Αρχικά για να μην πέσουν όλοι να με φάνε να ξεκαθαρίσω το εξής: “Δεν είμαι αρνητής”. Και την μάσκα μου, φοράω και τα χέρια μου πλένω και προσπαθώ να διατηρώ έναν συγκεκριμένο κύκλο για να μην υπάρξει κάποιος ο οποίος θα ασθενήσει εξαιτίας μου.
Τις τελευταίες μέρες βέβαια, λίγο η κούραση από το αδιάκοπο lockdown, λίγο οι εισηγήσεις των ειδικών για μάσκες και απαγόρευση κυκλοφορίας αλλά και η πίεση για τον άμεσο εμβολιασμό με έχουν βάλει σε σκέψεις…
Ναι, το εμβόλιο είναι δωρεάν, ναι οι τιμές των τεστ στην Ελλάδα παγιώθηκαν και ναι η περίθαλψη είναι και παραμένει δωρεάν ΑΛΛΑ (!), υπάρχει οι φαρμακοβιομηχανίες, οι εταιρείες μασκών και οι τα ιδιωτικά εξεταστικά κέντρα με τα πανάκριβα πακέτα για αυτούς που πρέπει να ταξιδέψουν έχουν χρυσαφίσει.
Ναι η δημόσια υγεία είναι πάνω από τα χρήματα και εννοείται πως όλα γίνονται για την διασφάλιση όλων των ανθρώπων αλλά παιδιά, ας είμαστε λίγο σοβαροί, διακόσα ευρώ για τεστ είναι πολλά λεφτά. Τρία ευρώ είναι πολλά για δέκα μάσκες και το επίδομα δεν είναι αρκετό για να τα καλύψει όλα αυτά μαζί με τα έξοδα του ψυχολόγου.
Διάβασα πρόσφατα ότι στην Ελλάδα αυξήθηκαν τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, οι ψυχολογικές ασθένειες αλλά και τα φιλικά καυγαδάκια. Κάπου λίγο ο κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται.
Όχι φυσικά αλλά συναισθηματικά και το χειρότερο απ’ όλα είναι να ακούς τους φίλους σου, παιδιά είκοσι χρονών, να αναρωτιούνται αν θα ξαναβγούν, αν θα ξαναζήσουν, αν…
Παιδιά κάντε λίγο υπομονή και θα έρθουν καλύτερες μέρες. Θα ξαναπάμε για καφέ στην Ρήγα Φεραίου, θα ξανακούσουμε τις φωνές παιδιών να αντιλαλούν στις πλατείες, θα πηγαίνουμε στα σπίτια των φίλων μας χωρίς να τρέμει το φιλοκάρδι μας μην μας συλλάβουν ή μην μας κόψουν πρόστιμο.
Θα ξαναζήσουμε. Λίγο υπομονή!
Μακρίνα Σκληβανιώτη
