Σπάω τα ρολόγια…

25.03.2023 / 15:00
touliatos

Το διάβαζα τις προάλλες στην δεύτερη πιο αγαπημένη μου σελίδα στο Facebook : Η γεωγραφία είναι πολύ κουλ!

Υπάρχει λέει ένα  ψαροχώρι Σόμαρεϊ (Sommarøy) στη Νορβηγία που σχεδιάζει να καταργήσει ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ.

Αντιγράφω: «Συγκεκριμένα, επειδή βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του Αρκτικού Κύκλου, το διάστημα 18 Μαΐου-26 Ιουλίου δεν νυχτώνει ποτέ εντελώς.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει και πολλή σημασία ο χρόνος: θα βάψεις τα κάγκελα στην αυλή σου στις 4 το πρωί, θα πιεις καφέ στη βεράντα 12 το βράδυ και -όπως και στην Ελλάδα- ο γείτονάς σου θα κάνει εργασίες με το τρυπάνι στις 6 το πρωί Κυριακής, γιατί κάποια πράγματα είναι παγκόσμια.

Τώρα πώς θα δουλεύει το ραντεβού στο κομμωτήριο, πώς θα ξέρεις πότε να πας για καφέ με τον φίλο σου και πώς θα εξηγήσεις στη μάνα σου πότε ξεκινάει “το έργο” στην τηλεόραση δεν ξέρω να σας το πω, μάλλον η λογική είναι να κάνεις ό, τι θέλει η ψυχή σου ακριβώς την ώρα που το θέλει, χωρίς να το προγραμματίζεις για το μέλλον.

Οπότε -σου λέει- μαζεύτηκαν στο τμήμα μάρκετινγκ του νησιού και είπαν: “Έχουμε ατέλειωτη μέρα 70 μέρες το χρόνο. Αυτό φέρνει τουρισμό, αλλά μπορούμε και καλύτερα! ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!” Και κάποιο άτομο είπε “Έχω μια ιδέα!” και του είπανε “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΡΑ” και εκείνο ξαναείπε “Αν δεν είναι τώρα η ώρα, να μην είναι ποτέ ξανά ΚΑΜΙΑ ώρα”.

(Εντάξει, ίσως αυτός να ήταν ένας φανταστικός διάλογος.)

Και έτσι, σήμερα, προσπαθούν να γίνουν επίσημα το πρώτο μέρος χωρίς Ζώνη Ώρας στον πλανήτη.

Καλή προσπάθεια. Απλά να θυμίσουμε ότι στην Ικαρία καταργήσανε το ρολόι πριν καν υιοθετηθεί!»

Και έρχεται ακριβώς πάνω στην ώρα που μου προτάθηκε να γράψω κάτι για τον χρόνο, την ώρα και την αλλαγή της.

Ναι την αλλαγή της, που εδώ και δέκα χρόνια υποτίθεται ότι καταργείται, και όλο εδώ είναι.

Πολλές φορές έχω γράψει ότι ο χρόνος και η κατανομή του είναι μια ανθρώπινη επινόηση.

Προσπαθήσαμε δηλαδή να ταιριάξουμε αντικειμενικά γεγονότα, όπως η ανατολή και η δύση του ήλιου, με τους δικούς μας ρυθμούς και τις δικές μας ανάγκες.

Και σε ότι αφορά τους ρυθμούς, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς την σύνδεσή τους με τα φυσικά φαινόμενα. Ο ημερήσιος κύκλος που ορίζεται από την φύση και την βιολογία, οι κιρκάδιοι ρυθμοί και τα ανάλογα ρολόγια, ορίζονται σε μεγάλο βαθμό από αντικειμενικούς εξωγενείς παράγοντες, όπως το φως, η εποχή, ο τόπος κλπ

Οι ανάγκες μας όμως ορίζονται από εμάς.

