Το γεγονός ότι η κοινωνία σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο διακατέχεται μετά την τραγωδία στα Τέμπη από οργή, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ψυχαναλυτής ή δημοσκόπος για να το αντιληφτεί και να το καταγράψει.
Το κυρίαρχο ερώτημα που προκύπτει από αυτή τη διαπίστωση αφορά στο σκηνικό της επόμενης ημέρας. Αυτό το οποίο είναι ακόμα αδιαμόρφωτο και εκ των πραγμάτων κάτι παραπάνω από δύσκολο για να προβλεφθεί.
Η ιστορία έχει δείξει πως μετά την οργή οι κοινωνίες σε πολλές των περιπτώσεων μπαίνουν στη φάση του θυμού. Συνεπώς όσοι επενδύουν στην εκτόνωση της κατάστασης για να ζήσουν την εποχή του «θερισμού», καλό θα ήταν για το αμέσως επόμενο διάστημα να το ξεχάσουν.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που θεωρούν πως η επένδυση στην οργή και το θυμό μπορεί να αποφέρει πολιτικά και εκλογικά οφέλη. Για όσους διαθέτουν έστω και λίγη μνήμη δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν πως κοινωνίες οι οποίες νιώθουν προδομένες δεν λειτουργούν α λα καρτ και ακόμα περισσότερο δεν δίνουν συγχωροχάρτια σε κανένα χώρο και κόμμα που θεωρούν πως έχει ταυτιστεί με την εξουσία ή είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής.
Όσοι φιλοδοξούν πως με εργαλείο τη λήθη θα καταφέρουν να κερδίσουν κάτι, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η τραγωδία των Τεμπών ακύρωσε και τσαλάκωσε το προφίλ όλων όσων είχαν προτάξει το τεχνοκρατικό προφίλ, διανθισμένο με αρκετή δόση αριστείας.
Πριν βιαστούν να χαρούν κάποιοι από την απέναντι «πολυκατοικία» , οφείλω να επισημάνω πως το ίδιο ισχύει και για εκείνους που θεωρούν ότι το αντίδοτο σε αυτή τη γενική απόρριψη από την κοινωνία σε όσους άσκησαν εξουσία την τελευταία δεκαετία, είναι το αφήγημα της «ηθικότητας».
Η κοινωνία «χόρτασε» από ηθικούς. Πνιγμένοι στην ηθικότητα ήταν όσοι είχαν τα πόστα στους σεισμούς της Αθήνας και του Αιγίου, στις πυρκαγιές της Ηλείας, στη βύθιση του «ΣΑΜΑΙΝΑ», στο Μάτι, στα Τέμπη και σε μία σειρά άλλα τραγικά γεγονότα. Τόσο «πνιγμένοι» που χάθηκαν στην… ανάγνωση των πραγμάτων.
Εάν έχουν μία ελπίδα οι πρωταγωνιστές των πολιτικών πραγμάτων της χώρας αυτή δεν είναι άλλη από το να αλλάξουν σενάριο και πραμάτεια . Να εγκαταλείψουν το προφίλ του τεχνοκράτη, του άριστου, του ηθικού και του συμπονετικού και να κινηθούν στη σφαίρα του προγραμματικού και του εφικτού.
Όλα τα άλλα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
