Του Διονύση Ζακυνθινού
Για πολλούς ο Γιώργος Γεννηματάς θα ήταν ο διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, εάν δεν έφευγε πρόωρα από τη ζωή.
Κατά κοινή παραδοχή και γενική ομολογία, ήταν ένας πολιτικός που διακρινόταν για το ήθος του και έχαιρε ευρείας εκτίμησης, ακόμη και από τους αντιπάλους του, ενώ συνέδεσε το όνομα του με την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια του κράτους για την καθιέρωση ενός συστήματος υγείας που θα κάλυπτε το σύνολο των πολιτών. Το περίφημο και ταλαιπωρημένο στις μέρες μας Ε.Σ.Υ., είναι «παιδί» του.
Η κόρη του, η Φώφη Γεννηματά, έχοντας σαν ούριο άνεμο στα πανιά της το βαρύ όνομα που φέρει, αναρριχήθηκε στη θέση που θα μπορούσε να είχε αναδειχθεί ο πατέρας της, φτάνοντας στο σημείο να ηγείται ενός πολιτικού φορέα που δεν ήταν, απλώς, η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ. Ήταν ένα ευρύτερο σχήμα που αποσκοπούσε να εκφράσει ενιαία τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Το Κίνημα Αλλαγής, ως προς το όνομα του, θυμίζει κάτι από ΠΑΣΟΚ, αλλά ΠΑΣΟΚ δεν είναι. Και πολύ περισσότερο, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του ιδρυτή του.
Ενδεχομένως αυτό να το προσπερνάει η πρόεδρος του, η οποία διατηρεί προφανώς στη μνήμη της βιώματα από το παρελθόν, όταν η λειτουργία των κομμάτων, ιδίως αυτών που εναλλάσσονταν στην εξουσία, ήταν αμιγώς προσωποπαγής.
Αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα προκύπτει από την έως τώρα στάση της έναντι όλων όσοι θεωρεί ότι είναι απέναντι της και επιβουλεύονται την πρωτοκαθεδρία της.
Η αρχή έγινε από τη ρήξη της με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στον οποίο έδειξε ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου, παραμονές μάλιστα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, στις οποίες φάνηκε σε τοπικό επίπεδο και ο αντίκτυπος της αποπομπής του.
«Είναι μόνο η αρχή» επεσήμανε τότε η ίδια, προειδοποιώντας ότι την τύχη του Ευάγγελου Βενιζέλου θα είχαν εφεξής όλοι όσοι θα αμφισβητούσαν τη γραμμή της και τις επιλογές της.
Και η συνέχεια δόθηκε πρόσφατα, με την απομάκρυνση του Ανδρέα Λοβέρδου από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΙΝΑΛ. Ο τελευταίος, δηλαδή, να κλείσει την πόρτα….
Δεν ξέρουμε πού το πάει η Φώφη Γεννηματά, αλλά μάλλον κάπου τα έχει μπερδέψει τα πράγματα. Οι εποχές και τα πολιτικά δεδομένα έχουν αλλάξει. Το σημερινό ΚΙΝΑΛ, των μονοψήφιων ποσοστών, ουδεμία σχέση έχει με το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, η ίδια δεν μπορεί να μπει καν στη ζυγαριά της σύγκρισης μαζί του.
Εάν δεν αναθεωρήσει σύντομα την άκαμπτη στάση της και οδηγηθεί με γνώμονα αυτή στις επικείμενες εθνικές εκλογές, «φλερτάρει» επικίνδυνα με την πλήρη πολιτική απαξίωση ενός ιστορικού κόμματος, που υποτίθεται ότι θα έβαζε σε τροχιά ανάκαμψης.
Και τότε, θα συνειδητοποιήσει ότι στην πολιτική δεν έχεις το περιθώριο να απορρίπτεις τίποτα και κανέναν, επιδιώκοντας να προσθέτεις και να συνθέτεις, αντί να αφαιρείς και να αποσυνθέτεις…
