Του Γιάννη Λάμπρου, Μέλος Συντονιστικού ΩΡΑ Πατρών
Στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις η Πάτρα βίωσε την απόλυτη αντίφαση. Ψήφιζε για κυβέρνηση Σύριζα, για Περιφερειάρχη ΝΔ και για Δήμαρχο ΚΚΕ! Οι αιτίες αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς είναι πολλές και σίγουρα δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε. Θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε όμως στο γεγονός ότι παρά την όποια φυσιολογική φθορά της πρώτης τετραετίας ο Δήμαρχος Πατρέων, κ. Πελετίδης, δεν απειλήθηκε ουσιαστικά από κανέναν άλλο υποψήφιο. Πολύ περισσότερο από τον υποψήφιο που στήριξε ο Σύριζα, που αποτύπωσε ένα απογοητευτικό 6.66%. Δεν θα σταθούμε σε προσωπικές ευθύνες αλλά σε πολιτικές γραμμές που υιοθετήθηκαν. Πολλές από αυτές έχουν την προσωπική σφραγίδα ακόμα και του συγγραφέα αυτού του κειμένου.
Οι πρώτες δημοσκοπικές έρευνες, το 2018, απέδειξαν αυτό που μπορούσαμε ήδη να διακρίνουμε διαισθητικά. Ο Πελετίδης δεν κινδύνευε, ενώ έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από το εκλογικό σώμα, ειδικά τις γυναίκες, στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα όλη την πρώτη τετραετία εφάρμοσε με τον καλύτερο τρόπο το θεσμικό πλαίσιο που νομοθέτησε ο Σύριζα, μέσα από την υλοποίηση προγραμμάτων είτε σε κεντρικό είτε σε περιφερειακό επίπεδο. Το επικοινωνιακό κρεσέντο που συνόδευσε αυτή την πολιτική ανέδειξε το έργο της δημοτικής αρχής σε πανελλαδικό επίπεδο συμβάλλοντας στη δημιουργία του «μύθου» Πελετίδη. Τα σχολικά συσσίτια, οι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, οι δομές για τα άτομα με αναπηρία, η φροντίδα των αστέγων, η μέριμνα των ευάλωτων ομάδων, τα κέντρα κοινότητας και τα παραρτήματα αυτών για τους Ρομά παρόλο που ήσαν βασικές κυβερνητικές πολιτικές αξιοποιήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από τη δημοτική αρχή της Πάτρας και προβλήθηκαν αποκλειστικά ως έργα Πελετίδη.
Η αντιπολίτευση άργησε να αντιληφθεί ότι το έργο αυτό δεν προσφερόταν για πεδίο αντιπαράθεσης, όχι γιατί ήταν έργο Σύριζα αλλά γιατί ανακούφιζε στην πράξη χιλιάδες συνδημότες δίνοντας περιεχόμενο με το πρόσημο της Αριστεράς στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Επικεντρώθηκε σε ζητήματα ανάπτυξης της πόλης με τρόπο όμως που δεν έθετε διαχωριστικές γραμμές με τις υπόλοιπες παρατάξεις υποψήφιων που προέρχονταν κυρίως από τα κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και οι οποίοι είχαν δείξει ήδη δείγματα του τι εννοούν ανάπτυξη είτε ως πρώην βουλευτές είτε από θέση ευθύνης σε σημαντικά πολιτικά αξιώματα. Με απλά λόγια, ενώ σε κεντρικό επίπεδο το μέτωπο ήταν στραμμένο προς τα δεξιά, στην Πάτρα το μέτωπο στόχευε αριστερά. Αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος στην παραγωγή πολιτικής γραμμής που το ενίσχυε η αποτελεσματική πολιτική ρητορεία του κ. Πελετίδη που όξυνε εντέχνως τους τόνους ενάντια στον Σύριζα. Όταν δίνεις κοινή συνέντευξη τύπου με τους άλλους υποψήφιους Δημάρχους ενάντια στον Πελετίδη, τότε το μόνο που κάνεις είναι να επιβεβαιώνεις τον ισχυρισμό του «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές». Η πόλωση δεν φέρνει πάντα τα αναμενόμενα αποτελέσματα και καμιά φορά πρέπει να κάνεις κοινώς τον μαλάκα όταν ο άλλος προσπαθεί να σε θέσει απέναντι.
Μα, θα πει κάποιος, αφελώς κατ΄ εμέ. Αυτός διαδήλωνε όταν ήρθε ο Τσίπρας στην Πάτρα, αυτός οργάνωνε πορείες στην Αθήνα για την ανεργία, το κόμμα του έχτιζε τις πόρτες των Υπουργείων επί Σύριζα, το κόμμα του προπηλάκιζε την Αχτσιόγλου στο γραφείο της, αυτός έβαζε τους εργαζόμενους της κοινωφελούς να κατασκηνώσουν στα γραφεία του Σύριζα στην Πάτρα. Ε, και? Πολιτικό αποτέλεσμα παράγεται από την αντίδρασή σου όχι από τις ίδιες τις ενέργειες. Για να το πούμε πιο κατανοητά με άλλο παράδειγμα. Ήρθε ο Πάιατ, ο αμερικανός Πρέσβης στην Πάτρα να συμμετάσχει σε έναν ποδηλατικό αγώνα. Ποιο ήταν το πολιτικό γεγονός, το ότι ήρθε ή οι αντιδράσεις που υπήρξαν?
Η αντιπολίτευση, η αριστερή αντιπολίτευση, στον Δήμο Πατρέων εγκλωβίστηκε στο θυμικό της. Στην αναζήτηση του δίκιου. Εμφάνισε έλλειμα πολιτικής. Τσίμπησε στις προκλήσεις του ΚΚΕ και του Πελετίδη. Από την άλλη το ΚΚΕ κινήθηκε εξαιρετικά οργανωμένο. Όχι μόνο στον Δήμο αλλά και στους υπόλοιπους τομείς δραστηριότητάς του πάλεψε με συγκεκριμένους στόχους, με σχέδιο, με ανθρώπους ικανούς για τον ρόλο τους, με χειρουργικής ακρίβειας συμμαχίες, ανισοβαρείς βέβαια, όπου επιβαλλόταν. Το αποτέλεσμα δεν ξέρω αν δικαιώνει τον λαό της Πάτρας αλλά σίγουρα συνηγορεί υπέρ του ΚΚΕ πανελλαδικά. Ο κ. Πελετίδης βρίσκεται, βέβαια, στην κόψη του ξυραφιού για άλλους λόγους, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην κομματική πειθαρχία και την υστεροφημία αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή.
