Η Ευρώπη κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι το μεταναστευτικό είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας. Με την παγκόσμια αστάθεια να αναγκάζει πάνω από 82 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, οι μαζικές μετακινήσεις προσφύγων αναμένεται να επιδεινωθούν.
Η υποκρισία, υποκρισία, υποκρισία … Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!
Στα σύνορα του Αφγανιστάν με το Ιράν εξακολουθούν να συγκεντρώνονται κατά εκατοντάδες Αφγανοί πολίτες για να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Η Δύση φαίνεται ότι δεν βρίσκει άκρη με τους Ταλιμπάν και τώρα εξετάζει το ενδεχόμενο συγκρότησης διασυνοριακής αστυνομίας στα πρότυπα της FRONTEX.
Στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία «φύτρωσαν» μετανάστες από την Μέση Ανατολή και την Αφρική που προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη. Τα Ακροδεξιά αντανακλαστικά του καθεστώτος της Βαρσοβίας διεγείρονται και προβαίνει σε συγκρούσεις στα σύνορα. Η ΕΕ δεν χάνει την ευκαιρία να κατακεραυνώσει το καθεστώς Λουκασένκο με νέες απειλές για κυρώσεις, ενώ ταυτόχρονα κλείνει τα αυτιά της στις νέες απειλές Ερντογάν ότι θα αποστείλει εκ νέου μετανάστες στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας…
Στα θαλάσσια στενά της Μάγχης συνεχίζονται να πνίγονται μετανάστες που επιχειρούν να περάσουν από την Γαλλία στο Ηνωμένο Βασίλειο….
Στην Αφρική, η δίψα, η πείνα που προκαλεί η κλιματική αλλαγή δημιουργεί νέα μεταναστευτικά ρεύματα που απειλούν την Ευρώπη….
Στην Αθήνα η Ολλανδή δημοσιογράφος Ίνγκεμποργκ Μπέουλχελ, με κόκκινο καπέλο διεισδύει στο Μέγαρο Μαξίμου για να καταγγείλει την Ελλάδα ότι αφήνει τους μετανάστες να πνίγουν! Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσία του Ολλανδού ομολόγου του σπεύδει να την μαλώσει και να την παραδώσει στα γαμψά νύχια των Ελλήνων συναδέλφων της, οι οποίοι – όπως λέει και ο Κραουνάκης – συμπεριφέρονται ως να έχουν πάρει «κόκκινα γυαλιά κι όλα γύρω …σινεμά τα βλέπουν»…
Στην προκειμένη περίπτωση «κόκκινα γυαλιά» φοράει ολάκερη η Δύση. Η μετανάστευση και ο ανθρώπινος πόνος έχουν γίνει «κλοτσοσκούφι» στα πόδια των πιο αυταρχικών ηγετών του πλανήτη.
Οι κύκλοι του προβλήματος
Ο πρώτος κύκλος του μεταναστευτικού δράματος ανοίγει αρχές της δεκαετίας του 2010 με την Συριακή κρίση. Ο Τ. Ερντογάν εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό απειλώντας ότι θα πνίξει την Ευρώπη εάν δεν λάβει οικονομική ενίσχυση. Η καγκελάριος Μέρκελ σπεύδει να στηρίξει το αίτημα Ερντογάν κατανοώντας το πρόβλημα. Ωστόσο, την σκυτάλη παίρνουν τα αυταρχικά καθεστώτα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας με την σφράγιση των συνόρων τους και την άνοδο της Ακροδεξιάς….
Ένας δεύτερος κύκλος του μεταναστευτικού δράματος ανοίγει στην παρούσα φάση με το καθεστώς Λουκασένκο να υποδέχεται στην Λευκορωσία εκατοντάδες αναξιοπαθούντες από την Μέση Ανατολή και την Αφρική, να τους χορηγεί τουριστική βίζα και εν συνέχεια να τους προωθεί στα σιδερόφρακτα σύνορα με την Πολωνία…
Και ω του θαύματος! Η ΕΕ σπεύδει να υπερασπιστεί το «μαύρο πρόβατο», την Πολωνία , πάνω από το κεφάλι της οποίας αιωρούνται κυρώσεις εξαιτίας της θέσπισης αντιδημοκρατικής νομοθεσίας που στραγγαλίζει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης! Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν περιέγραψε τις ενέργειες της Λευκορωσίας ως «υβριδική επίθεση» και όχι ως «μεταναστευτική κρίση»! Οι ηγέτες της Πολωνίας και της Ουγγαρίας αναθάρρησαν και εκμεταλλευόμενοι την κρίση με την Λευκορωσία έσπευσαν να διευρύνουν την ακροδεξιά στρατηγική τους. Δεκάδες χιλιάδες «λευκοί εθνικιστές» οργάνωσαν μια «πορεία πατριωτών» στην Βαρσοβία, απαιτώντας τον πυροβολισμό σε όποιον πρόσφυγα εισέρχεται στο πολωνικό έδαφος ! Ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν προσπάθησε επίσης να αποτρέψει τις πιέσεις της ΕΕ κατά των αυταρχικών πολιτικών του με μια βάναυση προσέγγιση στη μετανάστευση, δεσμευόμενος να υπερασπιστεί την Ευρώπη από τους «μουσουλμάνους εισβολείς»!
