Του Δημήτρη Τουλιάτου
«Και, πως είναι βρε παιδί μου;
Είναι τόσο εντυπωσιακό, όσο αυτό που βλέπουμε στα βιντεάκια;
Ήταν τόσο δυνατό, όσο φανταζόσουν;»
Ερωτήσεις προς φίλο «μύστη», ο οποίος πριν λίγο δοκίμασε για πρώτη φορά το Apple Vision Pro.
Εύλογα ρώτησα να μάθω πως ήταν αυτή η εμπειρία του, για την οποία έχουμε διαβάσει αμέτρητα άρθρα και δει άπειρα βίντεο.
Οι πρώτες του απαντήσεις, ήταν κάπως ακατανόητες!
Λέξεις με πάρα πολλά φωνήεντα, μάτια γουρλωμένα, παλμοί στο φουλ!
Ήθελε να μου περιγράψει 300 πράγματα μονομιάς.
Τελικά μου το περιόρισε στο εξής:
Είναι σαν την πρώτη φορά σεξ!
Δεν την ξεχνάς ποτέ και γίνεται ορόσημο!
Υπάρχει ζωή πριν και μετά από αυτό!
Αλλάζει απολύτως ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.
Παρακάμπτω εδώ το γελοίο της εμφάνισης ενός ανθρώπου που περπατάει και χειρονομεί στον αέρα.
Σήμερα, που είναι φρέσκο, το βλέπεις έτσι.
Σαν κάθε νεωτερισμό
Σύντομα, θα είναι κάτι «νορμάλ».
Πάμε να δούμε λίγο περισσότερα από όσα κατάλαβα.
Αρχικά, η τεχνολογία είναι συγκλονιστική.
Έχουμε όλοι δει κατά καιρούς IMAX σινεμά, και 3D ταινίες με ειδικά γυαλιά, και πλανητάρια με ειδικές μηχανές προβολής, και όλα επιδιώκουν να “ξεγελάσουν” τις αισθήσεις μας για να ξεχάσουμε πως αυτό που βλέπουμε είναι φανταστικό και όχι πραγματικό.
Τίποτα από αυτά δεν συγκρίνεται ούτε κατ’ ελάχιστο με το Apple Vision Pro και το “immersive experience” που προσφέρει.
Μέσα από τα γυαλιά βλέπεις κανονικά όσα υπάρχουν γύρω σου, αλλά μπορείς και να δημιουργήσεις οθόνες στις οποίες μπορείς να «τοποθετήσεις» στο περιβάλλον σου για να γράφεις και να διαβάζεις κείμενα, και να βλέπεις πχ το web, τα social, δεκάδες feeds.
Καλό αυτό θα μου πεις, αλλά αποτελεί ικανοποιητικό λόγο προκειμένου να πληρώσεις σχεδόν 5.000 ευρώ για μια τέτοια συσκευή;
Φαντάσου όμως να μπορείς ξαφνικά να μεταφερθείς στη μέση μιας ζούγκλας, στην κορυφή ενός βουνού με ένα ορειβάτη, ή κάτω από τη θάλασσα μαζί με καρχαρίες.
Και να μην το «βλέπεις», αλλά να το ζεις!
Δηλαδή το μυαλό σου να είναι εντελώς πεισμένο πως βρίσκεσαι εκεί, είναι πραγματικά απερίγραπτο.
Και πραγματικά, μπορείς να σέρνεσαι μέσα σε ένα ανεξερεύνητο σπήλαιο, ή στην καρδιά ενός ηφαιστείου, την ώρα που εκτοξεύει την λάβα του.
Και αν δεν σου αρέσουν τα μεγάλα, μπορείς να βρεθείς μέσα σε μια κρυφή γωνία της καρδιάς ενός αγέννητου παιδιού και να της δώσεις πνοή,
Ο φίλος μου ανέφερε ότι η Apple στην διάρκεια της επίδειξης σε βάζει πάνω στα δοκάρια ενός ποδοσφαιρικού τέρματος για να δεις την Inter Miami του Messi να κάνει επίθεση.
