Ο βομβαρδισμός των δυσάρεστων ειδήσεων, έχει πλέον καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της καθημερινής ζωής των Ελλήνων και της ψυχολογίας τους, σε μια εποχή γενικής σκληρότητας, με απρόβλεπτους όρους επιβίωσης. Λένε πολλοί ότι πάντα έτσι ή περίπου έτσι ήταν η ζωή, απλά σήμερα με την ταχύτητα μετάδοσης των πληροφοριών και των γεγονότων, πολλαπλασιάζεται το κακό γιατί αυτό προκαλεί πιο πολύ ενδιαφέρον. Ακόμη και έτσι να είναι, σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον ότι το οποιοδήποτε καλό μας φαίνεται αυτονόητο, συνηθισμένο ή και αδιάφορο, ενώ το κακό μας εξάπτει τη φαντασία και δίνει τροφή για να επικοινωνήσουμε ως κοινωνία πιο έντονα και πιο συναρπαστικά! Και δεύτερον σε ένα κόσμο που δείχνει μπουχτισμένος από τα επιτεύγματα του, οι αξίες καταρρέουν και αναδεικνύονται στοιχεία επιβουλής, ετσιθελισμού και διαφόρων μορφών ψυχρότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Αυτά ασφαλώς είναι τα αποτελέσματα μιας εξέλιξης που έχει ακριβό τίμημα στη ζωή των ανθρώπων, τον τρόπο και το περιεχόμενο της. Είναι η όλο και πιο λιγότερο απαραίτητη χρήση σκέψης , συναισθήματος, λόγου και επαφής. Φτιάξαμε μηχανές να αντικαταστήσουν τις λειτουργίες μας και να μας διευκολύνουν ώστε να μείνουμε άτρωτοι και ισχυροί, παίρνοντας γνώσεις και πληροφορίες απ’ όλο το σύμπαν για το πώς θα κατακτήσουμε την παγκόσμια ζωή και τελικά πετυχαίνουμε το αντίθετο. Απαρνηθήκαμε την πιο ουσιαστική διαφορά μας από τις μηχανές, δηλαδή τη λογική και γίναμε πιο ευάλωτοι απέναντι στην εξέλιξη που οι ίδιοι πετύχαμε. Μας πολεμούν πλέον τα ίδια μας τα όπλα. Και συνεχίζουμε μαζί τους ένα φθοροποιό ανταγωνισμό επιβίωσης.
Η οικογένεια είναι πλέον για πολλούς μια ‘’επιχείρηση’’ που δεν στηρίζεται σε αρχές και οράματα, αλλά σε όρους σκληρού ανταγωνισμού με την πραγματικότητα της νέας τάξης πραγμάτων. Δεν διαμορφώνει στα μέλη της κλίμα εμπιστοσύνης, θαλπωρή ασφάλειας και στοιχεία κυττάρου κοινωνικής συνοχής, αλλά επιβάλει κανόνες εξωγενών προς αυτή παραγόντων, που έχουν ιλιγγιώδη ταχύτητα προσαρμογής για κάθε μέλος ξεχωριστά. Η ‘’αθωότητα’’ χάθηκε , η καχυποψία απειλεί τα πιο απλά πράγματα μέχρι κυριαρχικά δικαιώματα, ελευθερία σκέψης επικοινωνίας και έκφρασης και αυτό που θέλει ο καθένας το παίρνει με την βία, με τρόπο ανησυχητικό πλέον. Μια αυταπόδεικτη διαταραχή διαχέεται παντού γύρω στις ανθρώπινες συμπεριφορές, νεύρα με το παραμικρό από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε, βιαιοπραγίες και πολύ κακό υπέρ άνω κάθε υποψίας. Αν έχεις περάσει ένα 24ωρό υγιής και ήρεμος με αγαπημένα πρόσωπα και έχεις καταφέρει να ανταλλάξεις δύο κουβέντες, θεωρείσαι πολύ τυχερός στη σημερινή καθημερινότητα. Η άντληση δύναμης, ψυχικών και σωματικών αποθεμάτων για μικρές αντιστάσεις αυτοσυντήρησης στην εποχή της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής είναι μεγάλο πράγμα. Η εποχή της ανθρωποφαγίας είναι εδώ και δείχνει τις προθέσεις της. Στην ενδοοικογενειακή προστριβή αλλά και γενικά στην παραβατικότητα και το έγκλημα, το περιεχόμενο έχει μορφή ασύλληπτη πλέον, σε σχέση με ότι είχε πριν από μερικά χρόνια. Το ίδιο στα αίτια και τα αποτελέσματα.
Το ερώτημα είναι τι κάνουμε γι όλα αυτά; Για να κάνουμε πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν είμαι σίγουρος ότι το καταφέρνουμε με το πρόσχημα του ότι έτσι εξελίσσεται η ζωή και ανάλογα την ζούμε. Ασφαλώς το στοίχημα είναι να ζούμε με το κόστος και το τίμημα της ζωής. Όχι όμως με το κάθε κόστος και το κάθε τίμημα… Εδώ είναι το θέμα. Αυτό που λέγαμε παλιότερα γίνεται πραγματικότητα: Το μεγαλύτερο θηρίο επί γης…. είναι ο άνθρωπος!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
