Του Κώστα Σπαρτινού
Παραμονή των Φώτων (5/1/2023) διαβάζω στη διαδικτυακή σελίδα της «Καθημερινής», άρθρο της Σοφίας Χρήστου με τίτλο «Γαύδος: Επέλεξαν τη ζωή στο νησί με “τίμημα” το σχολείο».
Αντιγράφω από το άρθρο: «Έμειναν στην ίδια τάξη από απουσίες τα δύο παιδιά της οικογένειας Λουγιάκη, η οποία αποφάσισε να παραμείνει στο νησί.
Η οικογένεια Λουγιάκη βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα πριν περίπου ένα χρόνο, καθώς τα δύο από τα τρία παιδιά της οικογένειας, η Κέλλυ και ο Νίκος, τον Ιούνιο του 2022 θα τελείωναν το Δημοτικό και θα έπρεπε να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στο Γυμνάσιο. Ωστόσο η Γαύδος, στην οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά, δεν έχει Γυμνάσιο. Έτσι στην οικογένεια δόθηκε μία και μόνο επιλογή. Να μετακομίσει στην Κρήτη, σε όποιο νομό ήθελε, προκειμένου τα παιδιά να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο.
Η επιλογή όμως δεν ήταν εύκολη όχι μόνο από συναισθηματικής άποψης, αλλά και πρακτικής. Ο πατέρας της οικογένειας εργάζεται ως αγρότης στο νησί κι έτσι θα ήταν αδύνατος ο βιοπορισμός της οικογένειας σε περίπτωση που μετακόμιζαν. Η τελική τους απόφαση ήταν να παραμείνουν στο νησί και να στηρίξουν τον τόπο τους. Δυστυχώς όμως με ένα τίμημα. Η Κέλλυ και ο Νίκος έχουν μείνει στην ίδια τάξη από απουσίες».
Η μητέρα των παιδιών εξηγεί στην δημοσιογράφο «πως τα παιδιά της κάνουν κανονικά μάθημα κάθε ημέρα με δασκάλους που εθελοντικά προσφέρθηκαν να τους διδάξουν την ύλη της Α’ Γυμνασίου, ωστόσο δεν φαίνονται πουθενά στο σύστημα του υπουργείου Παιδείας, καθώς ουσιαστικά είναι σαν να μην πηγαίνουν σχολείο (…) Έχουμε προτείνει διάφορες λύσεις, όπως τα παιδιά να παρακολουθούν διαδικτυακά τα μαθήματα του Γυμνασίου της Παλαιοχώρας στην Κρήτη ή να κάνουν μαθήματα κατ΄οίκον και να δίνουν στο τέλος εξετάσεις εφόλης της ύλης, ωστόσο κανένα από αυτά δεν έχει γίνει δεκτό».
Και το άρθρο συνεχίζει: «Στην ερώτηση αν έχει πάρει απάντηση από τους αρμόδιους σχετικά με το γιατί δεν έχει βρεθεί μία λύση, η ίδια μας είπε πως η απάντηση του υπουργείου Παιδείας ήταν πως ο Δήμος δεν προχώρησε στις σωστές ενέργειες προκειμένου να λειτουργήσει το γυμνασιακό τμήμα, όπως συνέβαινε παλαιότερα στο νησί, ωστόσο η δήμαρχος τονίζει ότι το θέμα ανήκει εξ΄ ολοκλήρου στις αρμοδιότητες του υπουργείου».
Ψάξαμε λίγο στο διαδίκτυο και διαπιστώσαμε στην ιστοσελίδα του Δήμου Γαύδου ότι ο Δήμος είχε στείλει ένα χρόνο πριν (12/1/2022) επιστολή για το θέμα του Γυμνασίου στην Υπουργό Παιδείας και έχει λάβει σχετική απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου από 26/1/2022.
Υπουργείο Παιδείας: Δεν γίνονται διακρίσεις (!!!)
Η δημοσιογράφος μας πληροφορεί ότι ο Γενικός Γραμματέας του υπ. Παιδείας κ. Κόπτσης επισήμανε από την πλευρά του πως το υπουργείο έδωσε την δυνατότητα στην οικογένεια να πάει σε οποιοδήποτε σχολείο της Κρήτης επιθυμούσε. Και η απάντησή του απογειώθηκε με την εξής αμίμητη, γραφειοκρατική και βαθύτατα υποκριτική κατακλείδα: «Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια άλλη λύση που να είναι εφικτή, καθώς ο νόμος επιτρέπει την τηλεκπαίδευση μόνο σε ειδικές συνθήκες, όπως η πανδημία, ανέφερε ο κ. Κόπτσης, προσθέτοντας πως το υπουργείο Παιδείας έκανε ό,τι μπορούσε με βάση το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, αλλά εκτός αυτού δεν γίνεται να υπάρχουν διακρίσεις στον τρόπο λειτουργίας των σχολείων στα ακριτικά νησιά».
Ψάχνοντας λίγο περισσότερο στο διαδίκτυο διαπιστώσαμε επιπλέον ότι πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, υπήρξε καταιγισμός αρθρογραφίας που αναδείκνυε το θέμα. Ενδεικτικά διάβασα στο διαδίκτυο σχετικά άρθρα στο «Έθνος» 10/9/2022, στο «Βήμα» 1/9/2022, στο «Πρώτο Θέμα» 15/8/2022, στο «ΑΝΤ1news» 17/9/2022, στο «Athens Voice» 12/9/2022, στο «CNN Greece» 17/8/2022. Κανείς κυβερνητικός παράγων δεν άκουσε, δεν πληροφορήθηκε, δεν ενδιαφέρθηκε. Είναι προφανές ότι η ίδρυση Γυμνασίου στη Γαύδο απορρίπτεται με βάση ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Ξέρετε, αυτά που κατέχουν απταίστως οι Πάτσηδες, οι Χειμάρες και τα άλλα άριστα παιδιά. Αυτά που δεν θα καταλάβουν ποτέ τα παιδιά και οι κάτοικοι της Γαύδου και των άλλων ακριτικών νησιών.
Όμως το θαύμα έγινε ανήμερα των Φώτων! Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη Γαύδο απ’ όπου και έστειλε, διαβάσαμε, μήνυμα εθνικής υπερηφάνειας στην Τουρκία. Και επιπλέον φέρεται να δεσμεύτηκε ότι θα δώσει λύση στο θέμα των δύο παιδιών, κατά βάση με χρήση της τηλεκπαίδευσης, επιτρέποντας έτσι τις … διακρίσεις. Δηλαδή με ένα χρόνο καθυστέρηση, χωρίς βέβαια να λυθεί το θέμα του Γυμνασίου και – όπως είπε η μητέρα των παιδιών – με τρόπο που η ίδια είχε προτείνει εδώ και πολύ καιρό. Έπρεπε όμως η λύση να περιμένει την προεκλογική εκστρατεία του κυβερνώντος κόμματος και να ενισχύει το προφίλ του πρωθυπουργού, το τόσο ταλαιπωρημένο το τελευταίο διάστημα. Ολόκληρο επιτελικό κράτος συμπυκνώθηκε (ή μήπως εξαερώθηκε;) στην παρέμβαση του κ. Μητσοτάκη.
Μπορεί κανείς ψύχραιμος και απροκατάληπτος πολίτης να ισχυριστεί ότι η καθυστερημένη και εκλογοθηρική αυτή κίνηση του κ. Μητσοτάκη αποδεικνύει το πραγματικό ενδιαφέρον, το δικό του και της κυβέρνησης, για τη νεολαία, την εκπαίδευση, την προοπτική της ακριτικής Ελλάδας;
Και τί να πει κανείς αν αναλογιστεί και το τραγικό γεγονός του εξάχρονου παιδιού από τα Γρεβενά που μεταφέρθηκε σε ΜΕΘ της Πάτρας γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη στη Θεσσαλονίκη, με ένα αυτοκίνητο του ΕΚΑΒ που χάλασε στο δρόμο και περίμεναν να έρθει άλλο για να συνεχιστεί η μεταφορά; Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το παιδάκι θα επιζούσε χωρίς την επιβάρυνση αυτής της διαδικασίας, ισχυρίζομαι όμως ότι δεν ζούμε στην Ελλάδα του 2023 σε ένα κοινωνικό κράτος που εξασφαλίζει τα στοιχειώδη για τα παιδιά και τους πολίτες του.
Όλα αυτά μου θύμισαν το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν / πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν / και πως σε θένε. / Έχε το νου σου στο παιδί / κλείσε την πόρτα με κλειδί / ψέματα λένε. / Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί / λογάδες και γραμματικοί / για να σε πείσουν. / Έχε το νου σου στο παιδί / κλείσε την πόρτα με κλειδί / θα σε πουλήσουν. / Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί / που θα ‘χει σβήσει το κερί / στην καταιγίδα / υπερασπίσου το παιδί / γιατί αν γλυτώσει το παιδί / υπάρχει ελπίδα».
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
