Μια απίθανη ιστορία που εκτυλίχτηκε και στη Νέα Υόρκη, πέρασε στα ψιλά των Μέσων Ενημέρωσης επειδή σοβαρότερα θέματα την επισκίασαν στις τρείς μέρες που λένε ότι κρατάει το «θαύμα» στην Ελλάδα! Πρόκειται για τη «ροζ σημαία», το έργο τέχνης όπως το αποκάλεσαν που τοποθετήθηκε σε τοίχο του Ελληνικού Προξενείου της Ελλάδας στην Αμερικάνικη μεγαλούπολη και έφτασε στο σημείο να γίνει μέχρι αντικείμενο αντιπολιτευτικής ρητορικής, αλλά και προκάλεσε την παρέμβαση του Υπουργού Εξωτερικών. Το «έργο» κατέβηκε από τον τοίχο του προξενείου, αλλά οι απορίες έμειναν! Πρώτα απ’ όλα, είναι αυτό τέχνη; Ναι λέει ο Κασσελάκης! Και ζητά από τον πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση «να αφήσουν την τέχνη ελεύθερη»! Τέχνη το θεωρεί και η Υπουργός Πολιτισμού απ’ ότι φάνηκε. Η καλλιτέχνης που το δημιούργησε από υφάσματα και κομμάτια εμπριμέ ρούχου, εξηγεί και δικαιολογεί την έμπνευση της και το χρώμα που έβαλε. Έτσι γεννιέται νέα απορία: είμαστε τόσο πίσω εδώ στην Ελλάδα που δεν καταλαβαίνουμε τέτοιου είδους έκφραση της τέχνης ή μήπως κάποιοι συμπατριώτες μας στην Αμερική διαπνέονται από μια κουλτούρα άσχετη από την πατρίδα καταγωγής τους και τις αξίες της; Ιερός ο σκοπός της καλλιτέχνιδας, άλλα μάλλον προβληματική η έμπνευση. Από την άλλη είναι θέμα εθνικού συμβολισμού, τέτοιο που να προκαλεί τα πατριωτικά αντανακλαστικά του κόμματος «ΝΙΚΗ»; Ασφαλώς όχι. Γιατί με τόσες σημαίες κουρέλια που κρέμονται σε όλη τη χώρα σε δημόσιες υπηρεσίες θα έπρεπε να είναι στους δρόμους η μισή Ελλάδα του πατριωτισμού και της εθνικής υπερηφάνειας!
Τι μας συμβαίνει τελικά; Πρώτα απ’ όλα φαίνεται ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχουμε σοβαρό αντικείμενο παραγωγής πολιτικής στην Ελλάδα και ασχολούμαστε με ηχηρά μεν, ανούσια δε, θέματα. Δεύτερον δεν έχουμε πολιτική ηγεσία ρεαλιστικών καθοδηγητών μιας σύγχρονης κουλτούρας και είμαστε του «ότι κάτσει» και ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή!
Στη μεγάλη χώρα που λέγεται Ηνωμένες Πολιτείες ζουν περίπου τρία εκατομμύρια Έλληνες! Η δύναμη μας είναι κοινωνική, πολιτική και οικονομική στην Αμερική. Μπορούμε εάν θελήσουμε να ταρακουνάμε Προέδρους και πετυχαίνουμε σοβαρές αποφάσεις για την Ελλάδα. Γίνεται βέβαια αυτό σε κάποιο βαθμό και πολλά ζητήματα διαμορφώνονται στην Αμερικανική κοινωνία και στην πολιτική από το ελληνικό Αμερικανικό λόμπυ. Όμως η φολκλόρ Ελλάδα που μπορείς μαζί της να κάνεις ότι θέλεις, ζει και βασιλεύει. Ακόμη και μέσα στην καρδιά της Αμερικής είμαστε μόνο η γκρικ κίτσεν, το μουζάκα, το σουβλάκι και κάποια σκυλάδικα που ακόμη πετούν γαρύφαλλα και ολίγα δολάρια στον τραγουδιστή για να πει το αγριολούλουδο του Καζαντζίδη! Το να φτιάξουμε ένα ροζ πανί στο σχήμα και σήμα της Ελληνικής σημαίας είναι το λιγότερο. Εδώ ήρθε ο άλλος απ το πουθενά μέσα απ’ το Αμερικάνικο άγνωστο και έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε δέκα μέρες. Εδώ κυνηγάμε τον σύντροφο του να δούμε εάν έκανε κακάκια της η Φάρλυ. Σε μια έκφραση εξεζητημένης άποψης για την τέχνη θα κωλώσουμε; Δεν έχω τίποτε με κανέναν και δεν κατηγορώ κανέναν. Απλά αντιδρώ όταν μη έχοντας να πράξουμε μέλλον ασφαλές αυτόνομο και ισχυρό, παράγουμε ‘’αέρα’’ και το παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά.
Με κουράζει πλέον μια Αμερικανοελληνική θολοκουλτούρα που προσπαθεί τυχαία ή στοχευόμενα να εισβάλλει στη ζωή μας. Και προσοχή. Άλλο πράγμα κυριολεκτικά η Ελληνοαμερικάνικη κουλτούρα και άλλο η Αμερικανοελληνική. Για την πρώτη έχουμε ευθύνη που δεν την ενισχύουμε όπως πρέπει. Για την άλλη τη δεύτερη έχουμε ευθύνη που τη χάφτουμε… ≥