Εμείς διαλέγουμε πως θα τοποθετηθούμε απέναντι στον χρόνο και τα πρέπει του. Και κάτι τέτοιες μέρες, που όλα βαίνουν ανοιγόμενα, η ανάγκη να γίνουμε χαλαρότεροι απέναντι στις επιταγές του χρόνου, δείχνει πολύ πιεστική!

Ανοίγουν τα φύλλα, ανοίγουν οι ουρανοί, ανοίγουν τα παντζούρια, ανοίγουν τα ρούχα.

Το τοπίο μεγαλώνει και καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο ορίζοντα και φως.

Τα τραπεζάκια έξω, γίνονται περισσότερα.

Τα κουμπιά χάσκουν ανοικτά και υποσχόμενα.

Πρέπει να βγούμε σε αυτό το νέο σκηνικό που η άνοιξη θα φέρει.

Περάσαμε το κομβικό σημείο της 21ης του Μάρτη, όταν η ισημερία μας αναγκάζει σε μια επανεκκίνηση!

Αυτό το σηματοδοτεί με τον καλύτερο τρόπο η αλλαγή της ώρας. Αυτό που γίνονταν σιγά-σιγά και ευγενικά, η αλλαγή της ώρας του κάνει fast forward και στο σκάει, in your face!

Ξαφνικά έχει ήλιο στις 7 το απόγευμα.

Νιώθεις ότι η ώρα που άλλαξε, σου χάρισε λίγη ακόμα «μέρα».

Προφανώς βέβαια η αλλαγή της ώρας δεν γίνεται για να χάσκεις ονειροπολώντας!

Άλλα είναι τα θέλω, τα κριτήρια και τα κίνητρα.

Αλλά, ειλικρινά, δεν με απασχολεί αυτό.

Το θέμα μου πάντα είναι: τι κάνεις εσύ, με ότι σου δίνεται.

Γιατί όπως κάλλιστα μας έχει πει ο Καβάφης:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Άρα μπορεί η αλλαγή της ώρας να έγινε αξιοποίηση της περισσότερης ηλιοφάνειας, αλλά τι σημαίνει αξιοποίηση αποτελεί δική σου απόφαση.

Προσπάθησε να μην σου ξεγλιστρήσει από τα χέρια και να την κάνεις να μετράει.

Υπάρχει πολύ ζωή εκεί έξω, για να την περπατήσεις, να την παρατηρήσεις, να την … ζήσεις.

Δες λίγο τα πράγματα με τριανταφυλλί φίλτρο.

Χαμογέλα σε εκείνον που θέλει να επεκτείνει το δικό του σκοτάδι, προσπέρασε εκείνον που θέλει να γιγαντώσει την παραφωνία και αγκάλιασε ότι αγαπάς, ότι λαχταράς.

Δεν είναι χαζορομαντική στάση και αποφυγή μιας καθημερινότητας πολύαιχμης και σε παράκρουση.

Αντιθέτως αποτελεί την ελάχιστη στάση και θέση άμυνας, απέναντί της.

Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να ακολουθήσουμε την ιδέα των ψαράδων στο μικρό χωριό της Νορβηγίας και να αγνοήσουμε τους ρυθμούς που επιβάλει η εποχή μας.

Μια εποχή που συγχρονίζει τα πάντα, που επικαιροποιεί με ακρίβεια δευτερολέπτου τα πρέπει μας και που σχετικοποιεί κάθε μας κίνηση, λέξη, ή σκέψη.

Μπορεί να θέλουμε το έξυπνο ρολόι μας να έχει την αυτενέργεια να μετρά τα βήματα, να συνομιλεί με τον γιατρό μας και το ψυγείο, να μετράει τις μπουκιές μας και να κανονίζει με το σουπερ μάρκετ το μενού.

Αλλά, ας μην του παραδώσουμε και το δικαίωμα μας να περπατήσουμε στο δρόμο* με τις λεμονιές που βγάζει στη θάλασσα, με τις μυρωδιές από τα κεφτεδάκια στη μύτη και το χέρι μας κλειδωμένο στο δικό της.

*Υπάρχει αυτός ο δρόμος, ακόμα…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα