ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΥΚΙΟΥ
Η φρίκη του Κολωνού ξύνει πληγές και φωτίζει με τον πιο δραματικό τρόπο, χρόνιες παθογένειες του συστήματος που αφορούν την προστασία ευάλωτων ομάδων όπως είναι τα εξαρτημένα άτομα και κυρίως τα παιδιά που φέρνουν στην ζωή ενώ βρίσκονται σε χρήση.Η παιδική εκπόρνευση ΔΕΝ θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν εξακολουθούσαν να λειτουργούν οι Δομές του ´80 και του ´90 και αν η τρόικα δεν είχε ξηλώσει το κοινωνικό δίχτυ προστασίας που είχε φτιαχτεί για τις ευάλωτες ομάδες των τοξικοεξαρτημένων ατόμων και των παιδιών που φέρνουν στην ζωή!
Τόσο απλά!
Δεν αποτελεί επιπόλαιη δημοσιογραφική διαπίστωση με αντιπολιτευτικό άρωμα αλλά προσωπικό – οικογενειακό βίωμα από τα τέλη της δεκαετίας του ´80. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας και έχουμε μάθει περισσότερα, έχουμε πάρει «ντοκτορά» σε ένα από τα πιο δύσκολα μαθήματα του πανεπιστημίου της ζωής. Εκεί στα τέλη του ‘80 όταν μας έπεσε ο ουρανός σφοντύλι μπορέσαμε και κρατηθήκαμε όρθιοι ως οικογένεια για είχαμε ισχυρά υποστυλώματα που μας παρείχε η πολιτεία!
Το «18 Άνω»
Ήταν η εποχή που μεσουρανούσε η Κατερίνα Μάτσα, μια εμβληματική προσωπικότητα , γλυκιά και συνάμα αυστηρή, με ιεραποστολική αφοσίωση στον επιστημονικό της ρόλο, μαχήτρια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με αστική παιδεία, που μετά κόπων και βασάνων δημιούργησε το «18 Άνω» με «στρατιωτική δομή» και «στεγνό» πρόγραμμα. Στα μέσα του ´80 η Κατερίνα έδωσε το «πρόσταγμα» και προκάλεσε την ανατροπή. Όπως λέει η ίδια «έψαχνε ανθρώπους και έβρισκε σκιές», αυτές τις «σκιές», που στην πλειοψηφία τους αποτελούν βαρύτατα ψυχιατρικά περιστατικά, προσπάθησε η Κατερίνα και η ομάδα της, αλλά και πολλοί άλλοι συνάδελφοι της μέσα από παραπλήσιες Δομές να προσεγγίσουν και να γιατρέψουν με επιστημονικές μεθόδους αναζητώντας στο πυρήνα της κάθε σκιάς την χαμένη ανθρώπινη υπόσταση.
Αποστολή δύσκολη, ως να κυνηγάς ανεμόμυλους με πάθος και σύμμαχο την ελπίδα…
Ο Ξενώνας «ΜΕΛΙΑ»
Παράλληλα το 1991 ιδρύθηκε η Εταιρία Ψυχοκοιωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου υπό τον καθηγητή Ιωάννη Τσιάντη. Ένας επιστημονικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με σκοπό να αναπτύξει δραστηριότητες που αφορούν την ψυχική υγεία παιδιών και εφήβων. Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύχθηκε ένα δίκτυο υπηρεσιών ψυχικής υγείας, το οποίο περιελάμβανε: τον Ξενώνα «ΜΕΛΙΑ» για παιδιά, ικανό να προσφέρει φιλοξενία και υποστήριξη σε 8 παιδιά ηλικίας 5 έως 12 ετών, των οποίων οι γονείς αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας και δεν είναι σε θέση να τα φροντίζουν.
Ο ξενώνας «ΜΕΛΙΑ», όπως και όλες οι άλλες παραπλήσιες δομές, ήταν από τα πρώτα θύματα της Τρόικας. Θυμάμαι εκεί στο 2011 – 2012 τον αγώνα του καθηγητή Τσιάντη και των συνεργατών του για να μην σταματήσει την λειτουργία του ο ξενώνας της Λαμπρινής ώστε να μην κοπεί το δίχτυ προστασίας στα παιδιά των ευάλωτων οικογενειών σαν και εκείνη του Κολωνού.
Εάν σήμερα υπήρχαν Δομές σαν το «ΜΕΛΙΑ», το 12χρονο κορίτσι και τα υπόλοιπα αδελφάκια του πιθανότατα να ήταν εκεί, προστατευμένα θα προετοιμάζονταν για ομαλή ένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο, απαλλαγμένα από την κληρονομιά της παραβατικότητας.
