Άρθρο της Βάνας Πατρινού, Υποψήφιας Ευρωβουλευτού του ΚΚΕ
Ένα από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι “πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε”; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Μέσα από την γενικότερη πολιτική κατάσταση, που πιέζει και βασανίζει τον Έλληνα πολίτη, καλλιεργείται και η εντύπωση του “τίποτα δεν αλλάζει”, “όλοι τα ίδια λένε”, η πεποίθηση οτι η ψήφος δεν έχει ουσιαστική αξία, η εντύπωση ότι οι ευρωεκλογές δεν έχουν την βαρύτητα των βουλευτικών εκλογών και “πού να τρέχουμε τώρα”…
Μια τέτοια αντιμετώπιση όμως, ουσιαστικά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Ρίχνει νερό στον μύλο της κυρίαρχης πολιτικής που ασκείται, μέσα από την λογική της έμμεσης συναίνεσης και παραίτησης. Στο ίδιο κύμα και η προωθούμενη υποστήριξη “μικρών κομμάτων” σαν εκδήλωση ψήφου διαμαρτυρίας. Ανώδυνο για το σύστημα ο εγκλωβισμός της ομολογουμένης λαϊκής δυσαρέσκειας σε τέτοιες λύσεις. Αρκεί να δεις κανείς τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού μετά το 41% των τελευταίων εκλογών και τις θριαμβολογίες του οτι ο ελληνικός λαός υποστηρίζει πλήρως την πολιτική της και την ευρωενωσιακή προσήλωσή της.
Το σίγουρο είναι οτι όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρείς από κάτω κάποια οδηγία, νόμο, προαπαιτούμενο που καθορίζεται από την ΕΕ. Πάνω από το 70% των αποφάσεων της ελληνικής βουλής είναι νόμοι και οδηγίες που εκπορεύονται από την ΕΕ και υλοποιούνται από την κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό χρησιμοποιείται και σαν άλλοθι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης-συμπολίτευσης, που δικαιολογούν με αυτό τον τρόπο την προσήλωσή τους στην ευρωενωσιακή αντιλαϊκή πολιτική. Τι μας λένε; ότι αποτελούν νόμους και προαπαιτούμενα και συνεπώς, ακόμα και αν δεν συμφωνούν, πρέπει να τα ψηφίσουν. Τι προσπαθούν να κρύψουν; ότι αυτή την πολιτική την υποστήριξαν και σαν αντιπολίτευση και σαν κυβέρνηση όταν ήταν και δεν παραμυθιάζουν κανένα. Στο επίπεδο δε του Ευρωκοινοβουλίου, απογείωσαν αυτή την σύμπλευση, ψηφίζοντας πάνω από το 70% των αποφάσεων μαζί με την ΝΔ. Και εκεί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς ή απλώς πιστεύουν ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι πολύ μακρυά, για να έχει η ψήφος τους αρνητικό πρόσημο στην λαϊκή κοινή γνώμη;
Μόνο το ΚΚΕ είναι σταθερά προσηλωμένο στην υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών και μέσα και έξω από την Ευρωβουλή. Μόνο το ΚΚΕ μιλάει με σαφήνεια για την βασανιστική καθημερινότητα που ζούμε και τις αιτίες που την δημιουργούν. Μόνο το ΚΚΕ μιλάει για την ανάγκη της μαζικής αγωνιστικής λαϊκής συσπείρωσης για την διατήρηση των κεκτημένων, την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, την ανατροπή της πολιτικής που συνθλίβει κυριολεκτικά τις ανάγκες των πολλών στο βωμό του κέρδους των λίγων. Μόνο το ΚΚΕ αγωνίζεται για την απεμπλοκή της χώρας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και ΕΕ, που έχουν κάνει την χώρα μας μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση και στόχο πιθανών αντιποίνων. Ένα πόλεμο που γίνεται για τον καθορισμό των σφαιρών επιρροής των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών, που αιματοκυλά λαούς και σκοτώνει αμάχους και παιδιά και που καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαών.
Μπροστά στην κάλπη λοιπόν, ποιό είναι το κριτήριο ψήφου; Η απειλή της ΝΔ ότι η μη υπερψήφισή της θα θέσει σε κίνδυνο την σταθερότητα και την αναπτυξιακή πορεία της χώρας; Η υπόσχεση όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) ότι μπορούν να είναι καλύτεροι διαχειριστές (λες και δεν το ζήσαμε παλαιότερα και αυτό); Η δημαγωγική εκ των δεξιών “κούφια” αντιπαράθεση του αντισυστημικού “δήθεν” Βελόπουλου (με την δηλωμένη υποστήριξη μελών της ακροδεξιάς);
Για το ΚΚΕ κριτήριο ψήφου είναι η ακρίβεια που κατατρώει το εισόδημα μέσα στο πρώτο 15νθήμερο, οι συντάξεις της πείνας, η ενεργειακή φτώχεια. Είναι ο εργασιακός μεσαίωνας με την 13ωρη εργασία, την μερική απασχόληση, την έλλειψη συλλογικών συμβάσεων, την καταπάτηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τα αυξανόμενα εργατικά ατυχήματα, την ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών και απεργιακών αγώνων. Είναι το ξεκλήρισμα της μικρής και μέσης αγροτιάς. Είναι η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας, με τα απογευματινά επι πληρωμή χειρουργεία, την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, το επερχόμενο κλείσιμο κλινικών και νοσοκομείων,την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και κολέγια, το “ψηφιακό” σχολείο. Είναι η έλλειψη πολιτικής προστασίας (παράπλευρη απώλεια να πνιγούμε και να καούμε), η καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό των συμφερόντων της “πράσινης ανάπτυξης”, η ιδιωτικοποίηση του νερού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Μπροστά στην κάλπη λοιπόν μία είναι η επιλογή και αυτή είναι ΚΟΚΚΙΝΗ. Ενάντια στην λογική του “όλα πουλιούνται και αγοράζονται”. Γιατί στο δίλημμα “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” η ζωή πάντα κερδίζει!!!
Ψήφος στο ΚΚΕ για ακόμα δυνατότερη λαϊκή φωνή και εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις και εκεί που ανατρέπονται, στον δρόμο του αγώνα.
Για να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού. Για την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών.
Βάνα Πατρινού
Υποψήφια Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ
Χειρουργός, Δ/ντρια ΕΣΥ στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου
Γραμματέας της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Αιτωλοακαρνανίας
Μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αιτωλοακαρναίας
Δημοτική Σύμβουλος Ι.Π.Μεσολογγίου
