Τα κόμματα δυσκολεύονται να βρουν ρεαλιστικές λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα… «βρόμικου» 1989 έτσι οδηγούμαστε στις επόμενες εκλογές, είτε αυτές γίνουν πρόωρα μέσα στην άνοιξη ή το φθινόπωρο είτε κάποια στιγμή μέσα στο 2023.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Και τότε με την αλλαγή του εκλογικού νόμου οδηγηθήκαμε στις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες που είχαν σφραγιστεί από τον αντίκτυπο του σκανδάλου «Κοσκωτά».
Σαν να μην πέρασε μια μέρα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ επενδύουν στην αναζήτηση σκανδάλων σε βάρος αλλήλων, εκτιμώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να βελτιώσουν την εκλογική τους επιρροή, δεδομένης της απλής αναλογικής αλλά και των προβλημάτων που προέρχονται από εξωγενείς παράγοντες που όμως δείχνουν τις εσωτερικές αδυναμίες της χώρας και του πολιτικού συστήματος που δεν διδάχθηκε από τη μνημονιακή εποχή.
Η ΝΔ επενδύει σε δύο υποθέσεις που αφορούν δύο υπουργούς της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχετικά με την υπόθεση Novartis. Μάλιστα, διοχετεύτηκε και ηχητικό από μια παλιότερη καταγγελία Βγενόπουλου για να καταδείξει τα όσα υποστηρίζει η ΝΔ για παρακράτος και παραδικαστικό βάζοντας στο κάδρο και τον Αλέξη Τσίπρα.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεβάσει κατακόρυφα τα θέματα διαφθοράς και εκμεταλλευόμενος και τις δηλώσεις Κύρτσου κάνει σύνδεση για καταπάτηση του κράτους δικαίου, όπως συνέβη με την Ουγγαρία και την Πολωνία, με αφορμή τις διώξεις σε δημοσιογράφους και δικαστικούς για το σκάνδαλο Novartis.
Η πολιτική ένταση μας κάνει τα θυμόμαστε το κλίμα της περιόδου 1988-1989, όπως και το κλίμα της περιόδου 2018-2019 για την υπόθεση της Novartis. Μην ξεχνάμε ότι και τότε κυκλοφορούσαν κασέτες ακόμα και στα πανέρια της…Ομόνοιας.
Το ζήτημα είναι αν ο σημερινός πρωθυπουργός επιθυμεί πριν τις εκλογές να παραπέμψει τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα ή να στήσει ειδικά δικαστήρια για στενούς του συνεργάτες. Άλλωστε η συνταγή γνωστή και παλιά αν θέλεις να χειραγωγήσεις και να κατευθύνεις τις μάζες, δώσε άρτον και θεάματα. Επειδή όμως ο άρτος έχει λιγοστέψει μέχρις εξαφάνισης στις μέρες μας δεν έχουμε παρά να αυξήσουμε τη δόση του θεάματος.
Βέβαια το δίλημμα είναι και δίκοπο μαχαίρι, ήπιο πολιτικό κλίμα ή όξυνση;
Το 1994, ο Ανδρέας Παπανδρέου επέλεξε να μην παραπεμφθεί στο ειδικό δικαστήριο ο πολιτικός αντίπαλός του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ιεραρχώντας ως κυριότερο το ήπιο πολιτικό κλίμα.
Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση διαχειρίστηκε με τον τρόπο που γνωρίζουμε το σκάνδαλο Novartis.
Η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου δεν «βγήκε» στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη καθώς είδε τον πολιτικό του αντίπαλο να επιστρέφει θριαμβευτής στην εξουσία.
Αντί για λύσεις στα πρόβλημα παρακολουθήσαμε μια προεκλογική εκστρατεία που θα σφραγίζεται από συνεχείς ανταλλαγές κατηγοριών, από διαρκείς «αποκαλύψεις» και από συνεχές σφυροκόπημα των πολιτικών αντιπάλων ως προς ζητήματα διαπλοκής; Οι τεχνητές διαφορές και συγκρούσεις ρίχνουν στάχτη στον καθρέφτη που οι πολιτικοί αντίπαλοι βλέπουν τα είδωλα τους και πόσο μοιάζουν.
Δυστυχώς η ελληνική πολιτική σκηνή ανεβάζει θορυβώδεις και κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις περί «σκανδάλων», «κάθαρσης», «διαπλοκής» αποπροσανατολίζοντας από τα πραγματικά προβλήματα.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