Πριν 30 χρόνια…
Εάν σήμερα λειτουργούσαν τα συνοικιακά συμβούλια και η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν άγρυπνοι φρουροί στον τόπο τους πιθανότητα να είχε αντιμετωπιστεί στην γένεση του το έγκλημα.Το λέω και το υπογράφω: Πριν τριάντα χρόνια μια εξαρτημένη έγκυος κοπέλα είχε αρκετά καλύτερη κοινωνική υποστήριξη από ότι έχει σήμερα! Τότε είχε πλήρη ιατροφαρμακευτική, νοσοκομειακή, κοινωνική φροντίδα. Εάν είχαν διαρραγεί οι σχέσεις της εγκύου με την οικογένεια – όπως συμβαίνει σε αρκετές περιπτώσεις- υπήρχε πάντα μια πόρτα ανοιχτή για την ίδια, το έμβρυο που κυοφορούσε και μετέπειτα για το βρέφος που έφερνε στην ζωή.Υπήρχαν βρεφονηπιακοί σταθμοί, ξενώνες για παιδιά και εφήβους που παρείχαν ασφάλεια και ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά και τις οικογένειες των εξαρτημένων ατόμων που είτε συμμετείχαν σε οργανωμένα προγράμματα απεξάρτησης, είτε συνέχιζαν να διανύουν μοναχικό παραβατικό βίο.
Η Μένη Μαλλιώρη ξεχειλίζει από οργή
Σ’ ένα πρόσφατο σχόλιο μου για το πως η τρόικα ψαλίδισε το δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τις ευάλωτες ομάδες όπως είναι οι εξαρτημένοι και οι οικογένειες τους, εκτός από την Κατερίνα Μάτσα αναφέρθηκα ονομαστικά και άλλες δυο γυναικείες μορφές, την Μαρίνα Λαλιώτη και την Μένη Μαλλιώρη που άφησαν το στίγμα τους στην μάχη της απεξάρτησης. Η Μαρίνα με περισσή σεμνότητα σχολίασε: «Μεγάλη Τιμή να με τοποθετείς δίπλα στο έμβλημα, την Κατερίνα Μάτσα»!
Συνομίλησα και με Μένη Μαλλιώρη, Ομότιμη Καθηγήτρια Ψυχιατρικής ΕΚΠΑ που έχει διατελέσει Ευρωβουλευτής (1999-2004) και πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ για δύο θητείες. Την διετία 1997-1999 κατά την πρώτη της θητεία στον ΟΚΑΝΑ κατάφερε να λειτουργήσουν 50 Κέντρα Πρόληψης σε ολόκληρη την Επικράτεια και δύο πιλοτικά Προγράμματα Θεραπείας με Υποκατάστατα για εξαρτημένους χρήστες. Ενώ στην 2η θητεία της στον ΟΚΑΝΑ το απογείωσε! Κατά την περίοδο 2010-2013, έδωσε προτεραιότητα στην δημιουργία, 56 Προγραμμάτων Υποκατάστασης σε Νοσοκομεία της χώρας, Προγραμμάτων Θεραπείας για φυλακισμένους χρήστες, Χώρου Εποπτευόμενης Χρήσης, Προγραμμάτων μείωσης βλάβης με διανομή υγειονομικού υλικού σε χρήστες στους δρόμους.
Ωστόσο, μετά από έναν πρωτοποριακό αγώνα 25 ετών με απτά αποτέλεσμα, η Μένη Μαλλιώρη ξεχειλίζει από οργή γιατί όπως λέει η ρώσικη παροιμία: «Μια σταγόνα πετρελαίου αρκεί για να καταστρέψει το βάζο με το μέλι».
Ίσως θυμάστε, ίσως όχι…
• Τον Δεκέμβριο του 2013 υπήρξε διαφωνία της Μένης Μαλλιώρη με την τότε υφυπουργό Υγείας Ζέτα Μακρή σχετικά με την διαδικασία προμήθειας φαρμάκου, για θεραπεία εξαρτημένων ατόμων, από συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρεία.
• Τον Γενάρη του 2014 κατατέθηκε μηνυτήρια Αναφορά της Ζέτα Μακρή για «κακοδιαχείριση» στον ΟΚΑΝΑ όπου η Μένη Μαλλιώρη ήταν Πρόεδρος του Δ.Σ. Όποιος διαβάζει τα δημοσιεύματα της εποχής αντιλαμβάνεται ότι η διαφωνία των δυο Κυριών εστιάζεται ως προς την διαδικασία προμήθειας του φαρμάκου. Η Μαλλιώρη επέμενε να κάνει διαγωνισμό, ενώ η Μακρή πρότεινε παράταση ισχύουσας σύμβασης με την συγκεκριμένη φαρμακευτική εταιρία.
• Η Μένη Μαλλιώρη στην συνέχεια κατέθεσε δυο αγωγές σε βάρος της Ζέτας Μακρή για την πολύμηνη συκοφαντική δυσφήμηση εις βάρος της μέσω όλων σχεδόν των ΜΜΕ.
