Τα απόνερα των εκλογών της περασμένης Κυριακής οδηγούν σε ένα μόνο και αδιαπραγμάτευτο συμπέρασμα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία είναι οι απόλυτοι νικητές και οι κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού.
Οδηγεί επίσης και στην αδιαμφισβήτητη διαπίστωση, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έκανε στροφή προς το νεοφιλελεύθερο αφήγημα ή στην πιο βολική εκδοχή «παρασύρθηκε» από αυτό.
Όσο πιο σύντομα το αντιληφθούν αυτό το κόμματα που συνθέτουν το «πάζλ» της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα τόσο καλύτερα γι’ αυτά. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. να σταματήσει την ομφαλοσκόπηση, να εξοικειωθεί με την σκληρή πραγματικότητα που απορρέει από την δική του στρατηγική και εκλογική αποτυχία και να πάψει να αναζητεί συνυπεύθυνους.
Αντίστοιχα, αν το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ παραμείνει προσκολλημένο στην ευφορία που του δημιουργεί η όποια αύξηση της εκλογικής του δύναμης, χωρίς να καθορίσει εκ νέου τους δικούς του τακτικούς και στρατηγικούς στόχους, υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθεί σε μια ατέρμονη διαδικασία που δεν θα έχει αρχή και τέλος. Άλλωστε καλή η χαρά, αλλά μια ανάγνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Αττική θα έδινε τη δυνατότητα να αντιληφθούν στη Χαριλάου Τρικούπη, πως τρίτο κόμμα σε μια από τις μεγαλύτερες και λαϊκότερες περιοχές της χώρας αναδείχθηκε το ΚΚΕ.
Το ίδιο ακριβώς – αλλά με διαφορετικά χαρακτηριστικά – ισχύει για το «Μέρα 25» Γιάννη Βαρουφάκη και την «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η στόχευση και από τους δύο στις εκλογές του Ιουνίου σε ένα ποσοστό που θα τους δίνει απλά και μόνο το εισιτήριο της εισόδου στη βουλή, θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα ως μπούμεραγκ και το μόνο που θα επιτύχουν ενδεχομένως θα είναι η καθυστέρηση του πολιτικού τους «αφανισμού».
Για την κεντροαριστερά όσο πιο σύντομα γίνει αντιληπτό πως η ουσία του προβλήματος δεν είναι στο συν ή πλην το ποσοστών, αλλά στο κατά πόσο συγκινεί πλέον ο λόγος και οι θέσεις της την ελληνική κοινωνία, τόσο πιο γρήγορα θα βγει από την περιδίνηση και τον κίνδυνο ν’ αποτελέσει μια πολιτική ρομαντική ιστορία.
Υ.Γ. Όντως η απλή αναλογική είναι το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα. Αλλά έχει τύχη μόνο αν ισχύσει σε χρονικές στιγμές που κυριαρχεί η πολιτική εκείνη ωριμότητα και συνθήκη μέσα από την οποία θα προκύψουν ουσιαστικές, μακρόπνοες και ισχυρές συνεργασίες και όχι ευκαιριακές συνυπάρξεις με πολιτικά νεφελώματα.
Στην Ελλάδα αποδείχθηκε πως μέχρι νεοτέρας ισχύει το δεύτερο
