Τώρα αρχίζει ο πόλεμος Κυριάκο…

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Πάει και ο δεύτερος χρόνος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και βαδίζουμε αισίως προς τον τρίτο , όπου ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει κανείς, ο γενικός τίτλος αυτής της πολιτικής περιόδου είναι: ‘’άλλο κακό να μη μας βρει’’! Είναι σε όλους μας γνωστά και νωπά στη μνήμη όσα έχουν συμβεί από την απόπειρα εισβολής μεταναστών και άλλων τινών στον Έβρο, στο πρώτο κιόλας εξάμηνο της νέας κυβέρνησης μέχρι σήμερα, είκοσι μήνες μετά την πανδημία και την απειλή οικονομικών αναταράξεων στην αγορά αγαθών. Ασφαλώς δεν έχει ευθύνη για τα περισσότερα η παρούσα κυβέρνηση , παρά μόνο για τον τρόπο που τα χειρίστηκε και αυτός κρίνεται από τους πολίτες, αλλά κακά τα ψέματα η κεντροδεξιά στην Ελλάδα δεν είναι και η πιο τυχερή όταν κυβερνάει.
Εδώ βέβαια έρχεται και στο μυαλό του πιο φανατικού Νεοδημοκράτη έστω και ως χιούμορ αυτός ο μύθος της Μητσοτακικής γκαντεμιάς αλλά αν σκεφτούμε ότι και ο Καραμανλής και ο Σαμαράς δεν πέρασαν λίγα , μάλλον ο μύθος αυτός καταρρίπτεται. Άλλωστε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό της που την κρατούν παρ’ όλες τις ατυχίες ψηλά στις δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα. Τις όποιες επιτυχίες αναγνώριζαν μέχρι σήμερα φίλοι και αντίπαλοι. Μπορεί να υπήρξαν αντιπολιτευτικές κορώνες ή μικρές αντιδράσεις και αντιρρήσεις σε επιμέρους θέματα, αλλά η ψηφιακή οργάνωση του κράτους μοναδική στα χρονικά, η αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής και η καταρχήν αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι ισχυρή πολιτική παρακαταθήκη για την κυβέρνηση αυτή.
Σιγά σίγα όμως αρχίζει να μετακινείται το πράγμα κατά την οικονομία. Εκεί που κρίνονται στο τέλος όλες οι κυβερνήσεις στην κάλπη. Και εδώ έχουμε ένα καλό και ένα κακό. Το καλό είναι ότι η αξία μας ως χώρα στις αγορές είναι σταθερή και ευοίωνη αφού δανειζόμαστε με πολύ χαμηλά επιτόκια και αντλούμε τριπλάσια από όσα ζητάμε. Επίσης έχουμε σταθερές δόσεις να λαμβάνουμε από το ταμείο Ανάκαμψης έως το 2027! Το κακό είναι ότι μας βρίσκει οικονομική πίεση εξαιτίας της πανδημίας που έχει αντίκτυπο στον καταναλωτή και στην αγορά. Κι όταν το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης πάει στο καλάθι της νοικοκυράς , συνήθως η κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία στριμώχνεται στον τοίχο. Δύο δρόμους έχει να ακολουθήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αυτό θα φάνει στη ΔΕΘ: Ο ένας είναι μέτρα ανακούφισης και σταδιακές κινήσεις διατήρησης ή δημιουργίας νέων ευχαριστημένων πολιτών και ο άλλος είναι μια διακριτική λογική τύπου « Τσοβόλα δώστα όλα» στο πλαίσιο ασφαλώς του προϋπολογισμού 2022.
Δεν ξέρω τι θα επιλέξει και τι μπορεί να κάνει. Συνυπολογίστε όμως ότι ασχολούμενη η κυβέρνηση δυο χρόνια τώρα με τις συμφορές δεν θεμελίωσε το αποτύπωμα της συνολικά. Τα πέντε εμβληματικά έργα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2019 πάνε περίπατο. Ο κορονοϊος « έφαγε» 41 δίς , οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ για επιλογές προσώπων αυξάνονται και η κοινωνία από την ανακούφιση βρίσκεται στις αρχές της ανοχής, κουρασμένη χωρίς ορατό όραμα ελπίδας. Και βέβαια αυξάνονται γύρω αυτοί που καραδοκούν να «χειριστούν» τα πολλά λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης χωρίς τον Κυριάκο… Δηλαδή τώρα αρχίζει ο «πόλεμος»