ΤΟΥ Γ.ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Όταν εισέβαλε στο δημόσιο βίο της χώρας ο νεαρός Ελληνο-Αμερικανός επιχειρηματίας με την ωραία εμφάνιση και το εντυπωσιακό λαΐφ σταιλ, όλοι μίλησαν για το φαινόμενο Κασσελάκη! Πράγματι, όταν κάποιος από το πουθενά παίρνει στα χέρια του ένα κόμμα μέσα σε είκοσι μέρες και γίνεται μάλιστα αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάπως έτσι μπορείς να τον χαρακτηρίσεις. Όλο αυτό τον καιρό μέχρι την κάλπη της προηγούμενης Κυριακής, ο Στέφανος Κασσελάκης «έχτιζε τον μύθο» του με τρόπο προσωποκεντρικό, εκφράζοντας μια αυτοπεποίθηση πρωτοφανή για την πολιτική ζωή της χώρας και έναν δυναμισμό που άρχισε να τον κάνει συμπαθή στο χώρο της κεντροαριστεράς και όχι μόνο. «Καθάρισε» νωρίς με τους αμφισβητίες του, έστησε την ηγετική του ομάδα σε θέση μάχης και έκανε μια επίθεση γοητείας στους Έλληνες από όλα τα μέσα επικοινωνίας, προβάλλοντας και ενίοτε επιβάλλοντας, την ιδιαιτερότητα της προσωπικής του ζωής, ως ένα από τα πρότυπα μιας μελλοντικής τάξης πραγμάτων…. Έμοιαζε να ζει το όνειρο του και να βάζει σε σκέψεις τους ρεαλιστικά σκεπτόμενους πολιτικά Έλληνες γύρω από το εάν πρόκειται για την ηγέτη τον αύριο, ή ένα «Δούρειο Ίππο» μιας διατεταγμένης υπηρεσίας…
Ο τρόπος με τον οποίο απολάμβανε αυτό που κατάφερε, έκρυβε εμφανώς έναν εγωισμό και μια ελαφριά αμετροέπεια, που αγγίζουν συχνά τα όρια της απρέπειας, είτε από παρορμητισμό, είτε από άγνοια των συνηθειών της Ελληνικής κοινωνίας. Προσαρμόστηκε γρήγορα στο λεξιλόγιο της αριστερής φρασεολογίας και εμφανιζόταν ως οραματιστής θέσεων και προτάσεων, αντίπαλο δέος στην κυβερνητική πολιτική, οι οποίες είχαν το προεκλογικό σλόγκαν «καλύτερη ζωή»! Τα ΜΜΕ τον αγκάλιασαν ως πρόσωπο φρέσκο που πουλάει και τον οδήγησαν σε μια υπεραισιοδοξία μαζί με όσους τον αγκάλιαζαν για να βγάλουν μια σέλφι μαζί του. Εκτοξεύτηκε λοιπόν σε ένα συννεφάκι ονείρου μάλλον «τρελού και απατηλού», όπως έγραψε η Ευτυχία…
Και ήρθε η ώρα να κριθεί, όπου «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής», όπως λέει και το αρχαίο ρητό. Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι έκανε το βράδυ των εκλογών τελευταίος δήλωση με μάτια εμφανώς καταπονημένα που έκρυβαν πίκρα και πληγωμένο εγώ, δεν κατάφερε να καταλάβει σε τι ακριβώς συμμετείχε, τι έλεγε και σε ποιους απευθυνόταν τόσο καιρό. Προφανώς θεώρησε την Ελληνική κοινωνία κατώτερη ευφυΐας από την δική του, το πολιτικό σύστημα περιορισμένων δυνατοτήτων απέναντι στις δικές του και την πολιτική ιστορία της χώρας κάτι σαν το παιχνίδι ΜΟΝΟΠΟΛΗ! Δεν ξέρουμε ασφαλώς ποιο θα είναι το μέλλον του μιας και στην Ελληνική πολιτική σκηνή δεν αποκλείεται ποτέ τίποτε, αλλά μέχρι στιγμής κατάφερε να παίξει το χαρτί «άλλων» που ήθελαν τελικά, πολιτική ζωή με αποχή πολιτών, αδύναμους ηγέτες και χειραγωγημένο δημόσιο βίο… Ο Κασσελάκης χώρισε την κοινωνία με την ετσιθελική δημοσιότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού του, αφυπνίζοντας αντανακλαστικά κοινωνικού πατριωτισμού θαμμένα για χρόνια, που οδήγησαν σε αναταραχή την πολιτεία και την εκκλησία. Παρέσυρε τον Μητσοτάκη να ψηφίσει όσο γρηγορότερα γινόταν τον νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια με το φόβο μήπως όλοι αυτοί ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ λόγω της δημόσιας προσωπικής του ζωής. Ξύπνησε ακραίες αντιλήψεις που οδήγησαν και σε ακραία ψήφο χωρίς να κατορθώσει, όχι μόνο να κερδίσει κάτι παραπάνω, αλλά να χάσει και επτακόσιες πενήντα χιλιάδες ψηφοφόρους. Και αφού δήλωσε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα μετά τη διήμερη ξεκούραση στις Σπέτσες, ανακοίνωσε την ίδρυση ινστιτούτου για την καταπολέμηση της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο. Φυσικά θα δούμε εν καιρώ τι ακριβώς προσέφερε η παρουσία του στο χώρο της Αριστεράς, όπου απ’ ότι ακούγεται θα υπάρξουν εξελίξεις και μετά στον υπόλοιπο κόσμο..
Ο Στέφανος τελικά όπως λέει η λαϊκή έκφραση, μάλλον μπέρδεψε τη βούρτσα με την… κάλπη. Ούτε όλη η Ελλάδα έγινε αριστερή, ούτε όλη η Ελλάδα έγινε γκει! Κάποιο άλλο αφήγημα ίσως χρειάζεται για να καταφέρει τους στόχους του. Εκτός και αν υπάρχει plan B όπως λέμε. Αυτό το ξέρει μόνο ό ίδιος και όσοι τον παρακολουθούν μακριά από την άλλη όχθη του Ατλαντικού…
