Έχεις υπόψη σου τι είναι η μπάσογραμμή;
Στα αγγλικά είναι η baseline.
Χοντρικά (και ας με συγχωρήσουν οι φίλοι μουσικοί),είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται ένα μουσικό κομμάτι ή ένα τραγούδι.
Πάνω εκεί πατάνε όλα.
Η μελωδία, τα κεντήματα των οργάνων στα σολαρίσματά τους και βέβαια οι φωνές.
Αυτή ορίζει, καθορίζει και χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα. Άμα το κομμάτι «πατάει» καλά, ξεκινάει με γκολ από τα αποδυτήρια!
Άμα είναι στον αέρα, θέλει τρελή μαστοριά και τύχη μπας και το σώσεις.
Περί μουσικής, λοιπόν, σήμερα;
Μπα!
Ούτε air guitar δεν υποκρίνομαι!
Σήμερα θα σου πω για την σημασία της γερής βάσης.
Της πρώτης απόφασης και βασικής προϋπόθεσης
Θα σου πω γι αυτά μέσω παραδειγμάτων, γιατί έτσι θα έχω και την χαρά να εξωτερικεύσω και δυο σημαντικές καλές πρακτικές ή προσπάθειες στην πόλη μας.
Στο Γραφείο διαβατηρίων Αχαΐας
Δεν είναι πολύς καιρός που προγραμματίζοντας ένα ταξίδι στην Αγγλία ανακάλυψα ότι το διαβατήριο μου, με ισχύ μέχρι το 2025, είναι άφαντο, θαμμένο κάτω από τα κύματα θλίψης και αναταραχής της τελευταίας διετίας.
Απλή υπόθεση, σκέφτηκα, μετά από 6-7 διαβατήρια που έχω βγάλει από το 1980 και μετά.
Έλα όμως που η ισχύς και το υψηλό στάτους του ελληνικού διαβατηρίου έχουν κάνει τα πράγματα παρά πολύ αυστηρά!
Με αυστηρές προϋποθέσεις και προθεσμίες για την αντικατάστασή του κλπ
Χωρίς να μπω σε αχρείαστες λεπτομέρειες, έχω να σου πω ότι όλοι οι άνθρωποι στο γραφείο διαβατηρίων Αχαΐας στην Γούναρη, με πρώτο τον προϊστάμενο της, έκαναν τα πάντα για να με εξυπηρετήσουν. Να με βοηθήσουν να μειώσουμε το χρόνο, να με βοηθήσουν στις διαδικασίες, να μου προτείνουν δυνατότητες και εναλλακτικές.
Γενικά, να κάνουν τα πάντα, εντός του νόμου, ώστε να με βοηθήσουν για την αντιμετώπιση της αναποδιάς μου.
Μα, θα πεις, δουλειά τους είναι!
Ναι, το θέμα είναι πως υλοποιούν αυτό που στα χαρτιά περιγράφεται ως δουλειά τους.
Όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με καταστάσεις που υπάρχει απόλυτη αδιαφορία. Σου πετάνε ένα χαρτάκι και σου λένε: αυτά είναι, επόμενος!
Δεν ασχολούνται 2-3 ώρες συνολικά μαζί σου, ούτε σου δίνουν προσωπικά τηλέφωνα, ούτε βλέπεις το ενδιαφέρον και την αγωνία στα μάτια τους.
Δεν θα αλλάξει κάτι στο 15νθημερο τους αυτή η καλή διάθεση και αληθινή προσπάθεια.
Αλλάζει όμως τα πάντα στην δική μου καθημερινότητα, στην δική μου στάση απέναντι στα πράγματα.
Το πνεύμα και η διάθεση που συνάντησα στο Γραφείο διαβατηρίων της Πάτρας με κάνει να θέλω να γίνω και εγώ καλύτερος.
Αν ο νεαρός προϊστάμενος μπορεί να κάνει την έξτρα προσπάθεια και, μαζί με τους συναδέλφους του, να δημιουργούν μια πρότυπη μονάδα, τι δικαίωμα έχω εγώ να παραμένω μίζερος και αδιάφορος;
Μια ομάδα που λειτουργεί πάνω σε μια εξαιρετική «μπασογραμμή» και που δίνει τον θετικό της τόνο σε όλους. Και σε αυτούς που ακούν και συνεχίζουν, αλλά και στους άλλους, που δυσκολεύονται.
Μια Γαρδένια ανθίζει στα Προσφυγικά!
Ανάλογο, παράδειγμα έχω να σου μεταφέρω και από τα Προσφυγικά.
Μπορεί το Βυζάντιο και ο Ζωγραφίδης.να γνωρίζουν μέρες δόξας και πάλι, αλλά σήμερα έχω να σου πω για την Γαρδένια.
Μια εξαιρετική προσπάθεια που ξεκίνησε από τη «μαμά» Αντιόπη και τις κόρες της στη Δορυλαίου, πίσω από το γήπεδο των Προσφυγικών.
Μια προσπάθεια που στη βάση της έχει χαραγμένη τη φράση τίμιο φαγητό.
Αλλά και την αίσθηση της πραγματικής φροντίδας.
Όταν μπαίνεις μέσα στην απλή αλλά πάρα πολύ προσεγμένη αισθητικά κουζίνα τους, ή παίρνεις τηλέφωνο, δεν ακούς: Σήμερα έχουμε αυτό, εκείνο, ή το άλλο.
Αλλά: Σήμερα σας φτιάξαμε αυτό, εκείνο, ή το άλλο.
Και ότι: την Κυριακή μαζέψαμε τάδε χόρτα που τα κάνουμε με το τάδε κρέας σήμερα.
Ή βγήκαν τα νέα τάδε που τα φτιάξαμε γλυκό του κουταλιού.
Δεν υπάρχει λάθος επιλογή εκεί. Γιατί υπάρχει η βασική προϋπόθεση που λέγαμε πριν.
Φροντίδα και αγάπη γι αυτό που κάνουν.
Καταλαβαίνεις από το χαμόγελο και την περηφάνια με την οποία σου παρουσιάζουν το φαγητό, ότι στο ταψάκι, εκτός από το παστίτσιο, τις αγκινάρες, το κοκκινιστό, θα μπουν και γνώσεις, τρυφερότητα, νοιάξιμο.
Και ενώ, το ντελίβερι τους δουλεύει μια χαρά, προτιμώ πάντα να πηγαίνω από εκεί.
Για τις μυρωδιές, τις ιδέες, τις κουβέντες με ανθρώπους που θυμούνται τι είχες πάρει και σε ρωτούν πως σου φάνηκε!
Για να χαζεύω τις μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού, τα προκλητικά ταψάκια με τις πίτες που ψήνονται με την εντολή σου…
Δεν ξέρω πως να στο πω.
Νιώθεις ότι με το τάλιρο που αφήνεις στη Γαρδένια, τρέφεις πολύ περισσότερα από το στομάχι σου.
Αυτά είναι τα παραδείγματα που είχα να σου φέρω για να σου μιλήσω για την σημασία της ενιαίας, γερής και ποιοτικής βάσης.
Που, εξ ορισμού στηρίζει, υποστηρίζει και χαρακτηρίζει όλες τις άνωθεν προσπάθειες.
Μια φιλοσοφία ποιότητας και ουσίας, κυματοθραύστης απέναντι στην μιζέρια, την αδιαφορία και την αρπαχτή.
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι αυτές οι νησίδες φροντίδας πρέπει να αποτελούν παράδειγμα, δρόμο και προορισμό μας.
Ή έστω, πυξίδα του βίου.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