Γι´ άλλη μια φορά, όπως και το 2015, οι πρόσφυγες τοποθετούνται ως απρόθυμα πιόνια σε παιχνίδια πολιτικής εξουσίας. Είναι άδικο και εξωπραγματικό η Δύση να κατηγορεί την Λευκορωσία ότι δημιούργησε την μεταναστευτική κρίση, καθώς δεν πρόκειται για Λευκορώσους που περνούν στην ΕΕ αλλά για μετανάστες από μακρινές χώρες των οποίων ο προορισμός ήταν πάντα η Ευρώπη.
Το να κατηγορείται η Λευκορωσία για τη δημιουργία της κρίσης μοιάζει με το να κατηγορούν οι ΗΠΑ το Μεξικό εάν μετανάστες από το Ελ Σαλβαδόρ, τη Γουατεμάλα ή την Ονδούρα συγκεντρώνονται στα σύνορα με τις ΗΠΑ.
Αδύναμη η Ευρωπαϊκή Ένωση
Η ΕΕ, γι άλλη μια φορά, εμφανίζεται αδύναμη να λάβει σταθερή θέση εναντίον των δημαγωγικών πολιτικών που εφαρμόζουν καθεστώτα της κεντρικής Ευρώπης , ούτε διαθέτει την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητα να αναστείλει ή να εκδιώξει κράτη όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία που απειλούν να ανατινάξουν θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αρχες της ΕΕ. Βάσει αυτών των Αρχών, τα μέλη της ΕΕ θα έπρεπε να δώσουν το παγκόσμιο παράδειγμα συμπονετικών τρόπων υποστήριξης των καταπιεσμένων και των φτωχών. Αντιθέτως η Ευρώπη αφήνει τους πρόσφυγες να πνιγούν στη θάλασσα και ταυτόχρονα κουνάει το δάκτυλο στη Ρωσία και την Κίνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Η Ευρώπη κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι το μεταναστευτικό είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας. Με την παγκόσμια αστάθεια να αναγκάζει πάνω από 82 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, οι μαζικές μετακινήσεις προσφύγων αναμένεται να επιδεινωθούν.
•Οι πόλεμοι της Συρίας και της Υεμένης συνεχίζονται…
• Το Αφγανιστάν, η Μιανμάρ, ο Λίβανος, το Σουδάν και το Ιράκ φαίνονται όλο και πιο εύθραυστα.
• Στο Ιράν οι αφόρητες συνθήκες αναγκάζουν σε φυγή εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων.
Εξαθλιωμένοι άνθρωποι από την πείνα και την δίψα, από πολέμους και τοπικές διενέξεις συνεχίζουν να διασχίζουν θάλασσες και ερήμους για να βρουν ένα καταφύγιο και ένα καλύτερο μέλλον. Τα επόμενα χρόνια η Αφρική αναμένεται να γεννήσει περισσότερα και μεγαλύτερα μεταναστευτικά ρεύματα. Καθώς η κλιματική αλλαγή προκαλεί πλημμύρες στα παράκτια μέρη εξ αιτίας ανόδου της στάθμης της θάλασσας και μετατρέπει τη σαβάνα (όαση) σε έρημο, εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να εκτοπιστούν, ενώ λόγω της υπέρ – γεννητικότητας, οι νεανικοί πληθυσμοί θα εκτοξεύονται στα ύψη. Έως το 2100, ο πληθυσμός της Νιγηρίας προβλέπεται να έχει ξεπεράσει αυτόν της Κίνας!
Η μείωση των οικονομικών πόρων τροφοδοτεί ήδη μια πληθώρα συγκρούσεων, με ορισμένα κράτη της υποσαχάριας περιοχής να βρίσκονται ήδη υπό κατάρρευση. Παρόμοιοι παράγοντες και αιτίες αυξάνουν τις ροές μεταναστών από τη Λατινική Αμερική προς τις ΗΠΑ.
