Του Δημήτρη Τουλιάτου
Είχαμε λοιπόν, που λες, γύρω στα 30 -35 θερινά σινεμά σύμφωνα με τις καταγραφές, αλλά και με όσα πρόλαβα και εγώ.
Μπορεί να μην πρόλαβα την εποχή των 35, πρόλαβα όμως σίγουρα την εποχή των 12 θερινών κινηματογράφων στην Πάτρα.
Στη γειτονιά μου, στην Ασημάκη Φωτήλα υπήρχε ο Αρίωνας, ενώ πολύ κοντά ήταν και η θερινή Αρμονία και το Ακροπόλ.
Άλλα δύο σινεμά ήταν σε απόσταση βολής, στην πλατεία Μαρούδα, ενώ αν πήγαινες προς Ψηλαλώνια, έβρισκες άλλα πέντε.
Με δυο λόγια, μόνο γύρω από τα Ψηλαλώνια μπορούσε κανείς να βρει καμιά δεκαριά θερινά σινεμά.
Δεν έχει κανένα νόημα να πάμε σε νοσταλγικές και μελό αναδρομές για την φθίνουσα πορεία των θερινών κινηματογράφων της Πάτρας, αλλά και όλης της Ελλάδας.
Αυτά έχουν συζητηθεί δεκάδες φορές, τόσο από ειδικούς, όσο και από απλούς ρομαντικούς φίλους του σινεμά.
Εκείνες οι εποχές πέρασαν και τα πολλά σινεμά, έφυγαν για έναν και μοναδικό λόγο: τελείωσε η ανάγκη που δημιούργησε όλους αυτούς τους κινηματογράφους.
Όταν μία ανάγκη τελειώνει, όσο και να προσπαθήσεις να κρατήσεις τα δημιουργήματά της, τεχνητά στη ζωή, θα αποτύχεις.
Εδώ βέβαια έρχεται το ερώτημα: Γιατί σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας επιβιώνει έστω και ένας μικρός αριθμός θερινών σινεμά;
Δεν σου μιλώ για την Αθήνα όπου ακόμα λειτουργούν κάποιοι ιστορικοί χώροι που στην πραγματικότητα είναι σημεία παγκόσμιου πολιτιστικού ενδιαφέροντος όπως το σινέ Θησείο και πολλά άλλα.
Άλλωστε η Αθήνα της μισής Ελλάδας και των 15 εκατομμυρίων επισκεπτών το χρόνο μπορεί να συντηρήσει οτιδήποτε.
Η απορία μου είναι πως στην Πάτρα δεν έχουμε καταφέρει να έχουμε έναν ή δύο ακόμα θερινούς κινηματογράφους, πέρα από το ηρωικό σινέ Κάστρο στο Ρίο.
Καταλαβαίνω βέβαια ότι στην πόλη της εύκολης λύσης, το να ασχοληθεί κανείς με μία δραστηριότητα που απαιτεί μεράκι και αγάπη, είναι σχεδόν αδύνατον.
Εύκολα ανοίγεις ένα ακόμα καφέ, ευκολότερα κάνεις μια γκρούπα στο καρναβάλι και ακόμα πιο εύκολα στήνεις μια αεριτζίδικη αρπαχτή.
Καμία συναυλία, κάνα πάρτι και έχει ο θεός!
Εδώ οφείλω να σου πω ότι έχω βρεθεί πολλές φορές σε κουβέντες με σοβαρούς επιχειρηματίες και διαχειριστές αιθουσών από όλη την Ελλάδα οι οποίοι μου μιλούν πάντα για το παράδοξο της Πάτρας.
Γιατί ένας επιχειρηματίας που μπορεί να διαχειρίζεται έναν αριθμό χειμερινών και θερινών σινεμά, σε όλη την Ελλάδα, είναι αυτονόητο ότι θα αναζητήσει αξιόπιστο εταίρο που να αναλάβει να στήσουν μαζί το σινεμά της Πάτρας.
Και πίστεψε με δεν βρίσκουν.
Έχει την τεχνογνωσία, είναι στα δίκτυα διανομής, τις περισσότερες φορές έχει και τον εξοπλισμό.
Τι γυρεύει λοιπόν από έναν Πατρινό; Μα, το τοπικό κουμάντο.
Όχι βέβαια σαν υπάλληλο, αλλά σαν αξιόπιστο συνεργάτη.
Και δεν βρίσκουν, εδώ και 10 χρόνια!
Το ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί και εγώ έχω ερωτηθεί και έχω προσπαθήσει πολλές φορές να φέρω σε επαφή ενδιαφερόμενους με τους κατάλληλους ανθρώπους.
Ειλικρινά σου λέω, εάν είχα την οικονομική δυνατότητα θα το έκανα μόνος μου!
Όχι κάποτε, όχι σήμερα, αλλά… χθες!
Τόσο πολύ το πιστεύω!
Όχι λόγω αγάπης!
Ούτε επειδή αναπολώ τα νιάτα μου!
Αλλά, επειδή τα νούμερα βγαίνουν!
Παλιοί και νέοι θεατές, στο βεβαιώνουν, στο εξασφαλίζουν.
Γιατί το θερινό σινεμά, ακόμα και σήμερα με τους προβληματικούς χώρους, με το θόρυβο της πόλης, με τους περιορισμούς της μίας προβολής και όλα τα υπόλοιπα, εξακολουθεί να προσφέρει μια μοναδική εμπειρία.
Γιατί αποτελεί σπάνια καταφυγή, σε μια εποχή διαρκούς διασύνδεσης.
Και γιατί πάντα θα υπάρχουν χέρια που αγωνιούν να ενωθούν στο σκοτάδι.
Και εκτός από τις προβολές είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει σε έναν υπαίθριο καλοκαιρινό χώρο!
Δεν θέλω να μπω στη συζήτηση γιατί οι δημοτικές αρχές της πόλης μας δεν έχουν ασχοληθεί με το θερινό σινεμά εδώ και 20 χρόνια!
Είναι μία αδιέξοδη επανάληψη γύρω από τις ίδιες αιτίες που ταλαιπωρούν την πόλη μας.
Και ενώ η αξιέπαινη και σταθερή προσπάθεια της ΚΝΕ θα έπρεπε να δείχνει τον δρόμο, δυστυχώς αποτελεί άλλοθι.
«Νταξει μωρέ… κάτι η ΚΝΕ, κάτι ο Καββαδίας, έχουν προβολές. Τι θέλουν;»
Από τα χρόνια του Ανδρέα Καράβολα που είχε κάνει μια προσπάθεια και μετά, καμία δημοτική αρχή δεν το είδε σαν ανάγκη.
Όποτε, θα εκπλαγώ πολύ ευχάριστα αν αυτό αλλάξει!
Επιστρέφω λοιπόν στην απορία μου γιατί δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να το προχωρήσει;
Τι να σου πω!
Πάντως, όποιος θέλει, εδώ είμαστε.
Με πολλές πληροφορίες και υλικό, που λέει κι ο Νιόνιος.
