Της Αναστασίας Μανωλοπούλου(μέλους του κεντρικού συμβουλίου της ΑΣΠΕ)
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ,με την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων της ΕΛ.ΣΤΑΤ περί γεννήσεων και θανάτων , αρχίζει μια μεγάλη συζήτηση για το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ , την υπογεννητικότητα και το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει …όλα έχουν ξεχαστεί.
Αυτή τη χρονιά έχουμε και κάτι επιπλέον που αποδεικνύει πόσο άσχημα είναι τα πράγματα για την χώρα μας.
Την μετρήσιμη και μη αμφισβητούμενη απογραφή. Περίπου ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ! λιγότεροι Ελληνίδες κι Έλληνες την τελευταία δεκαετία.
Μήπως αυτό μας ξυπνήσει λίγο καλύτερα ;
Ξυπνήστε επιτέλους ! η Ελλάδα πεθαίνει (παλιότερα έλεγα αργοπεθαίνει, αλλά πλέον μιλάμε για την ταχύτατη πτώση)
Η δραματική συρρίκνωση των γεννήσεων , η αύξηση των θανάτων , η αποδημία Ελλήνων με στόχο την εξεύρεση εργασίας και το μεταναστευτικό αποτελούν τους βασικούς λόγους για τους οποίους το Δημογραφικό έχει αναδειχθεί πλέον σε μείζον εθνικό θέμα.
Το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων – θανάτων δεν είναι μια απλή μέτρηση. Εάν συνυπολογίσουμε ότι το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί , τότε καταλαβαίνουμε ότι οι γεννήσεις δεν είναι απλά λίγες , αλλά απελπιστικά λίγες.
Η Ελλάδα καταρρέει !
Από την έναρξη των μνημονιακών χρόνων παρακολουθούμε άφωνοι και αναποφάσιστοι την συντέλεση μιας «μοντέρνας γενοκτονίας» .
Επί μια δεκαετία χάνεται κάθε χρόνο μια «κωμόπολη 50.000 κατοίκων» . Με την νέα απογραφή που θα δούμε μπροστά στα μάτια μας το τεράστιο νούμερο των «χαμένων κατοίκων» μήπως κατανοήσουμε το μέγεθος της ζημιάς ;
Σταθερό εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον , γενναία κίνητρα και παροχές για την ενίσχυση της γεννητικότητας και την ενθάρρυνση των νέων ανθρώπων για την δημιουργία οικογένειας και δη μεγάλης είναι τα αυτονόητα , απλά και κατανοητά που θα έπρεπε να τεθούν στο τραπέζι των εκάστοτε κυβερνώντων.
Κατά την προσωπική μου άποψη , το δημογραφικό, που αποτελεί εθνικό και φλέγον θέμα , θα έπρεπε να ειδωθεί με μια εντελώς διαφορετική ματιά από αυτήν της στενής εφαρμογής πολιτικών των κυβερνήσεων. Χρειάζεται ένα σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί μια ανεξάρτητη, υπερκομματική, εθνική , διαχρονική πολιτική με σαφείς στόχους . Ένα πρόγραμμα πέρα από χρώματα και κόμματα , πέρα από προσωπικές φιλοδοξίες και μικροπολιτικές. Ακόμα και με την ίδρυση και –ΣΩΣΤΗ- λειτουργία ενός ανεξάρτητου φορέα που θα το υλοποιήσει.
Επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, θα το ονόμαζαν οι τεχνοκράτες.
«Οι άνθρωποι είναι ο πλούτος των Εθνών» και ήρθε η ώρα να πάρουμε τον χαμένο πλούτο μας πίσω.