Η άνοδος των ακραίων
Στο μεταξύ οι πολιτικοί στον προηγμένο κόσμο ανταγωνίζονται για την εφαρμογή των πιο σκληρών αυταρχικών μέτρων κατά των μεταναστών. Προσδοκούν ότι θα κερδίσουν φτηνούς πολιτικούς πόντους με εμπρηστική ρητορική, δημιουργώντας ένα «εχθρικό περιβάλλον» για τους μετανάστες.
Ο υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας προτείνει σκληρότερα μέτρα για την απώθηση των προσφύγων. Στην Μάγχη χάνονται ανθρώπινες ζωές καθώς καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός προσφύγων με πλαστικές βάρκες και σχεδίες που επιχειρούν να διασχίσουν τα ταραγμένα νερά και να περάσουν από την Γαλλία στην Βρετανία. Σε μία μόνο μέρα την περασμένη εβδομάδα πέρασαν από το στενό της Μάγχης 1.200 μετανάστες. Το 2021 οι αφίξεις προσφύγων στην Ευρώπη μέσω χερσαίων και θαλάσσιων διαδρόμων ξεπερνούν ήδη τις 100.000.
Πολιτικοί, όπως ο υπουργός Εσωτερικών της Βρετανίας, πρεσβεύουν την ανήθικη λογική αφήνοντας εκατοντάδες μετανάστες να πνιγούν μόνο και μόνο για να αποθαρρυνθούν χιλιάδες άλλοι ώστε να μην δοκιμάσουν να διασχίσουν τα στενά της Μάγχης αναζητώντας την τύχη τους στην Μ. Βρετανία.
Το ίδιο σκηνικό είχε συμβεί και στην Μεσόγειο το 2015 με την κορύφωση της σύγκρουσης στη Συρία με την εισροή περίπου 1,3 εκατομμυρίων προσφύγων στην Ευρώπη γεγονός που πυροδότησε την αύξηση της Ακροδεξιάς και νεοναζισμού καθώς οι ξενοφοβικοί λαϊκιστές επιχειρηματολογούσαν για το σφράγισμα των συνόρων, την οικοδόμηση τειχών και την απώθηση των ξένων. Ακραίες ιδέες και πρακτικές που εν συνεχεία υιοθετήθηκαν από τον Τράμπ στις ΗΠΑ και τους υποστηριχτές του Brexit στο Ηνωμενο Βασίλειο. Ακραίες ιδέες που ωστόσο δηλητηρίασαν το σύνολο του πολιτικού συστήματος, αναγκάζοντας ακόμη και μετριοπαθείς πολιτικούς όπως τον Τζο Μπάιντεν να ακολουθήσουν σκληροπυρηνικές μεταναστευτικές πολιτικές μόνο και μόνο για να μην παραγκωνιστούν πολιτικά.
Αυτές οι τάσεις λαϊκισμού και ξενοφοβίας που εκδηλώνονται στο μεταναστευτικό συνοδεύονται από αυταρχικά, αντιδημοκρατικά ρεύματα, απομακρύνουν τον Δυτικό Κόσμο από τις παραδοσιακές φιλελεύθερες, ανθρωπιστικές τάσεις.
Οι «λευκοί ιδεολόγοι της υπεροχής» υποστηρίζουν ότι τα έθνη τους πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο ενάντια στην «εισερχόμενη πλημμύρα» ξένων τρομοκρατών και εγκληματιών.
Η αποσταθεροποίηση του κόσμου είναι σε πλήρη εξέλιξη
Ωστόσο η Δημοκρατική Ευρώπη οφείλει να κατανοήσει ότι κανείς δεν εγκαταλείπει το σπίτι του και την πατρίδα του από καπρίτσιο. Η κλιματική αλλαγή μπορεί να εκτοπίσει από τις πατρογονικές εστίες τους περισσότερους ανθρώπους απ´ όσους εκτοπίζουν οι ένοπλες συγκρούσεις.
* Η Συρία εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή πληγή, επειδή ο ΟΗΕ έχει από καιρό εγκαταλείψει τον ρόλο του στην επίλυση συγκρούσεων.
* Ο Λίβανος διαλύεται και η παγκόσμια κοινότητα αδιαφορεί.