• Τον Σεπτέμβριο του 2014 ασκείται Ποινική Δίωξη εναντίον της Μαλλιώρη από τον Εισαγγελέα λόγω της μηνυτήριας αναφοράς της Ζέτας Μακρή.
• Το 2015 εκδίδεται αμετάκλητη Απόφαση για τις αγωγές της Μένης Μαλλιώρη και η Ζ. Μακρή όφειλε να της καταβάλει χρηματικό ποσό για ηθική βλάβη!
• Το 2022 βγαίνει απαλλακτικό Βούλευμα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών και μόλις προχτές (21-10-22) Βεβαίωση τελεσιδικίας.
Αλλά η Μένη Μαλλιώρη αν και δικαιωμένη με την βούλα της Δικαιοσύνης παραμένει οργισμένη γιατί όπως μου έλεγε: «Από τον Δεκέμβριο του 2013, και για περισσότερο από ένα έτος, υποκινήθηκαν από την Ζέτα Μακρή πάνω από 100 συκοφαντικά δημοσιεύματα στον έντυπο τύπο, πάνω από 30 τηλεοπτικές αναφορές στο όνομά μου και στο έργο μου με συκοφαντικό περιεχόμενο, πάνω από 10 αναφορές σε συνεδριάσεις του ελληνικού κοινοβουλίου για «δήθεν» κακοδιαχείριση στον ΟΚΑΝΑ στην διάρκεια της Προεδρίας μου το διάστημα 2010-13 (έχω αντίγραφα από όλες τις παραπάνω ενέργειες).
Το 2015 κέρδισα την αγωγή μου εναντίον της Ζέτας Μακρή με τελεσίδικη απόφαση ότι με συκοφάντησε με δόλο. Επιδικάστηκε ποσό για την ηθική μου βλάβη το οποίο η Ζέτα Μακρή μέχρι σήμερα (Οκτώβριος 2022), δηλαδή ύστερα από 7 χρόνια, δεν έχει εξοφλήσει (συνολικό ποσό 14.000 ευρώ). Στις 21 Οκτωβρίου του 2022, δηλαδή 9 ολόκληρα χρόνια μετά τον πανελλαδικό διασυρμό μου από όλα τα ΜΜΕ, εκδόθηκε απαλλακτικό βούλευμα που κατέστη αμετάκλητο.
Από την άδικη αυτή περιπέτεια, για την οποία ουδέποτε μου δόθηκε η ευκαιρία να δηλώσω δημοσίως τα πραγματικά της αίτια εφόσον μου είχε ασκηθεί ποινική δίωξη, έχω υποστεί, Ηθική, Επιστημονική, Κοινωνική, Επαγγελματική, Σωματική, Ψυχική και Οικονομική μη αναστρέψιμη βλάβη.
Είναι σίγουρο ότι κανείς δεν μπορεί να μου δώσει πίσω αυτά τα έννεα μου χρόνια. Ήταν χρόνια ομηρίας, αφωνίας, τρομοκρατίας, αυτο-λογοκρισίας, αυτο-περιορισμού, με σημαντικά ψυχοσωματικά προβλήματα που επέδρασαν αρνητικά στην συνολική ποιότητα της ζωής μου. Ζητώ την ηθική μου αποκατάσταση ή δυνατόν με παρόμοιο τρόπο δημοσιοποίησης με εκείνο της κατασυκοφάντησής μου…».
Ακούω την Μένη Μαλλιώρη και δεν μπορώ να αντικρούσω ούτε μια φράση της, ούτε μια λέξη που ξεστομίζει.
Ζυγισμένες όλες, μια προς μια. Να της πω ότι υπερβάλει, ότι έχει άδικο και ότι τα ΜΜΕ κάναμε σωστά την δουλειά μας στο όνομα της Δημοκρατίας και τώρα δεν μπορούμε να επανέλθουμε γιατί δεν «πουλάνε» και δεν φέρνουν «διαφήμιση»! Όχι δεν μπορώ να της πω «ηρέμησε τώρα, ότι έγινε – έγινε», ή «περασμένα – ξεχασμένα». Περασμένα «ναι», ξεχασμένα «όχι»…
Η φρίκη του Κολωνού, εκτινάσσει το καπάκι της κοινωνικής χύτρας, οι «σκιές» της Κατερίνας, οι κατεδαφισμένες από την τρόικα Δομές για τους εξαρτημένους και τα παιδιά τους, η οριστική αθώωση και το παράπονο της Μένης Μαλλιώρη, επανέρχονται στο προσκήνιο και καταδεικνύουν την ανάγκη η κοινωνία και τα ΜΜΕ να βλέπουν την μεγάλη εικόνα και όχι από την κλειδαρότρυπα…
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
