Του ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΝΟΥ
Στα δύο προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας είχα ασχοληθεί διαδοχικά με δύο θέματα που το περιεχόμενό τους ήλθε συνδυασμένα αυτές τις μέρες στην επικαιρότητα. Τα κόκκινα δάνεια και οι πλειστηριασμοί ήταν το ένα, η εκτός δημοκρατικών κανόνων συμπεριφορά σε ορισμένες – όχι όμως σπάνιες – περιπτώσεις των αποκαλούμενων οργάνων της τάξης με την κάλυψη της πολιτικής ηγεσίας, το άλλο.
Συγκεκριμένα μάθαμε από την ειδησεογραφία ότι λίγες μέρες πριν η κα Ιωάννα Κολοβού, χαμηλοσυνταξιούχος, δέχθηκε περί ώραν 5.30 πρωινή «επίσκεψη» στο σπίτι της από δικαστικό επιμελητή ακολουθούμενο από αστυνομική δύναμη. Βέβαια, ακριβώς «επίσκεψη» δεν το λες αυτό που συνέβη. Οι εκπρόσωποι της εξουσίας τελικώς έσπασαν την πόρτα και εισήλθαν βίαια στο σπίτι της συνταξιούχου (πρώτη και μοναδική κατοικία της) για να την απομακρύνουν από αυτό, υλοποιώντας εντολή έξωσης, επειδή το είχε χάσει σε πλειστηριασμό, όχι για μη αποπληρωμή δανείου, αλλά για χρέος 15.000 ευρώ σε πιστωτικές κάρτες. Η συνέχεια είναι γνωστή αλλά η τελική έκβαση της υπόθεσης (αυτή την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) είναι ακόμα άδηλη. Πολλές κοινωνικές, συνδικαλιστικές, πολιτικές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν, το θέμα πήρε τεράστια έκταση στα ΜΜΕ (υπάρχει αναμφισβήτητα και η θετική πλευρά τους όταν λειτουργούν ως τέτοια), η αλληλεγγύη ήταν άμεση, μαζική και συγκινητική και η διαδικασία της έξωσης έχει σταματήσει – προσωρινά ή θα υπάρξει οριστική, δίκαιη ρύθμιση;
Επί δικαίων και αδίκων
Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται αυτές τις ημέρες με αφορμή το θλιβερό αυτό συμβάν και οι κατηγορίες για την (μη) προστασία της πρώτης κατοικίας πίπτουν επί της κεφαλής δικαίων και αδίκων, από τον δικαστικό επιμελητή μέχρι και την προηγούμενη κυβέρνηση, καλόν είναι να θυμίσουμε σε όσους – από υπερεπαναστάτες έως συστημικούς και συστηματικούς υποκριτές – αρέσκονται να τα τσουβαλιάζουν όλα, αποκρύπτοντας την αλήθεια, μερικά αναμφισβήτητα δεδομένα.
Την περίοδο 2015-2019, μέσα στη σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων – τα οποία είχαν την αμέριστη υποστήριξη της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και των παντοειδών «μένουμε Ευρώπη» – η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διαμορφώσει ένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Παρά την προπαγάνδα όλων των παραπάνω που είχαν αβανταριστεί και από «αριστερότερες» πολιτικές δυνάμεις, καμία έξωση δεν είχε γίνει ούτε λαϊκές κατοικίες είχαν εκπλειστηριαστεί από τράπεζες και funds.
Ο νόμος του 2015 πρόβλεπε υποχρεωτική πρόταση ρύθμισης από τον πιστωτή προς τον οφειλέτη πριν οποιαδήποτε πράξη εκτέλεσης, αλλά και την πλήρη φορολόγηση όλων των πράξεων των funds. Η σημερινή όμως κυβέρνηση επέλεξε να συνδέσει τον δικό της πτωχευτικό νόμο και τον «Ηρακλή» με προγενέστερο νόμο (του 2003), που καταργεί κάθε δικλείδα ασφαλείας, ενώ κατάργησε και τη ρύθμιση των 120 δόσεων.
Το πλαίσιο αυτό είχε παραταθεί για μερικούς μήνες μετά τον Αύγουστο του 2019 από τη σημερινή κυβέρνηση, ωστόσο λίγο αργότερα το κατάργησε. Και οι Πάτσηδες εφόρμησαν στη λεία. Τα «κοράκια» εξαγοράζουν τζάμπα τα κόκκινα δάνεια ανήμπορων πολιτών, που καλούνται στη συνέχεια να τα αποπληρώσουν στο σύνολό τους. Να υπενθυμίσουμε ότι στον εξωδικαστικό μηχανισμό που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση, δεν ρυθμίστηκαν ούτε 3 στις 100 αιτήσεις. Μόνο για το 2022 έχουν προγραμματιστεί πάνω από 44.000 πλειστηριασμοί. Ήδη έχουν ολοκληρωθεί τριπλάσιοι σε σχέση με πέρυσι.
Πογκρόμ κατά της λαϊκής κατοικίας
Αξίζει να θυμίσουμε και την θεωρητική βάση αυτού του πογκρόμ κατά της λαϊκής κατοικίας. Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2020 σε επίσημη ομιλία του ο λαλίστατος υπουργός Αναπτύξεως είχε δηλώσει: «Απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει σε καμία προηγμένη οικονομία και ούτε πρέπει να υπάρχει. Είναι και ζημία για την οικονομία να υπάρχει». Οι προηγμένες οικονομίες κατά την ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη αντίληψη πρέπει να ανθίζουν σε κοινωνίες αστέγων, προπηλακισμένων από τις δυνάμεις της «τάξης», κυβερνώμενων από αυτούς που έχουν χρέη περί τα 390 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία όμως έχουν καταφέρει να μην είναι απαιτητά.
Η πλήρης προστασία της πρώτης κατοικίας, η ρύθμιση και το κούρεμα χρεών, ένα ολιστικό πλαίσιο διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους, εργαλεία στήριξης των οφειλετών, δεν συνιστούν κατά την κυβέρνηση στοιχεία προηγμένης οικονομίας.
Το να χτυπάει όμως το κουδούνι του σπιτιού σου τα χαράματα και να μην είναι ο γαλατάς, να εισβάλουν βίαια σε αυτό και να σε ξεσπιτώνουν, αυτό φαίνεται ότι συνιστά κατά την κυβέρνηση στοιχείο προηγμένης δημοκρατικής κοινωνίας.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