Ο τερματοφύλακας είναι από κάτω σου. Ακούς τα χτυπήματα που κάνουν τα παπούτσια πάνω στη μπάλα. Ο επιθετικός αποφεύγει τον αμυντικό και σουτάρει. Η μπάλα περνάει πλάι σου. Είσαι μέσα στο γήπεδο, στην καλύτερη θέση.
Καλά, όλα αυτά σκέφτηκα, αλλά το τίμημα, που κατοικεί;
Και ασφαλώς δεν μιλάω για τα λεφτά.
Μια πρώτη σκέψη που κάνω, είναι ότι η απόκτηση αληθινών εμπειριών, ηδονών και αισθήσεων, θα γίνει πλέον αποκλειστικό προνόμιο των λίγων εξαιρετικά πλούσιων, που θα έχουν την δυνατότητα και την πρόσβαση στην αυθεντική εμπειρία του: στις πραγματικές εκδρομές σε ένα πάρκο της Αφρικής, σε ένα νησί με μαγικές παραλίες, σε μια ακριβή θέση σε ένα αθλητικό γεγονός.
Όλοι εμείς οι υπόλοιπου θα παίρνουμε «δόσεις» εμπειρίας, εκ μεταφοράς, στοιβαγμένοι σε μικρούς ανήλιαγους χώρους, με αυτή τη καταπληκτική τεχνολογικά συσκευή, δανεική, στο κεφάλι μας.
Σαν τους παλιούς τεκέδες, αλλά χωρίς τουλουμπάκια!
Ίσως αργότερα να μην χρειάζεται καν η συσκευή, αφού ένα απλό εμφύτευμα θα μπορεί να παράγει ακόμα ισχυρότερα αποτελέσματα. Και αν σήμερα είναι στα φουλ η όραση και η ακοή, σύντομα θα γίνουν προσιτές εμπειρίες και στις άλλες αισθήσεις.
Όχι πολύ μακριά.
Τα πράγματα και οι γνώσεις υπάρχουν ήδη. Να «μονταριστούν» μένει…
Και αν βάλεις στο παιχνίδι και την Τεχνητή νοημοσύνη, the plot thickens!
Ο συνδυασμός όλων αυτών των πραγμάτων, μας οδηγεί στο εξής συμπέρασμα:
Έρχεται η ώρα που η φράση «Αυτός ζει στον κόσμο του», δεν θα περιέχει κανένα ίχνος υπερβολής.
Σύντομα θα μπορώ να περπατάω και να ζω στην Αθήνα του μεσοπολέμου, στην Γαλάζια Λίμνη, μια σπηλιά στον Άρη, ή Ακρόπολης και Προπυλαίων, γωνία!
Θα μπορώ να είμαι δίμετρος Βίκινγκ, ή πολύχρωμη διασταύρωση μελισσούλας με αποφλοιωτή πατάτας!
Και να μην αρχίσουμε κουβέντα για τα φύλα…
Ναι, αλλά αν σου δίνεται αυτή η δυνατότητα, ή ακόμα χειρότερα, αν έχεις μόνο αυτή την επιλογή, ποιος ο λόγος να βγαίνεις από το ανήλιαγο δωμάτιό σου, ακόμα περισσότερα, ποιος ο λόγος να διεκδικήσεις κάτι περισσότερο από ένα ανήλιαγο δωμάτιο, όταν θα αρκεί η ψευδαίσθηση από έναν ανύπαρκτο «ζεστό» ήλιο και πλήθος ηδονών, μέσα από κάποιο interface με τον εγκέφαλό σου;
Θυμάσαι το κινέζικο καταγώγιο των ονειρο-εξαρτημένων στο Inception;
Ξαφνικά δείχνει πολύ πραγματικό…
Αλλά, και πάλι…
Τι είναι πραγματικό και τι όχι πλέον;
Αυτή η νέα «πραγματικότητα» σε τι θα διαφέρει από τη «ζωή» μας;
Νομίζω ότι η νέα πραγματικότητα, δεν χωράει στα παπούτσια, τους όρους, τις προσλαμβάνουσες και τις ταξινομήσεις μας.
Η νέα πραγματικότητα, είναι η μετά – σεξ εποχή.
Όπου αχόρταγοι και ανικανοποίητοι, θέλουμε συνεχώς κι άλλο!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
