Του Διονύση Ζακυνθινού
Τουλάχιστον φέτος, ξέραμε εκ των προτέρων ή ήμασταν υποψιασμένοι ότι Καρναβάλι δεν θα κάναμε. Η ματαίωση των εκδηλώσεων του δεν αιφνιδίασε. Υιοθετώντας ένα γνωστό σχήμα λόγου, θα σημειώναμε ότι μ’ αυτήν γράφτηκε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Επήλθε δηλαδή το… μοιραίο, αυτό που περιμέναμε.
Πέρυσι βέβαια τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η μη διεξαγωγή της μεγαλύτερης γιορτής της Πάτρας, σχεδόν στο παρά πέντε, άφησε σύξυλη την τοπική κοινωνία και κατ’ επέκταση την οικονομία της. Η εστίαση (που έχει φάει πολύ ξύλο τα τελευταία χρόνια) έπαθε μάλλον τη σοβαρότερη ζημιά, καθώς οι σχετικές προμήθειες είχαν γίνει και πήγαν άπατες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το κόστος ήταν ευκαταφρόνητο για άλλους οικονομικούς κλάδους.
Σε γενικές γραμμές το πλήγμα για την πόλη ήταν συντριπτικό και δεν αποτράπηκε, ούτε από εστίες αντίστασης που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με μια απρόσμενη απαγόρευση. Μια από αυτές, η παρέλαση των «ανταρτών» καρναβαλιστών, προκάλεσε αντιδράσεις, ο γνωστός καθηγητής Ηλίας Μόσιαλος τούς καταλόγισε «γαϊδουριά». Η αχαϊκή πρωτεύουσα στοχοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ένα μέρος της κοινής γνώμης, που δεν μπορούσε φυσικά να φανταστεί τι θα επακολουθούσε για μια ολόκληρη χώρα και ότι αυτό που κορόιδευε ή επέκρινε θα το λουζόταν με τη σειρά του για τα καλά.
Τα υπόλοιπα είναι μια θλιβερή ιστορία που συνεχίζει να γράφεται στις μέρες μας με νέα, καταθλιπτικά, κεφάλαια, στα οποία ο καρναβαλικός διάκοσμος της πόλης, διαδικτυακές δράσεις καρναβαλιστών και η μουσική που ακούγεται αποσπασματικά στους δρόμους της βγάζουν γλώσσα.
Με τον τόνο να δίνει μια αλλιώτικη τελετή έναρξης, προσαρμοσμένη στην περίσταση, η Πάτρα δείχνει ότι δεν το βάζει κάτω. Αδυνατεί να διοργανώσει το Καρναβάλι της αλλά δεν το παρατάει, δεν το αποχωρίζεται. Με τίποτα. Κι αυτό είναι ίσως το πιο ενθαρρυντικό, το πιο σημαντικό μήνυμα που δίνουμε μεν στους εαυτούς μας σε ζοφερούς καιρούς, ωστόσο θα πρέπει δεόντως να αξιοποιήσουμε, συλλογικά, εννοείται για εμάς τους ίδιους.
Παίρνοντας, λοιπόν, ως έναυσμα την προσήλωση μας στον σπουδαιότερο θεσμό της πόλης, ας δείξουμε την ίδια αποφασιστικότητα, το ίδιο πείσμα, οριοθετώντας κοινούς στόχους και κυνηγώντας συντονισμένα την υλοποίηση τους, ώστε να ξεκολλήσουμε από το σημερινό τέλμα και να φύγουμε μπροστά.
Όσες και όποιες ιδεολογικές διαφορές κι αν υπάρχουν, σε όποιο εύρος κι αν εκτείνονται, αναμφίβολα μπορούμε να βρούμε ένα κοινό έδαφος, ώστε με τη γλώσσα της συνεννόησης να επιδιώξουμε το καλύτερο για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, ακόμη και υπό τις σημερινές, αντίξοες, συνθήκες.
Αν μη τι άλλο, η αγάπη μας για το Καρναβάλι, μάς δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε…
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ»