* Η Αιθιοπία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο αιματοχυσία.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο το «φρούριο» της Ευρώπης μπορεί να περιορίσει τη μετανάστευση είναι η σταθεροποίηση των περιοχών που δημιουργούν τα μεταναστευτικά ρεύματα, συμπεριλαμβανομένης της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ο «πολιτισμένος κόσμος» θα απολαύσει ειρήνη και σταθερότητα μόνο όταν ενεργήσει αποφασιστικά για την υποστήριξη της παγκόσμιας ασφάλειας, της χρηστής διακυβέρνησης και της προστασίας του κλίματος. Αυτό είναι αδύνατον να επιτευχθεί χωρίς μεγάλες επενδύσεις για την ανάπτυξη των ευαίσθητων περιοχών, την πρόληψη των συγκρούσεων και τη αποφασιστική διπλωματία. Η αποσταθεροποίηση του κόσμου είναι σε πλήρη εξέλιξη. Ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη έχει ήδη καταστεί ακατοίκητο από τις δίδυμες πληγές της κλιματικής αλλαγής και των συγκρούσεων…
Εάν δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου η σκληροπυρηνική διπλωματία θα πλημμυρίζει τα γειτονικά κράτη με απελπισμένους πρόσφυγες και να αφήνει αβοήθητους η χιλιάδες άλλους να θαλασσοπνίγονται, απαιτείται η χάραξη υπεύθυνης πολιτικής βασισμένης πάνω σ´ ένα πιο ανθρώπινο παγκόσμιο μοντέλο. Ένα μοντέλο χωρίς κουρτίνες από συρματοπλέγματα και μπετόν. Η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από τείχη και σκοπιές αλλά από ελεγχόμενη ροή μεταναστών που θα ενσωματώνονται στα έθνη υποδοχής συμβάλλοντας στην οικονομική ανάπτυξη και κυρίως στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος που αντιμετωπίζει απ άκρον σε άκρον η γηραιά ήπειρος.
Η ΕΕ και ο άλλος μεγάλος μαγνήτης της μετανάστευσης, οι ΗΠΑ, πρέπει να αναθεωρήσουν τις μεταναστευτικές τους πολιτικές και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα όχι ως στιγμιαίο αλλά ως μακροπρόθεσμο με βάθος εικοσαετίας. Το θέμα της μετανάστευσης, που είναι τόσο παλιό όσο και η ανθρωπότητα, δεν πρόκειται να εκλείψει μόνο και μόνο επειδή δεν αρέσει στην ΕΕ ή αρνείται να το δεχτεί. Η μετανάστευση είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.
Όντως οι περισσότεροι μετανάστες είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά την ευθύνη για αυτό φέρουν εν μέρει τα ανεπτυγμένα έθνη που απέτυχαν να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να φτάσουν σε ένα επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας που διασφαλίζει ότι οι δικοί τους πολίτες μπορούν να απασχοληθούν επικερδώς. Και, ασφαλώς, η ΕΕ και οι ΗΠΑ είναι ένοχοι για την πυροδότηση συγκρούσεων και άλλων κρίσεων που ανάγκασαν περισσότερη οικονομική δυστυχία σε αυτές τις χώρες, δημιουργώντας τη ροή μεταναστών.
Η ΕΕ οφείλει να αναγνωρίσει ότι οι μετανάστες, στο σύνολό τους, προσδίδουν μεγάλη αξία στις κοινωνίες όπου τελικά εγκαθίστανται. Χιλιάδες παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν στις ΗΠΑ και την ΕΕ όπου οι μετανάστες αποτελούν τον πυρήνα της οικονομικής -και όχι μόνο- ανάπτυξης της χώρας υποδοχής. Επιπλέον, σχεδόν οι μισές χώρες της ΕΕ αντιμετωπίζουν μια σοβαρή κρίση γήρανσης που χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Η μόνη λύση για αυτές τις χώρες είναι η μετανάστευση. Επομένως, ίσως είναι καιρός για την ΕΕ να αναθεωρήσει τη μακροπρόθεσμη πληθυσμιακή και οικονομική της στρατηγική δημιουργώντας μια βιώσιμη μεταναστευτική πολιτική που θα αντιμετωπίζει τις ανάγκες και της χώρας υποδοχής αλλά και των μεταναστών εξασφαλίζοντας τους εργασία – στέγη- υγεία και μόρφωση.
Χρειάζεται στρατηγική και μακροπρόθεσμη σκέψη, καθώς και γνήσια πολιτική βούληση, προκειμένου αφενός να αντιμετωπίσουν τους επικριτές και τη ρητορική της ακροδεξιάς.
Στην Ευρώπη αναζητείται ηγεσία με θάρρος και ικανότητα για να πράξει το σωστό, για την ανθρωπότητα.
(από την εφημερίδα “Νεολόγος”).
