Είπα να μην ξαναγράψω για το καρναβάλι, τόσο γιατί θεωρώ πως ότι και αν πούμε πλέον δεν έχει ιδιαίτερη αξία, αφού δεν υπάρχει θέληση και δυνατότητα να κάνουμε κάτι διαφορετικό, όσο και γιατί η ίδια η πόλη δεν καταφέρνει και δεν θέλει να θεωρήσει το καρναβάλι τίποτε περισσότερο από μια εποχική αρπαχτή! Ο μόνος λόγος που αποφάσισα τελικά να γράψω ξανά κάτι, είναι η πασιφανής διαπίστωση ότι το καρναβάλι μας χάνει χρόνο με το χρόνο τη μοναδικότητα του… Δεν είναι κακό που μάθαμε τις πόλεις της Ελλάδας να κάνουν καρναβάλι, ούτε σαφώς είναι κακό να συνεργαζόμαστε μαζί τους κυρίως στην τεχνογνωσία κατασκευής αρμάτων και στη διάθεση παλαιών δικών μας σ’ αυτούς. Κακό είναι να μην είμαστε πλέον ο ελκυστικότερος προορισμός της Αποκριάς από όλη τη χώρα, ώστε τα οφέλη μας να ξεπερνούν τον τζίρο του Σαββατοκύριακου που «βγάζει» τα σπασμένα όλης της χρονιάς. Τα τελευταία χρόνια ακούς μάλιστα από αρκετό κόσμο δύο τρείς μέρες πριν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς διάφορες απαξιωτικές φράσεις οι οποίες άρχισαν να πιάνουν σοβαρά τόπο… «Θα λείπω, δεν αντέχω αυτό το συρφετό που μαζεύεται. Θα φύγω να μην ακούω και να μην βλέπω αυτό τον πανζουρλισμό» και άλλα τέτοια. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να μένουν στην πόλη, να κινηθούν και να αφήσουν ίσως χρήματα ή να υλοποιήσουν ιδέες, φεύγουν γιατί νιώθουν ότι γίνεται μια κατάληψη όλης της πόλης η οποία αποτελεί τον ορισμό της αρπαχτής…
Αν συνεχίσει αυτό, σε λίγα χρόνια το καρναβάλι θα αφορά μόνο την αναψυχή και την εστίαση της Πάτρας η οποία θα αναμένει ως «μάννα εξ ουρανού» τις αφίξεις του Σαββατοκύριακου και όλοι οι υπόλοιποι θα αδιαφορούν για το τι συμβαίνει στην πόλη όλο το τριήμερο. Η φετινή διοργάνωση του καρναβαλιού των μικρών που ήταν από τα καλυτέρα της δεκαετίας σε όλα, δείχνει ότι μια γενιά Πατρινών προτιμάει να βγαίνει με τα παιδιά την προηγούμενη Κυριακή και το τελευταίο τριήμερο να λείπει ή να κλείνεται σπίτι. Ελάχιστοι είναι αυτοί που συμμετέχουν με τα παιδιά τους τη μια Κυριακή και με τους φίλους την άλλη.
Φυσικά θα αναρωτηθεί κάποιος εάν είναι δυνατό να ενδιαφέρει το καρναβάλι με το ζόρι όλο τον κόσμο. Ασφαλώς όχι. Κυρίως μάλιστα αυτούς που δεν τους ενδιέφερε ποτέ. Μιλάω για τους συνειδητούς λάτρεις του θεσμού, που για διάφορους λόγους αποφεύγουν πλέον το τελευταίο τριήμερο. Εάν ίσως αποκτήσει ένα θέμα και ένα διαφορετικό θέαμα που θα παρακινεί το ενδιαφέρον όλο και περισσοτέρων κατοίκων της πόλης το καρναβάλι, θα επιτύχει δύο πράγματα: Πρώτον θα επανακτήσει τη μοναδικότητα του κερδίζοντας ενδιαφέρον τουριστικού προϊόντος για επισκέπτες υψηλού οικονομικού ενδιαφέροντος και δεύτερον θα παρασύρει με την καλή έννοια φορείς και ομάδες να συμμετέχουν οργανωμένα, όπως κάνουν τα σχολεία όλων την βαθμίδων στο καρναβάλι των μικρών. Έτσι σιγά – σιγά θα πρωταγωνιστήσει σε μεγαλύτερο ποσοστό ξανά η στολή, το καπέλο και η μασκαράτα απέναντι στην ιδρωμένη φανέλα με τη σφυρίχτρα! Ασφαλώς το καρναβάλι είναι ελεύθερο για όλους και κυρίως για τη νεολαία όλων των ηλικιών, αλλά εάν ξεχωρίζουν όλο και περισσότερο οι δημιουργίες απέναντι στο γενικό ξεφάντωμα με αφορμή το καρναβάλι, τότε θα ξεχωρίζουμε ξανά από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, που μιμείται την Πάτρα. Εάν πάει κάποιος αυτές τις μέρες από την Αμαλιάδα μέχρι την Ξάνθη θα ακούσει «κε τελα πόνγκο κε τελα πόνγκο» και θα βλέπει νεολαία στους δρόμους με σφυρίχτρες που ονομάζονται γκρουπ η πληρώματα. Εμείς λοιπόν, δεν πρέπει πλέον να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από αυτό; Δυστυχώς οι ιδέες και οι ανησυχίες χρειάζονται δύο μέρη για να αποκτήσουν αξία. Αυτούς που τις εκφράζουν και αυτούς που τις υλοποιούν. Στην Πάτρα υπάρχουν χιλιάδες ιδέες από ανθρώπους που αγαπούν το καρναβάλι. Για κακή τύχη της πόλης όμως, το καρναβάλι δεν αποτελεί σοβαρό κριτήριο ψήφου στις Δημοτικές εκλογές… Επειδή λοιπόν η συνολική πορεία της πόλης είναι γενικώς προβλέψιμη τουλάχιστον μέχρι το 2028, ας ελπίσουμε να έχουμε ένα καρναβάλι, με ότι μπορεί, ότι καταλαβαίνει και ότι ξέρει ο καθένας από τη θέση του, έχοντας τα λιγότερα προβλήματα και τα καλύτερα οφέλη. Διότι ως γνωστόν στην πόλη μας όλα σχεδόν τα υπόλοιπα, είναι: «πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένα»…
