Θα συνεχίσουμε την περιήγηση στην Πάτρα του 1960, μέσα από τα μάτια των μαθητών του 10ου (πρότυπου) Δημοτικού Σχολείου Πατρών η Καρανικολού και στην έκδοση με τίτλο «Για να γνωρίσουμε την Πάτρα».
Στον χώρο που βρίσκεται το εμπορικό κέντρο «Veso Mare», λειτουργούσε η Βιομηχανία ελαίων, σαπώνων, οίνων και οινοπνευμάτων (Β.Ε.Σ.Ο.)
Η Ακτή Δυμαίων τότε ήταν ένας στενός δρόμος που οδηγούσε προς τον Πύργο. Στα αριστερά του ήταν η μάντρα της Β.Ε.Σ.Ο. και δεξιά του ήταν η θάλασσα. Στον μέρος αυτό ήταν το πρώτο εργοστάσιο της εταιρείας σε έκταση 7.5 στρεμμάτων και το δεύτερο ήταν κοντά στην Πειραϊκή Πατραϊκή με έκταση 14,5 στρεμμάτων. Η επιχείρηση είχε ιδρυθεί το 1992 από τον Κ. Αλεξόπουλο, το 1960 ήταν Α.Ε. και διοικείτο από τους Αδελφούς Ζούλα με Γενικό Διευθυντή τον Αλέξανδρο Ζούλα. Διευθυντής και των δύο εργοστασίων ήταν ο Ορέστης Αγγελίδης.
Το προσωπικό ήταν 10 επιστήμονες, 50 ειδικευμένοι εργάτες και 200 ανειδίκευτοι εργάτες. Πρώτες ύλες που χρησιμοποιούσε ήταν ξερή σταφίδα (κυρίως προμηθευόταν το παρακράτημα από τον Α.Σ.Ο.), σούμα, μελάσα, χαρούπια, απόσυκα, ελαιοπυρήνες, φύτρο αραποσιτιού, φοινικοπυρήνες, διάφορα λάδια, σταφύλια διαφόρων ποιοτήτων, αραποσίτι κ.α. Προσθέτω εγώ πως από μία μεταποιητική μονάδα ωφελούνταν εκτός από τους εργαζόμενους και εκατοντάδες αγρότες-παραγωγοί.
Προϊόντα που παρήγαγε ήταν οινόπνευμα καθαρό ποτοποιίας, αρωματοποιίας και φωτιστικό, πυρηνέλαια σαπωνοποιίας, πυρηνέλαιο ραφινέ, καλαμποκέλαιο ραφινέ, σαπούνια κοινά, σαπούνια αρωματικά, κρασιά διαφόρων ποιοτήτων (ξερά, ρετσινάτα, ημίγλυκα, μοσχάτα, μαυροδάφνη, βερμούτ κ.λ.π), άμυλο τροφής (κορν-φλάουρ), άμυλο υφαντουργίας, γλυκόζη ζαχαροπλαστικής, γλυκόζη χαλβαδοποιίας και ζωοτροφές πρωτεϊνούχες.
Τα τμήματα του πρώτου εργοστασίου ήταν Οινοπνευματοποιείο, Σταφιδίνης, Πυρηνελαιουργείο, Ραφινερία (εξευγενισμού) λαδιών. Σαπωνοποιείο και Σπορελαιουργείο και του δευτέρου εργοστασίου ήταν Οινοποιία και παραγωγής αμύλου και γλυκόζης. Η ετήσια παραγωγή ήταν Οινόπνευμα 1800 τόνοι, πυρηνέλαιο 2500 τόνοι, σαπούνια 400 τόνοι, κρασιά 5000 τόνοι, άμυλο 900 τόνοι και γλυκόζη 3200 τόνοι.
Είχε πρατήρια στην Πάτρα, Αγίου Ανδρέου 62 και στην Αθήνα Σοφοκλέους 53. Η Β.Ε.Σ.Ο. (γράφουν οι μικροί μαθητές), ενθαρρύνει και ενισχύει, όσους θέλουν από το εργατικό προσωπικό της, να ολοκληρώσουν την Δημοτική εκπαίδευση, ακόμη δε και να συνεχίσουν σε νυκτερινά Γυμνάσια η Τεχνικές σχολές.
Σημειώνω πως θα πρέπει να γίνει αναφορά στην σπουδαία συμβολή της Τριαντείου Σχολής, που λειτουργούσε με περιουσία του κληροδοτήματος της οικογένειας Τριάντη και έβγαλε πλήθος εξειδικευμένων στελεχών τεχνικής κατάρτισης που στελέχωναν την βιομηχανία της πόλης). Αλλά και στην συμβολή της Εσπερινής Εμπορικής Σχολής, που συντηρείτο από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πατρών.
