Τα τελευταία πέντε χρόνια η φρενίτιδα των μίνι-σειρών στην τηλεόραση, κυρίως την αμερικάνικη που δίνει ψωμάκι, έχει πιάσει τάβανο. Σα να είσαι σε στενό δωμάτιο και τα πόδια σου να χτυπάνε τοίχο. Είναι «βολικές» για ηθοποιούς και δημιουργούς κύρους που έχουν και άλλα σχέδια στη ρημάδα τη ζωή, στηρίζονται σε best seller εκδοτικά φαινόμενα αλλά το βασικότερο είναι οι έπαινοι στις πλατφόρμες με τα βραβεία Emmy που κερδίζουν. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως το «άνοιγμα» των βραβείων σε αυτή τη κατηγορία έχει δημιουργήσει έναν επιταχυντή χωρίς φρένο. Τελευταία όμως, ξέχωρα από τις απεργίες σεναριογράφων που στέρησαν το content, υπάρχει ένα μοτίβο των 7 με 9 επεισοδίων με δικαστικά –αστυνομικά-οικογενειακά δράματα που έχει κουράσει σα δρυοκολάπτης το οπτικό νεύρο. Σα να διαβάζεις το «νέο» βιβλίο του αγαπημένου σου συγγραφέα που το επαναλαμβάνει σχεδόν κάθε χρόνο. Ένα ντεζαβού με τη γλυκιά μπαναλιτέ. Ας πούμε πως φέτος απλά το Ταρανδάκι δεν έχει-μέχρι στιγμής-αντίπαλο σε αυτή τη κατηγορία. Το Fargo και το True Detective είναι δοκιμασμένες συνταγές.
Μιχ. Παπ.
