Πατέρας δύο κοριτσιών είναι ο εργάτης που καταπλακώθηκε από τα τσιμέντα μετά την πτώση της γέφυρας στην οδό Διόδωρου, στην Περιμετρική το μεσημέρι της Κυριακής.
Ο 51χρονος δίνει μάχη για την ζωή του και η κατάσταση του παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη, σύμφωνα με ανάρτηση που έκανε η ξαδέλφη του, Μ.Ν. Η ίδια στην ανάρτηση τους καταγγέλλει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόταν ο 51χρονος σε ένα κείμενο οργής.
Το κείμενο έχει ως εξής: «Ξάδερφος, ο ένας από τους τραυματίες που νοσηλεύονται στην εντατική του Πανεπιστημιακού στην Πάτρα, ύστερα από την κατάρρευση της γέφυρας.
Ο Γιάννης, 51 ετών πατέρας δύο κοριτσιών, υποχρεώθηκε από την εταιρεία του να πάει στη δουλειά, ημέρα Κυριακή και υπό συνθήκες αφόρητου καύσωνα εκτελώντας εργασίες αποκατάστασης της στατικότητας ενός ερειπίου που έμελλε να τον συνθλίψει, συντρίβοντάς του το κρανίο, τα άκρα και τη σπονδυλική του στήλη.
Η πρόβλεψη για τον Γιάννη είναι εξαιρετικά απογοητευτική. Η οικογένειά του, υπό κατάρευση, τρέμει για την κατάληξή του, τρέμει για την απώλεια που θα τους ρημάξει ψυχικά ανατρέποντάς τους τις ζωές, την ίδια ώρα που ακούν ότι δεν δούλευαν εργαζόμενοι στο σημείο, δεν φταίει η εταιρεία και τελικά για το ατύχημα ευθύνονται κάτι Ρομά που αφαιρούσαν σιδηροπλισμό από τα τσιμέντα, λες και μιλάμε για καλαμάκια που βγαίνουν από τις χάρτινες συσκευασίες τους. ΟΧΙ λοιπόν.
Τη γέφυρα δεν την έριξαν Ρομά. Οι Ρομά όπως κάνουν πάντα, μάζευαν τα παλιοσίδερα που πετούσαν οι εργάτες απ’ τα χαλάσματα. Τη γέφυρα την έριξαν οι παραλείψεις.
Με πλημμελείς μελέτες ασφάλειας, με πλημμελή μέτρα και με πλημμελές προσωπικό που δούλευε υπό ακραίες και βαρύτητα αφύσικες συνθήκες στις οποίες ο ανθρώπινος οργανισμός αδυνατεί να ανταπεξέλθει και να λειτουργήσει με ασφάλεια. Κι αυτές οι παραλείψεις ήταν συνειδητές και απόρροια του συσχετισμού κέρδους και ζημιών, κάνοντας οικονομία στα έξοδά της.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία καταδικάζει και δολοφονεί εργαζόμενους στο όνομα της ανάπτυξης και των αιματοβαμμένων εργολαβικών υπερκερδών. Με τη βούλα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που έκανε νόμο την “ευελιξία” στην απασχόληση και τις απολύσεις, λύνοντας τα χέρια στους κατσαπλιάδες των κατασκευαστικών και κάθε αχόρταγου επιχειρηματία, να κουμαντάρει και να εκβιάζει, διακυβεύοντας τις ίδιες τις ζωές των εργατών.
Είναι τέτοια όμως η αποκρουστικότητα του ψέματος και η αισχρότητα της λυσσαλέας προσπάθειας για τη συντονισμένη συγκάλυψη του εγκλήματος από Κυβέρνηση και ΜΜΕ, που ξεπερνά τον αβάσταχτο πόνο και την οδύνη και μετατρέπεται σε ασυγκράτητη οργή και αποκρουστική αηδία.
Ο Γεωργιάδης, ο άνθρωπος “ψηφίστε ό,τι σας λέει το αφεντικό για να έχετε ψωμάκι”, ο άνθρωπος μανούλα στους φερετζέδες, είχε φροντίσει να νίψει τα χέρια του με τη πολύ “βαριά” προειδοποίηση των 2000 πρόστιμο στις εταιρείες που έστελναν εργαζόμενους να δουλέψουν σε εξωτερικό χώρο μετά τις 12 το μεσημέρι.
Μόνο που οι φερετζέδες τους είναι κουρελόπανα που βρωμάνε υποκρισία και θάνατο. Βρωμάνε την προκλητική ασυλία των αφεντικών από το πολιτικό σύστημα που την επέβαλε ως μια αυτονόητη και φυσιολογική πραγματικότητα με όρους πιθανοτήτων.
Κυρίως όμως της ελπίδας ότι η ζωή του καθενός και της καθεμιάς θα έχει με το μέρος της το ποσοστό που αντιστοιχεί στις άδειες θέσεις της θαλάμης του περίστροφου και ποτέ της σφαίρας. Κι αυτό δεν συνιστά εργατικό ατύχημα αλλά κανονικοποίηση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και συνειδητή απόπειρα δολοφονίας.
Σ’ αυτήν την τραγωδία, ας πάψουμε να είμαστε θεατές. Ας μην περιμένουμε να έρθει το κακό μπρος στην πόρτα μας για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει θύματα του ίδιου φρικτού εγκλήματος που κουκουλώνεται ξεδιάντροπα με ελεεινά ψέματα και με όλη την αήθεια της κοροϊδίας.
Ο νους μας στους τραυματίες.
Να νικήσουν τη μάχη για τη ζωή.
Κουράγιο και δύναμη στις οικογένειες».