Στα πεπραγμένα της Σχολής του έτους 1960-1961, ο Διευθυντής Νικόλαος Διονυσόπουλος, αναφέρει: «Επειδή στην Σχολή φοιτούν εργαζόμενα παιδιά, τινά των οποίων στερούνται πως οικογενειακής ανατροφής και με ατίθασον χαρακτήρα, λόγω της καθημερινής των βιοπάλης και του συγχρωτισμού των με πρόσωπα ξένα προς το σχολείον εγένοντο συχνά ομιλίαι, συστάσεις και νουθεσίαι κατάλληλοι και επίκαιροι υπο τε του υποφαινομένου και των καθηγητών και προσπάθειαι τοιαύται, ώστε να αποβάλουν τα κακάς έξεις και να εδραιωθεί εις τα τρυφεράς ψυχάς των η χριστιανική αγάπη, η κοινωνική αλληλεγγύη, η αγάπη προς την πατρίδα και ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερούς των». Η Διοικητική Επιτροπή της Σχολής που εκπροσωπούσε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πατρών ήταν ο πρόεδρος Βασίλειος Μάγνης και μέλη ο Γ. Γατόπουλος, Γ.Παντελής και Π.Αγγελετόπουλος.
Στην άλλη πλευρά της Πάτρας, ήταν το εργοστάσιο Ζυθοποιϊας (ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΜΜΟΣ Α.Ε.). Οι μαθητές επισκεύθηκαν το εργοστάσιο και περιγράφουν. Στο Βορειανατολικό μέρος της Πάτρας, κοντά στο στάδιο της Παναχαϊκής, στην Συνοικία Μάμου, βρίσκεται το ομώνυμο εργοστάσιο Ζυθοποιίας Μάμου. Ιδρύθηκε το 1909 από τον Πέτρο Μάμο. Κινείται με ηλεκτρική ενέργεια που παίρνει από την ΔΕΗ και εξοδεύει 62.000 κιλοβάτ τον μήνα. Ανήκει στην Ανώνυμη Εταιρεία «Πέτρος Μάμος». Διοικείται από το Διοικητικό Συμβούλιο των μετόχων, του οποίου Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος είναι ο κος Νικόλαος Ασημάκος και Αντιπρόεδρος και επίσης Διευθύνων Σύμβουλος ο κ. Λορέντζος Μάμος.
Διευθυντής Λογιστηρίου του εργοστασίου είναι ο κ. Αριστ.Σπηλιώτης. Έχει 15 ειδικευμένους εργάτες, 65 ανειδίκευτους και 20 υπαλλήλους. Το εργοστάσιο έχει τα εξής τμήματα: Μηχανοστάσιο, Ζυθοβραστήριο, Σίτευσης και ζύμωσης μπύρας, Εμφιαλωτήριο και Εμβαρελωτήριο. Παράγει μπύρα και χυμούς φρούτων (πορτοκαλάδες, λεμονάδες). Πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί για την μπύρα, είναι η βύνη.
Η βύνη είναι κριθάρι, παρασκευασμένο για την παραγωγή της μπύρας. Η βύνη βράζει στο ζυθοβραστήριο σε πελώρια καζάνια, μέσα σε αυτή ρίχνουν και λυκίσκο, που λέγεται και ζυθοβότανο. Το χόρτο αυτό δίνει στην μπύρα την πικράδα. Η μπύρα είναι ποτό υγιεινό που χαρίζει χαρά και υγεία. Ιδιαίτερα η μπύρα Μάμου είναι εκλεκτής ποιότητος. Η μπύρα είναι ποτό ταχείας κατανάλωσης και δεν πρέπει να παραμένει στο μπουκάλι η στο βαρέλι πολύ καιρό.
Το εργοστάσιο παράγει τον χρόνο 5000 τόνους μπύρα και 300000 κιβώτια χυμούς φρούτων. Διαθέτει μπύρα σε όλα τα διαμερίσματα της Ελλάδος εκτός Μακεδονία και Θράκη.
Έχει αρχίσει επέκταση του εργοστασίου με την ανέγερση νέων χώρων και την εγκατάσταση νέων μηχανημάτων, που θα αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή του εργοστασίου και την επέκταση της κατανάλωσης. Το εργοστάσιο αυτό ενισχύει σημαντικά την οικονομία της Πάτρας. Αρχές της δεκαετίας του 1960, στην Πάτρα επικρατεί ένας επενδυτικός οργασμός με επεκτάσεις παραγωγικών μονάδων που πιο χαρακτηριστικές είναι του Λαδόπουλου και της Μάμος αλλά και νέες μονάδες όπως της Πιρέλι στην Λεύκα. Και οι παραγωγικοί φορείς υποστηρίζουν και συμβάλλουν ουσιαστικά και πρακτικά στην προσπάθεια αυτή… Συνεχίζεται.
