Παρά την κακοκαιρία στα μέρη μας, οι Αχαιοί, μόνιμοι κάτοικοι και ετεροδημότες, γιορτάσαμε τις άγιες μέρες του Πάσχα τηρώντας σε πόλεις και χωριά τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του Λαού μας. Ωστόσο, παρά την κατάνυξη και την ανάγκη για χαλάρωση από τις σκοτούρες της καθημερινότητας, οι συζητήσεις για το τι θα γίνει στις επερχόμενες εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου δεν έλειψαν από το εορταστικό πλαίσιο. Σε όλα τα σημεία του νομού μας που βρέθηκα ως υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έγινα κοινωνός του αιτήματος των ανθρώπων για κοινωνική δικαιοσύνη. Και αυτή η ανεπιτήδευτη αλλά και πλουραλιστική λόγω των ημερών συναναστροφή είναι η καλύτερη δημοσκόπηση για τα προσεχώς μελλούμενα.
Τι μάθαμε λοιπόν;
Πρώτον, όσο κι αν καυχιέται η κυβέρνηση ότι η έξοδος από τα αστικά κέντρα ήταν μεγάλη λόγω της «καλής» οικονομικής πολιτικής της, η κατανάλωση στα καταστήματα φαίνεται να τους διαψεύδει. Ναι, κατέβηκε πολύς κόσμος, αλλά οι δαπάνες για τα απαιτούμενα του πασχαλινού τραπεζιού, καθώς και η κατανάλωση στα μαγαζιά εστίασης δεν ήταν σε καμιά περίπτωση η αναμενόμενη. Κατά το κοινώς λεγόμενος το ταμείον είναι μείον και αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν οι εικόνες από τις ουρές στα διόδια τη Δευτέρα μετά την Κυριακή του Πάσχα. Τα «καλάθια» του «νονού» της κυβέρνησης αποδείχτηκαν «τρύπια». Επιπρόσθετα, τείνουν ευήκοα ώτα στις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για αύξηση μισθών, μείωση τιμών και ρύθμιση χρεών.
Δεύτερον, αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό και το λόγο όλων είναι ότι η τραγωδία των Τεμπών θεωρείται ακόμη ασύλληπτη. Είναι αδιανόητο για όλους μας πώς εν έτει 2023 συνέβη μια τέτοια τραγωδία. Το πανάγιο πένθος των ημερών θύμισε σε όλους το πένθος των οικογενειών των θυμάτων, που στην πλειοψηφία τους ήταν νέοι άνθρωποι, φοιτητές που μόλις είχαν αρχίσει να ονειρεύονται τη ζωή τους. Γι’ αυτό και ήταν όλοι εξοργισμένοι όταν άκουσαν τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι μπορεί και να έκλαψε ιδιωτικά(!). Μια δήλωση πρόκληση και χωρίς καθόλου ενσυναίσθηση που δεν αξίζει στο θρήνο όσων έχασαν από «εγκληματική» αμέλεια τους ανθρώπους τους.
Τρίτον, η απόγνωση για την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Όλοι μιλούσαν για το γεγονός ότι φοβούνται μήπως τους συμβεί κάτι και χρειαστεί να πάνε στο νοσοκομείο. Ταυτόχρονα, αναγνωρίζουν ότι αν δεν ήταν ο νυν υπέρ πάντων αγώνας των υγειονομικών στη διάρκεια της πανδημίας, παρόλο που υπονομεύτηκαν από την κυβέρνηση, οι συνέπειες θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Από την άλλη πλευρά την ίδια ανησυχία ακούσαμε και απ’ όσους μέχρι σήμερα μπορούσαν να πληρώνουν ιδιωτική ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, αλλά η αύξηση των ασφαλίστρων σε συνδυασμό με την ακρίβεια, τους οδήγησε σε ακύρωση των συμβολαίων τους.
Τέταρτον, η διαπίστωση για την δύσκολη κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει οι αγρότες μας και η ελληνική ύπαιθρος. Οι τενεκέδες με το λάδι, οι νταμιτζάνες με το κρασί και τα πεσκέσια με τα αυγά, τα κρέατα, τα λαχανικά που πήραν μαζί τους φέτος στην επιστροφή οι ετεροδημότες και οι επισκέπτες ήταν σαφώς λιγότερα και ελαφρύτερα. Και όχι μόνον αυτό, άλλα ήταν πανθομολογούμενη η απογοήτευση για την ερήμωση της ελληνικής επαρχίας, γεγονός που επιβεβαιωνόταν δυσάρεστα από τα κλειστά ή από την έλλειψη προϊόντων όσων ήταν ανοιχτών. Μια επί τα χείρω αλλαγή των γενέθλιων τόπων, για την οποία πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει.
Πέμπτο, η ανησυχία για το αύριο της πατρίδας μας. Ο κόσμος μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, τρία χρόνια πανδημίας, ενός χρόνου πολέμου στην Ουκρανία, μεγάλων αναταραχών για το συνταξιοδοτικό στη Γαλλία και αβεβαιότητας λόγω της επαμφοτερίζουσας συμπεριφοράς αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις για τη μεγάλη μας οικογένεια την ΕΕ, έχει αρχίσει να χάνει την πίστη του στις μέχρι τώρα σταθερές του. Μάλιστα, όλοι επεσήμαναν την προκλητική πολιτική του γείτονα και τι θα γίνει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά από τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία. Όλοι θέλουν ειρήνη, χωρίς όμως υποχωρήσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ό,τι με κόπο χτίστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες, απορρίπτοντας ταυτόχρονα τις ακραίες φωνές των πατριδοκάπηλων.
Τέλος, το μεγαλύτερο μάθημα αυτό το Πάσχα μας το έδωσε για μια ακόμη φορά η νεολαία. Όπου κι αν βρεθήκαμε, για ό,τι κι αν συνομιλήσαμε με τους νέους ανθρώπους, αντιμετωπίσαμε, πέρα από την αρχική επιφυλακτικότητα, την αγωνία για το μέλλον τους. Αφού και αυτοί ήταν εξοργισμένοι, ίσως περισσότερο απ’ όλους, με την τραγωδία στα Τέμπη, είπαν το, δυστυχώς, αυτονόητο: «ότι δεν τους ακούμε». Επιπλέον, «τα ακούσαμε», για το γεγονός ότι εμείς οι μεγαλύτεροι και οι πολιτικοί τους αντιμετωπίζουμε ως θεσιθήρες του δημοσίου, ενώ αυτοί ζητούν ευκαιρίες για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, τις γνώσεις τους και τη δημιουργικότητά τους. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες εκείνου του σπινθηροβόλου βλέμματος που αποπνέει την αποφασιστικότητα για τη ζωή, αρκεί να τους ακούσουμε και να τους καταλάβουμε.
Quote 1: ‘‘οι πολίτες τείνουν ευήκοα ώτα στις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, για αύξηση μισθών, μείωση τιμών και ρύθμιση χρεών’’
Quote 2: ‘‘Οι τενεκέδες με το λάδι, οι νταμιτζάνες με το κρασί και τα πεσκέσια με τα αυγά, τα κρέατα, τα λαχανικά που πήραν μαζί τους στην επιστροφή φέτος οι ετεροδημότες και οι επισκέπτες ήταν σαφώς λιγότερα και ελαφρύτερα’’
*Ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος είναι ιατρός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και υποψήφιος Βουλευτής Αχαΐας
