Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Ο Αιμίλιος Χειλάκης και η Αθηνά Μαξίμου, συνοδοιπόροι και ζευγάρι και στ ζωή, συναντιούνται για μια ακόμη φορά θεατρικά διατηρώντας ξεκάθαρα μια σύμπραξη που είναι συνώνυμη της επιτυχίας. Αυτή τη φορά θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την Αθηνά Μαξίμου στο ρόλο της «Μήδειας». Η ταλαντούχα Αθηνά Μαξίμου, είναι σίγουρα μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της σύγχρονης γενιάς και το όνομά της έχει συνδεθεί όχι τόσο με την ποσότητα αλλά με την ποιότητα που έχουν οι συνεργασίες της και οι ρόλοι που αναλαμβάνει. Το εμβληματικό έργο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας παρουσιάζεται σε καινούργια μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και πρωτότυπη ζωντανή μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού. Σίγουρα μόνο και μόνο βλέποντας το αποτέλεσμα της πολύ εντυπωσιακής και προσεγμένης φωτογράφισης, μας δίνουν μια μικρή γεύση για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε επί σκηνής και σίγουρα η πραγματικότητα, θα ξεπεράσει κατά πολύ την φαντασία. Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της όχι απλώς για να εκδικηθεί τον Ιάσονα, αλλά κυρίως για να τα σώσει από τα χέρια των εχθρών της, για να μην επιτρέψει στην εξουσία να τα δολοφονήσει. Γι΄ αυτό ο Ευριπίδης – παρά την αποτρόπαια πράξη της – στο τέλος, αντί να την τιμωρήσει, την αποθεώνει».
Θα ήθελα να μας βάλετε στο κλίμα αυτής της αρχαίας τραγωδίας και να μου πείτε λίγα λόγια για αυτή την παράσταση που έχετε ετοιμάσει με τόση αγάπη και δουλειά. Μια ιστορία που λίγο ή πολύ όλοι γνωρίζουμε…
Γνωρίζουμε όλοι, την ιστορία της συγκεκριμένης παράστασης. Εμείς αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε, όλοι οι συντελεστές: ο Μανώλης Δούνιας και ο Αιμίλιος Χειλάκης που σκηνοθετούν το έργο, ο Δημήτρης Καμαρωτός που υπογράφει την μουσική της παράστασης και παίζει μάλιστα live επί σκηνής, η Πατρίσια Απέργη ως δραματουργός, η οποία δούλεψε και τα χορικά και τους ρόλους μας … είναι να κάνουμε μια παράσταση η οποία να αφορά, να μιλά και να απευθύνεται στον άνθρωπο του 2022 και όχι να πάμε με μια από μνήμης σκέψη με το τι είναι η «Μήδεια». Για εμάς είναι σημαντικό το τι σημαίνει παίζω σε μια αρχαία τραγωδία, τι σημαίνει εκφέρω το λόγο μιας αρχαίας τραγωδίας. Αυτό ήταν το βασικό μέλημά μας… να μιλήσουμε στον πολίτη –θεατή του 2022.
Έχετε τον ρόλο της Μήδειας. Πως έχετε αγγίξει αυτή την ιδιόμορφη και ευαίσθητη προσωπικότητα;
Δεν έχω την τύχη ή την ατυχία να έχω άλλο ρόλο εκτός από τη «Μήδεια» στη συγκεκριμένη παράσταση, έχω μόνο έναν ρόλο. Στόχος μου και μέλημα μου και κατά τη διάρκεια των προβών ήταν να αρθρώσω το δικό μου λόγο, ως γυναίκα, ως Αθηνά, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τα δυο τελευταία χρόνια, με όλα τα άσχημα περιστατικά τα οποία καταγράφονται καθημερινά, με τις γυναικοκτονίες. Ίσως τελικά δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολλά πράγματα από τότε σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία και ο κόσμος, το ανδρικό σύστημα, αντιμετωπίζει τη γυναίκα. Θέλω μέσα από την παράσταση και αυτό το ρόλο να μιλήσω κι εγώ από την πλευρά μου και να απλώσω το χέρι μου σε κάθε γυναίκα θεατή ξεχωριστά!
Φαντάζομαι ότι είναι καταξίωση για ένα ηθοποιό να αναλαμβάνει έναν τέτοιο ρόλο και από τι καταλαβαίνω είστε και πολύ υπερήφανη …
Όχι απλά είμαι υπερήφανη, είμαι πολύ τυχερή, αν και στην επαγγελματική μου πορεία όλα αυτά τα χρόνια το μέλημα μου δεν ήταν οι σπουδαίοι ρόλοι αλλά οι σπουδαίες συνεργασίες. Πάντα συνυπολογίζω το ποιοι μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία και στις πρόβες, για εμένα δεν έχει τόσο σημασία ο ρόλος αλλά οι συντελεστές με τους οποίους θα κάνουμε μαζί αυτό το βήμα για να κάνουμε τη Μήδεια. Πόσο τυχερή μπορεί να αισθάνομαι όταν έχω σύμπραξη άλλων δυο τόσων «μεγάλων» κυριών, όπως είναι η Μυρτώ Αλικάκη και η Γιώτα Νέγκα οι οποίες είναι οι κορυφαίες του Χορού; Που η καθεμιά, έχει δείξει την πορεία της, έχουμε διανύσει χιλιόμετρα στο χώρο, η καθεμιά σε αυτό που κάνει. Αν αναλογιστείτε όλα αυτά, τότε μπορείτε να καταλάβετε πόσο τυχερή νιώθω να συμπράττω με αυτές τα υπέροχες κυρίες, με αυτή την πορεία και μαζί να μιλάμε και να συμπράττουμε επί σκηνής.
Η «Μήδεια», όπως και κάθε έργο σίγουρα μας διδάσκει κάτι. Εσάς ποιος είναι ο στόχος σας; Πως θα θέλατε να φεύγει ο θεατής;
Αρχικά πρέπει να μιλήσουμε στη γυναίκα του 2022. Δεύτερος μου στόχος είναι να φανεί μέσα από την παράσταση μια πορεία, μιας γυναίκας η οποία προσπαθεί να υπάρξει απέναντι σε όλες τις ανδρικές εξουσίες. Το πρόσωπο της Μήδειας έρχεται αντιμέτωπο με την πατρική εξουσία, την αδελφική εξουσία, τα συζυγική εξουσία, την εξουσία του βασιλιά. Τι παθαίνει όμως τελικά μια γυναίκα «ξένος», βάρβαρη, μάγισσα, όπως την ονομάζουν και πόσο τελικά το τέρας δε γεννιέται αλλά γίνεται από την κοινωνική συνθήκη, από το πώς δηλαδή η κοινωνία, η εξουσία, αντιμετωπίζει ένα άτομο και πως τελικά το ωθεί σε μια ακραία πράξη. Οι άνθρωποι δεν είναι από μόνοι τους κακοί. Η κοινωνία και οι συνθήκες μεταμορφώνουν τους ανθρώπους σε «τέρατα» και αυτό οφείλουμε σαν κοινωνία να το δούμε ,να το φροντίσουμε και να μη τον επιτρέπουμε.
