Η προβολή τόσο των απλών καθημερινών ανθρώπων, όσο και επωνύμων διασήμων για τη δουλειά τους ή την οποιαδήποτε δημόσια δραστηριότητα τους, είναι τα τελευταία χρόνια υπόθεση κυρίως των περίφημων social media. Το μερίδιο συμμετοχής σ’ αυτή την δημόσια ζωή, που συνήθως περνάει από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη, έχουν οι νέοι άνθρωποι. Αυτοί που ζουν τα ‘’εργαλεία’’ της εποχής τους δηλαδή. Σ’ αυτούς ανήκουν όλες οι τάσεις της έκφρασης που απασχολούν τη δημοσιότητα και μάλιστα πολλές φορές με κουραστικό τρόπο ή και εκτός ουσίας και θέματος, προκειμένου να επιτυγχάνονται κάθε είδους σκοπιμότητες. Αναπόφευκτα σ’ αυτή τη γενιά του internet που πρωταγωνιστεί στη ζωή μας με κάθε τρόπο, έχει προστεθεί ο οποιοσδήποτε νομίζει ότι έχει να πει κάτι γενικώς ή ειδικώς. Πρόσωπα δημόσια ή πρόσωπα που θέλουν να γίνουν δημόσια, συντηρούν γύρω τους διαφορές συζητήσεις, που πολλές φορές σε κάνουν να απορείς: Υπάρχει άνθρωπος που ζει ή έζησε μέχρι σήμερα μια φυσιολογική ζωή στην Ελλάδα;
Είναι ο άλλος π.χ ηθοποιός , τραγουδιστής , δημοσιογράφος ή οτιδήποτε άλλο και είτε πρωταγωνιστεί σε κάτι ή όχι, αμολάει μια άχρηστη πληροφορία, έτσι για να γίνει ντόρος! ‘’Όταν ήμουν παιδί πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια’’ ! Ο άλλος λέει: ‘’έχω νιώσει κακοποιητική συμπεριφορά απ τον πατέρα μου και δεν είχα σχέσεις μαζί του’’! ‘’ ‘Έμαθα ότι η Πάτρα είναι στην Πελοπόννησο στα 30’’ μου δήλωσε χθες γνωστή ηθοποιός! ‘’ Οι γονείς μου δεν ήθελαν ποτέ να γίνω καλλιτέχνης! Δεν μου το συγχώρεσαν’’. Λέει κάποιος άλλος. ‘’ Όταν έπαιζα στο τάδε σίριαλ δεν είχα πληρωθεί ‘’ ! ‘’Δεν με φωνάζουν στην τηλεόραση’’. ‘’ Έχω περάσει κατάθλιψη άλλα γλίτωσα’’ ‘’Μου έκαναν μπούλινγκ στο σχολείο’’. ‘’Ο πατέρας μου με πέταξε απ’ το σπίτι στα 18 μου’’. ‘’ Δεν αποδέχτηκαν ποτέ οι γονείς μου την ιδιαιτερότητα μου’’! ‘’ Ο τάδε ήταν κακός εργοδότης’’. ’’ Ήμουν ερωτευμένη στα 20 με τον τάδε’’! Κάθε μέρα μια ατάκα στα ειδησεογραφικά site, στο διαδίκτυο και τα μέσα του και κατά επέκταση μετά, στα πρωινάδικα και τα μεσημεριανά! Ότι του φανεί του Λολο Στεφανή, που λένε. Ούτε λίγο ούτε πολύ δεκάδες επώνυμοι Έλληνες μας λένε εκ των υστέρων ότι αυτή η χώρα ήταν πριν εμφανιστούν τα social media,μια κόλαση. Γονείς κακοποιούσαν παιδιά και τα πέταγαν από το σπίτι. Εργοδότες κακομεταχειρίζονταν εργαζόμενους, υπήρχε Μεσαίωνας γύρω από τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, δεκάδες δημόσια πρόσωπα ήταν ‘’ άλλο’’ από αυτό που ξέραμε, οι μισοί ηθοποιοί , τραγουδιστές και λοιποί καλλιτέχνες ήταν καταθλιπτικοί, αγράμματοι και αγεωγράφητοι. Δηλαδή που ζούσαμε Χριστέ μου και δεν το ξέραμε; Ευτυχώς που ήρθε η εξέλιξη της δημοσιότητας και μας έσωσε τη ζωή δια πληκτρολογίου και οθόνης! Νομίζω ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Τώρα αρχίζουμε και χάνουμε τη μπάλα! Τώρα που απομυθοποιείται η αξία της προσωπικής ζωής και τελειώνει η καλώς εννοούμενη ‘’ αθωότητα’’!
Ασφαλώς αυτό δεν αφορά εγκληματικές πράξεις που δεν βγήκαν στο φώς για διάφορους λόγους στο παρελθόν και βγαίνουν τώρα. Αυτές καλά κάνουν και αποκαλύπτονται. Εγώ μιλώ για αυτούς τους δεκάδες που προσπαθούν βγάζοντας κάθε ποθημένο να επιτύχουν μια μπαγιάτικη συμπόνια για όσα τους συνέβησαν στην εποχή που δεν υπήρχε τόση επικοινωνία και τόσα μέσα. Γι ‘ αυτούς που προσπαθούν είτε να ξεπλύνουν τις ‘’αμαρτίες ‘’τους, είτε να ενοχοποιήσουν άλλους εκ των υστέρων με αλήθειες η ψέματα. Για ποιο λόγο; Για να νιώσουν πιο ασφαλείς σήμερα που το δημόσιο ξεκατίνιασμα ευτελίζει τις αξίες της ανθρώπινης ζωής, μπροστά στις απαιτήσεις της κοσμικής ταχύτητας. Δηλαδή όσο περισσότερη ανάγκη έχουμε τα επιτεύγματα μας για να επιβιώσουμε, τόσο πολύ τα χρησιμοποιούμε, μειώνοντας μυαλό, λογική και συναίσθημα. Και ο Θεός βοηθός, τι θα δούμε και θα ακούσουμε ακόμα…
