Τι ζούμε!
Του Γιώργου Κοντογιάννη
Βλέποντας και ακούγοντας όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην Ανατολική Ευρώπη δεν μπορείς παρά να τα συνδέσεις με όσα ζούμε εδώ και δύο χρόνια, αφότου μπήκε το 2020. Λες και ήταν μια ημερομηνία ορόσημο, που κάποιος ή κάποιοι είχαν σημειώσει στην ατζέντα τους , ότι θα ξεκινήσει μια παγκόσμια ανακατωσούρα άνευ προηγουμένου με απρόβλεπτη συνέχεια και απροσδιόριστη συνέπεια σ’ όλο τον κόσμο. Είναι σαν να πατήθηκε ένα κουμπί που άλλαξε τη ζωή, την ασφάλεια, την υγεία και την επιβίωση σχεδόν όλου του πλανήτη. Μέρα με τη μέρα συνηθίζουμε στην ιδέα πως ζούμε για το επόμενο επεισόδιο αυτής της νέας πραγματικότητας η οποία μας αλλάζει σαν ανθρώπους, αναδεικνύοντας ακραία αντανακλαστικά και υποδαυλίζοντας ένα ‘’ξεκαθάρισμα λογαριασμών’’ λαών, χωρών, κοινωνιών και ανθρώπων με τον εαυτό τους και τους άλλους γύρω. Μοιάζει πάρα πολύ όλο αυτό το κλίμα με κάτι παρόμοιο που ζούσε ο κόσμος το 1939, λίγο πριν τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, σε άλλο επίπεδο, περιεχόμενο και κλίμακα αλλά με πολλή κοινά.
Στην αρχή η πανδημία έσπειρε παγκόσμιο πανικό, κινητοποίησε συστήματα υγείας, έθεσε την επιστήμη σε επιστράτευση, δοκίμασε κοινωνίες και λαούς και σκότωσε πάνω από δέκα εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι σήμερα, μολύνοντας με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες ταυτόχρονα μισό δις απ τον πληθυσμό της γης. Κόστισε δισεκατομμύρια σ’ όλο τον κόσμο , αλλά δημιούργησε επιστημονικά επιτεύγματα από τα οποία υπήρξαν και υπάρχουν κέρδη, ωφελώντας συγκεκριμένες χώρες και συμφέροντα, κινώντας το παγκόσμιο χρήμα σε νέες διαδρομές. Κι ακόμη δεν έχουμε ξεμπερδέψει καλά καλά. Ύστερα ήρθε η ενεργειακή κρίση, αποτέλεσμα των οικονομικών ανακατατάξεων της πανδημίας. Κλόνισε χρηματιστήρια, άλλαξε χρήμα από χώρα σε χώρα και από χέρια σε χέρια, δημιούργησε νέους φτωχούς και νέους πλουσίους και ακόμη κλυδωνίζει όλο τον κόσμο.
Και τελικά ήρθε ο πόλεμος! Και μάλιστα αναβαθμισμένος σε στόχους και στρατηγική πιο πολύ απ’ ότι φανταζόμασταν ή περιμέναμε. Γιατί η Ρωσία σήμερα μπορεί με πρόσχημα την επικείμενη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να λέει ότι κάνει επιχείρηση εναντίον όσων επιβουλεύονται την ασφάλειά της, αλλά μάλλον κάτι άλλο κάνει. Χώρισε τον κόσμο σε εκφρασμένα και ξεκάθαρα πλέον στρατόπεδα με συγκεκριμένους στόχους. Ένωσε και τους πιο αδιάφορους εναντίον της και άνοιξε τους ‘’ ασκούς του Αιόλου’’ για κάθε ενδεχόμενη γενίκευση ψυχροπολεμικού κλίματος ή και πολέμου ακόμη. Δεν είναι δυνατό κανένας λογικός άνθρωπος να πιστέψει ότι ο Πούτιν δεν υπολόγισε σωστά τις παγκόσμιες αντιδράσεις στο εγχείρημα του ή έκανε μια κίνηση μεγαλύτερη από τις δυνάμεις του. Ήξερε τι έκανε και σαφώς ήξερε τι ήθελε. Από το ποιοι τον στηρίζουν εμμέσως πλην σαφώς, καταλαβαίνει ο καθένας ότι τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε θα τελειώσουν εύκολα για κανέναν. Ο κόσμος δεν είναι ίδιος πλέον όπως πριν δύο χρόνια και δεν θα είναι ο ίδιος σε δύο χρόνια από τώρα. Μπορεί η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας να βοηθούν σήμερα να βγαίνουν εύκολα κάποια συμπεράσματα και να γίνονται αναλύσεις για το μέλλον του κόσμου, αλλά φοβάμαι πως ούτε και οι πιο ισχυροί ρυθμιστές της τύχης του, δεν μπορούν με ασφάλεια να εγγυηθούν ή να προβλέψουν το αύριο. Η ιστορία λέει πως όταν η ανθρωπότητα υπερεκτίμησε τη δύναμη και τα επιτεύγματα της τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια….
Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η λογική ακόμη και αν επιβληθεί ειρηνικά δια του συμφέροντος. Ώστε να οδηγηθούμε σε επόμενα χρόνια πιο ασφαλούς διαβίωσης σ’ όλο τον πλανήτη και την περιοχή μας. Όλοι μας πάντως ψιθυρίζουμε το ίδιο! Τι ζούμε! Είμαστε η γενιά των εξελίξεων και των αλλαγών σ’ όλο τον κόσμο. Τη σκληρότητα αυτών των ιστορικών στιγμών την βιώνουμε ήδη. Γράφεται ιστορία γύρω μας. Η ευχή είναι να μη γραφτεί με τη ζωή και την υγείας μας. Όλα τα άλλα σηκώνουν πολύ κουβέντα για πολύ χρόνο μεταξύ υγιών και ζωντανών…
