας, ξετυλίγεται όλο το ταλέντο του καλλιτέχνη που συνεπαίρνει το κοινό και δεν το αφήνει να βαρεθεί ούτε ένα λεπτό!
