Του Φάνη Βγενόπουλου
Συναντώ συχνά ανθρώπους που επικαλούνται το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας. Αναφέρονται στον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Αισχύλο, τον Ιπποκράτη, φυσικά τον Μέγα Αλέξανδρο, και πολλούς άλλους αρχαίους προγόνους μας, για να μου αποδείξουν ότι, οι άνθρωποι που έζησαν πριν εκατοντάδες χρόνια σε τούτη τη γωνιά της γης, «έδωσαν τα φώτα του Πολιτισμού» και κατά συνέπεια – σύμφωνα με τη λογική τους – η ανθρωπότητα οφείλει να μας σέβεται, ως απόγονοι εκείνων των σπουδαίων Ελλήνων.
Η αναπόληση ενός ένδοξου παρελθόντος δεν είναι μονάχα προνόμιο των Ελλήνων.
Εάν ρωτήσεις τους Άραβες θα επικαλεστούν την εποχή που κατείχαν από τον Ινδό ποταμό μέχρι την Ισπανία, οι Τούρκοι θα σου πουν για την κραταιά Οθωμανική αυτοκρατορία, οι Ισπανοί για την περίοδο που κατείχαν τη Λατινική Αμερική, αλλά και οι Άγγλοι θα αναφερθούν, με περηφάνια, στην περίοδο όπου η χώρα τους, είχε καταστεί η μεγαλύτερη σε έκταση αυτοκρατορία όλων των εποχών.
Η επίκληση, βέβαια, ενός ένδοξου παρελθόντος και μόνο αυτό, δείχνει μια αναπηρία. Δεν έχουμε, ως λαός, τίποτα άλλο να επικαλεστούμε, παρά μόνο τους αρχαίους προγόνους μας; Φυσικά και έχουμε, ωστόσο, αυτή η επίκληση μας γεμίζει αυτοπεποίθηση, την οποία τόσο χρειαζόμαστε, ειδικά στους απαιτητικούς καιρούς που διανύουμε.
Το ίδιο, βέβαια, συμβαίνει και σε ατομικό επίπεδο. Οι άνθρωποι της γενιάς μου και οι λίγο μεγαλύτεροι, συχνά επικαλούμαστε τους προγόνους μας, που πολέμησαν για την απελευθέρωση της χώρας από τους Οθωμανούς, που απελευθέρωσαν την Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους, που πήραν μέρος στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, που ήταν αντάρτες κατά των Γερμανών και των Ιταλών, που έκαναν αντίσταση στη Χούντα, κτλ.
Η επίκληση τους, θαρρούμε, πως μας δίνει λίγη αίγλη από τη δική τους, μιας και εμείς έτυχε να ζήσουμε στην ειρηνικότερη περίοδο των 200 χρόνων του ελληνικού κράτους.
Αρκεί όμως, η επίκληση ενός ένδοξου παρελθόντος για να «εξαργυρώσει» ένα κενό παρόν και ένα άδηλο μέλλον; Σίγουρα όχι. Κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα, ούτε σε συλλογικό, ούτε σε ατομικό επίπεδο.
Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι αξίζουμε. Ας μην περιμένουμε από τους άλλους να αναγνωρίσουν τις όποιες υπηρεσίες του παρελθόντος για τις εξαργυρώσουμε το παρόν.
(από την εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
