Η ταχύτητα με την οποία κάθε προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα ταυτίζεται με τις αδυναμίες της κοινωνίας είναι ομολογουμένως εκπληκτική. Όποιο και αν είναι το περιεχόμενο της αναμέτρησης, ακόμη και εάν τα πολιτικά κόμματα και οι αρχηγοί περιορίζονται σε αυτό, κάποια στιγμή καταλήγουν όλα στο ίδιο έργο. Ποιος είσαι, ποιος είμαι, ποιος είναι ο πιο πλούσιος, άρα υπάρχουν σκιές και ποιος είναι ο πιο φτωχός, άρα υπάρχει εντιμότητα! Ένας ολόκληρος κόσμος ψηφοφόρων παρακολουθεί πάντα λίγες μέρες πριν την κάθε κάλπη τις γνωστές κοκορομαχίες, τις εξυπνάδες και τα υπονοούμενα του ενός αρχηγού για τον άλλον και του ενός κόμματος για το άλλο. Στις άλλες χώρες της ΕΕ το περιεχόμενο της προεκλογικής εκστρατείας μπορεί να μη διαφέρει απόλυτα από αυτό της Ελλάδας, άλλα διαφέρουν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι μέθοδοι και το παρασκήνιο των σκοπιμοτήτων που το καθορίζουν…
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει χώρα στην Ευρώπη όπου τρείς – τέσσερεις μέρες πριν τις εκλογές, πολιτικός αρχηγός προαναγγέλλει δημόσια προβολή του πόθεν εσχες του, πραγματοποιώντας την μέσω γιγαντοοθόνης με power points από πίνακα συγκριτικών στοιχείων με τον βασικό του αντίπαλο! Εκεί οι πολιτικοί αρχηγοί ξεχωρίζουν την ουσιαστική διαφορά του δημοσίου βίου ενός πολιτικού από το Διοικητικό Συμβούλιο μιας εταιρείας marketing ή real estate! Κανένας πολιτικός σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα δεν νομίζω ότι βάζει τον κόσμο να συγκρίνει τη βίλα του με τη βίλα του άλλου πολιτικού αρχηγού, και τα οχήματα του, ώστε να χειροκροτεί τα δικά του και τον τρόπο που τα απέκτησε, κατακρίνοντας τους αντιπάλους του.
Αυτό που συνέβη στην ομιλία του Στεφάνου Κασσελάκη στη Θεσσαλονίκη με τον τρόπο παρουσίασης τον υποτιθέμενου «πόθεν έσχες» του και ο τρόπος επίσης που επιλέχτηκε να προβληθεί στα ΜΜΕ δείχνουν κάτι άκρως απογοητευτικό. Ότι ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα του 2024, υπάρχουν πολίτες που φανατίζονται με όλα αυτά, που συσπειρώνονται γύρω από τον δικό τους αρχηγό και καθοδηγούνται με κομματικές παρωπίδες. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι όλο αυτό είναι γνωστό στο πολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο αυτής της χώρας, όπου η διασύνδεση του με τη διακυβέρνηση της έχει ενδιαφέρον και συμφέρον από εδώ μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού κυρίως!
Η μεγαλύτερη μάχη στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας θα δοθεί μετά τις Ευρωεκλογές όπου οι διεργασίες, όποιες και αν γίνουν στην κεντροαριστερά, θα δείξουν εάν υπάρχει δυνατότητα σχηματισμού ισχυρού πόλου μελλοντικής εξουσίας μέσα από την αντιπολίτευση. Να φανεί τελικά κατά που πάει το νέο δίπολο της πολιτικής σκηνής, στο οποίο θα ποντάρουν, θα καθοδηγήσουν και θα βασιστούν όσοι μένουν έξω από την περίοδο Μητσοτάκη… Κατά τα άλλα υπάρχει και ένας λαός ο οποίος μετά την Κυριακή των Ευρωεκλογών, θα πάει σούπερ μάρκετ, θα υποβάλει δήλωση φόρου εισοδήματος θα δει τη σημαίνουν οι αυξήσεις που προαναγγέλλουν οι πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος και θα δει τι του κοστίζει ή τι θα αφήσει απλήρωτο προκειμένου να πάει για ένα μπάνιο ή διακοπές… Και φυσικά άξιο απορίας είναι να δούμε τι θα ψηφίσει οποίος ψηφίζει και πως θα αξιολογηθεί η ψήφος του από τους πολιτικούς και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης…
Ακούω από τώρα ημέρα Παρασκευή, πριν τις εκλογές στα αυτιά μου τις φιλοσοφίες των τηλεοπτικών πάνελ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. «Το πήραμε το μήνυμα θα λέει η κυβέρνηση», «να τελειώνουμε το συντομότερο με το καθεστώς Μητσοτάκη» θα λέει η αντιπολίτευση και από εκεί και κάτω η λαϊκή δεξιά ζει και βασιλεύει και η επανάσταση του λαού, τελικά δεν έχει τόσο αρκετό λαό… Τουτέστιν αλλού έχω τον πόνο μου και αλλού με πάει η κάλπη…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
