ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
‘’Ήμουνα νιος και γέρασα’’ να βλέπω τις επισκέψεις Ελλήνων πρωθυπουργών στους Αμερικανούς προέδρους, κουραστικά ίδιες και απαράλλαχτες σε σημείο πλέον κωμικοτραγικό. Τόσο πολύ ίδιες είναι αυτές οι συναντήσεις, που το μόνο, ενδιαφέρον πια, υπάρχει στο πώς αποτιμάει και πως βιώνει ο εκάστοτε Έλληνες πρωθυπουργός τη συνάντηση με τον επίσης εκάστοτε Αμερικανό πρόεδρο, παρά τι αποκομίζουμε ως χώρα από αυτές τις συναντήσεις. Ελάχιστες ήταν οι εξαιρέσεις που έδωσαν σοβαρές ειδήσεις ή είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και για τις δύο χώρες και κυρίως για την Ελλάδα, χωρίς ασφαλώς να τις ζήσουμε επί της ουσίας, αλλά απλά να τις σημειώσουμε ως κάπως ενδιαφέρουσες . Αυτό είχε πάντα να κάνει με δύο παράγοντες: Πρώτα απ όλα με το εάν υπήρχε πιο στενή από τη συνηθισμένη σχέση προέδρου των ΗΠΑ και Έλληνα πρωθυπουργού και δεύτερον εάν είχαμε κάποιες πρόσφατες εξελίξεις στα σοβαρά θέματα που απασχολούν την ευρύτερη περιοχή μας, στη χρονική συγκυρία της συνάντησης.
Οι πλέον ανούσιες συναντήσεις Ελλήνων πρωθυπουργών με Αμερικανό πρόεδρο ήταν αυτές με τον Τράμπ, τόσο για τον Αλέξη Τσίπρα όσο και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο προηγούμενος Αμερικανός πρόεδρος θεωρείται ο πιο πολιτικά αγράμματος ηγέτης των ΗΠΑ και ο πιο αγεωγράφητος. Έλεγε σε όλους τους συνομιλητές του τις ίδιες ανοησίες και κατέληγε πάντα όταν γνώριζέ έναν ξένο ηγέτη με τις ίδιες λέξεις:’’ He is a good guy and he is doing a good job ‘’. Δηλαδή αυτός είναι ένας καλός τύπος και κάνει καλή δουλειά .. Το κακό είναι ότι σήμερα ο Τζο Μπαϊντεν είναι ταυτόχρονα ο πιο έμπειρος Αμερικάνος πρόεδρος με βαθιά γνώση των ζητημάτων της περιοχής μας και των Ελληνοτουρκικών, που ξέρει που είναι η Ελλάδα και διαθέτει σπίτι σε Ελληνικό νησί , αλλά δυστυχώς έχει τα πιο μειωμένα πολιτικά αντανακλαστικά από κάθε άλλο πρόεδρο , λόγω ηλικίας και υγείας.
Από τη στιγμή που δεν αλλάζει ποτέ η στάση των Αμερικανών απέναντι στα Ελληνοτουρκικά, γιατί επιθυμούν διακαώς την παραμονή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και στο ‘’άρμα’’ της Δύσης, λίγη σημασία έχουν όλα τα υπόλοιπα. Κυρίως γιατί σε κάθε κρίση ή κορύφωση των διαφορών μας με την Τουρκία, οι Αμερικανοί λένε πάντα το ίδιο: ‘’ Βρείτε τα μεταξύ σας για το καλό του διεθνούς δίκαιου” και εννοούν κυρίως το ΝΑΤΟ. Τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο ρόλος των ΗΠΑ στην Ελλάδα παίζουν έναν ρόλο πάντα , αλλά όχι πρωτεύοντα τόσο που να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της χώρας μας. Ο Μητσοτάκης ισορρόπησε το ρόλο των Αμερικανών στην Ελλάδα, βλέποντας σαφώς τα χάλια της Ευρώπης, οπού αδυνατεί να εξελιχθεί σε αμυντική ένωση και τα Εθνικά συμφέροντα των χωρών μελών της ΕΕ, δεν αφήνουν περιθώρια άμεσης Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό είναι εν μέρει καλό, αρκεί να μην χρειαστεί ποτέ να αποδειχθεί η χρησιμότητα του ως εγχείρημα. Κι ενώ όλοι πίστευαν ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι το επόμενο πεδίο εξελίξεων κυρίως λόγω υδρογονανθράκων , ο Πούτιν τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια όλων και τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Αδιαμφισβήτητα είχε αναβαθμιστεί ο διεθνής ρόλος της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια και έχει ενισχυθεί το κύρος της ως δύναμη αποτροπής και ειρήνης με τους εξοπλισμούς και τις συμμαχίες που έκανε η κυβέρνηση, αλλά όταν φτάσει η ώρα να ‘’μιλήσουν’’ τα RAFALE οι BELHARA του Μακρόν και τα APACHI των Αμερικανών στον Έβρο και στη Λάρισα, θα υπάρχουν άλλοι όροι και προϋποθέσεις . Φυσικά ας τα χουμε και ας μη μιλήσουν ποτέ, είναι η ευχή…
Δεν υπάρχουν Αμερικανικές κυβερνήσεις που θέλουν τον ένα ή τον άλλον πρωθυπουργό στην Ελλάδα πιο πολύ από κάποιον τρίτο. Με όλους τα βρίσκουν πολύ ή λίγο. Ακόμη και αν στο εσωτερικό της χώρας επιβάλλεται άλλη ρητορική για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Σημασία για τους πολίτες στην Ελλάδα έχει κάθε ταξίδι Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ να εξασφαλίζει ειρήνη και ηρεμία έστω με τις γνωστές λεπτές ισορροπίες…
